Roy keek nog een keer naar het temperatuurschermpje van zijn auto en stapte toen met tegenzin uit. Roy was 19 jaar oud. Hij had net zijn eerste jaar op de universiteit erop staan en kwam de zomer thuis doorbrengen. Het zag er naar uit dat deze zomer heet en vochtig ging worden. Maar Roy was niet van plan om naar huis te gaan en te gaan niksen. Hij had op de universiteit hard gewerkt om fit te worden en hij zou niet terug glijden naar de oude zelf alleen omdat het een beetje warm was.
Hij strompelde langzaam, stap voor stap op het pad dat als zijn hardlooproute diende. De bomen zorgden voor wat schaduw en hij kwam maar weinig andere hardlopers tegen. Roy had sluik lichtbruin haar en nu hij afgevallen was, had hij nog steeds een brede, gespierde borst en een jongensachtig gezicht. Op de universiteit deed hij het goed bij de meisjes, die zich meer dan eens aan hem aanboden na een avondje drinken. Roy voelde zich gevleid, maar weigerde. Hij was verlegen en er kon op een avond niet genoeg gedronken worden om hem daarover heen te helpen. Eigenlijk was hij met maar met één meisje samen geweest. Terwijl hij in het bos aan het joggen was, herinnerde hij zich die nacht.
Caroline was een klein meisje, maar die avond nam ze Roy in zich op. Terwijl ze naar een film zat te kijken op de bank bij Roy op z’n kamer, begon haar hand langs zijn dij af te dwalen. Na ongeveer tien minuten van ongemakkelijke manoeuvres zoals alleen tieners dat kunnen, gaven ze het op en gaven toe. Voordat hij zelfs maar zijn broek uittrok, zat ze bovenop hem, zittend op zijn twintig centimeter lange lul. Roy zal dat gevoel nooit vergeten.
Eerst de weerstand, dan het opgeven en zij die aan zijn ballen likte. Het meisje verloor geen seconde tijd. Ze kreunde zachtjes en staarde hem aan.
“Is dat lekker?”
Roy had niet geantwoord. Hij kon het niet. Alles in zijn lichaam was op één ding gericht.
“Ja! Nee! Misschien?” vroeg Caroline door, terwijl ze met haar heupen tegen de zijne ging.
Het geroezemoes van Roy’s telefoon bracht hem uit zijn dagdroom en hij was zich er plotseling heel bewust van hoe zwaar hij ademhaalde. Hij ging langzamer lopen, veegde zijn bezwete handen af aan zijn shirt en nam de telefoon op.
“Hallo Roy, dit is Sandra. Simon wilde dat ik je belde om je te laten weten dat hij dit weekend thuis is. Hij wil dat je langskomt als je de tijd hebt.”
“Oké.” antwoordde Roy. “Vertel hem dat ik over een halfuur klaar ben.”
Daarop hing hij de telefoon op en keerde terug naar zijn auto. Het was al warm en hij was al moe. Omdat zijn beste vriend hem wilde zien, had hij het excuus dat hij nodig had om ermee op te houden. Simon was de enige van school met wie hij nog contact had, maar hun agenda’s maakten het moeilijk om elkaar te zien.
De rit naar Simons huis was niet lang, maar Roy wilde er zo snel mogelijk komen. Zonder te douchen of zich om te kleden, gooide hij een handdoek op de stoel van zijn auto en reed rechtstreeks naar zijn vriend. Simon was net zo avontuurlijk als Roy. En net als Roy hield hij ervan om buiten te zijn. Het was vrijwel zeker dat wat ze ook deden, ze toch bezweet en smerig zullen raken. Na een paar minuten naar de meest irritante nummers op de radio te luisteren, kwam hij bij Simon aan.
Ze waren net verhuist en het huis was splinternieuw. Maar niemand had kunnen vermoeden dat er zo’n nieuw huis in the middle of nowhere zou staan. Na een laatste bocht stopte Roy uiteindelijk bij het statige maar niet opzichtige huis. Het terras aan de voorkant was overdekt en had witte zuilen bij de ingang. Roy was verrast om Sandra tegen een van de zuilen te zien leunen. Roy zag ook geen andere auto’s op de oprit.
“Hallo Sandra, hoe gaat het?”
Sandra keek hem aan. Ze was gekleed in een korte broek en een witte tanktop, die tijdens de zomermaanden net een uniform leek bij de meisjes van haar leeftijd. De laatste keer dat Roy haar zag, was twee jaar geleden toen ze nog op school zat. Ze zag er toen heel erg jong uit. Hij beschouwde Simon als zijn broer, dus het was niet meer dan normaal dat hij Sandra zag als een klein zusje.
Alleen was ze nu niet zo klein meer. Haar voorheen lichtbruine haar was nu blond met lichte strepen en haar blauwe ogen waren helderder dan ooit, maar verloren op de een of andere manier de onschuld die ze altijd leken te hebben. Ze was klein, amper 1,60 m, maar haar lichaam was nu anders. Haar dijen waren dikker, haar heupen breder en haar borsten staken nu naar voren uit. Roy slikte moeizaam, maar hield verder zijn kalmte en lachte stilletjes zijn opwinding weg, terwijl Sandra naar hem toe liep en hem een knuffel gaf zoals ze dat altijd deed als ze hem zag.
“Hallo Roytje!” zei Sandra. Ze noemde hem zo als sinds ze elkaar voor het eerst ontmoet hebben op school. “Het gaat goed met mij.”
“Het laatste jaar was net zo gek als je me waarschuwde. Maar laten we verder binnen praten, want het is veels te warm buiten.”
“Is Simon boven?” vroeg Roy.
“Nee,” antwoordde Sandra. ‘Hij moest ergens naar toe rennen om een rekening te betalen of zoiets. Hij zei dat we op hem moesten wachten en jullie zouden samen de stad in gaan.”
Roy was een beetje in de war, normaal wachtte Simon op hem, niet Sandra. Toch volgde hij haar naar binnen, naar de gigantische woonkamer. Daar sprong ze van achteren op de bank als een hoogspringster tijdens een sprong en wenkte Roy naar zich toe. Hij liep om de bank heen en ging zitten.
Hij liet een kussen tussen hen in. Het was niet alleen dat Simon er niet was. Elke andere keer dat hij Sandra had gezien, was er een duidelijke grens. Ze was altijd aardig tegen Roy, en opgewonden om hem te zien, maar ook verlegen, nerveus en een beetje irritant. Net als een kleine zus. Nu was haar lichaamstaal totaal anders. Ze wenkte hem naar de bank, nodigde hem binnen en sprak met hem als een gelijke. Tot overmaat van ramp lag ze nu op de bank, op haar rug, met haar knieën tegen elkaar en de voeten naar achteren getrokken. De korte broek die ze droeg, kwam tot net onder haar billen en de omtrek van haar slipje was zichtbaar. Erger nog, het kon haar niets schelen dat Roy het kon zien.
‘Zoals ik al zei, Simon komt zo weer terug. Dus vertel me hoe het is op de universiteit. ” zei ze.
“Nou,” antwoordde Roy, “het lijkt veel op de school, alleen minder regels. Zolang je naar de les gaat, kun je alles doen wat je wilt. Het is verbazingwekkend hoeveel vrije tijd je hebt. “
Sandra glimlachte. “Dat klinkt fun. Ik ben op school zo moe van mensen die over mijn schouder meekijken. En thuis trouwens ook. “
“Ja,” antwoordde Roy. ” Het is er geweldig. Als je ‘s avonds om negen uur naar het zwembad wilt, er is niemand die daar wat van zegt.”
Sandra glimlachte weer. Roy wist hoeveel ze van zwemmen hield. Ze deed ook aan allerlei wedstrijden. Zelfs toen ze nog een mollig kind was, overtrof ze alle anderen in haar leeftijdsgroep. Roy kon zich alleen maar voorstellen hoeveel sneller ze nu moest zijn. Even zei ze niets. Het was moeilijk haar te zien als iets anders dan een klein meisje. Het was bijna onmogelijk om haar te zien zoals de meisjes die op de universiteit ontmoette. Toch merkte hij dat hij weer naar haar keek, ook naar de omtrek van haar slipje dat zichtbaar was door haar katoenen korte broek. Hij probeerde zich voor te stellen hoe ze zich bij jongens aanbod zoals meisjes bij hem deden. En hoe ze de hand van een of andere eerstejaars vastpakte en in haar broek stopte, en haar slipje opzij schoof …
“Dus hoeveel meisjes heb je gehad sinds Caroline?” vroeg Sandra met opzienbarende botheid.
Roy was te verbaasd om iets te zeggen. Sandra was zijn kleine vriendin, een klein zusje, gewoon Simons vervelende schaduw. Ze bedoelde vast hoeveel meisjes Roy hadden gekust sinds Caroline. Maar hoe wist ze eigenlijk van Caroline af? Simon wist het natuurlijk, maar Roy wist zeker dat hij het niet aan haar had verteld.
‘Het zusje van Caroline zit in mijn klas,’ zei Sandra, die duidelijk de verwarring op zijn gezicht kon zien. ‘Ze heeft me er vorige maand alles over verteld. Blijkbaar was Caroline aan het opscheppen over jou in haar dagboek en haar kleine zusje las het.”
Roy vond eindelijk zijn woorden terug, maar langzaam. ‘Dus je weet dat we…. Je weet dat ik … “
‘Haar geneukt hebt,’ kwam Sandra hem tegemoet. ‘Ja. Maar ik hoorde dat het meer was alsof ze jou neukte. Althans volgens haar klein zusje. Ze zei dat Caroline had geschreven over hoe ze op een avond besloot dat ze je wilde hebben en dat ze je ontmaagd heeft alleen maar omdat ze dat kon.”
Dat deel klopte, gaf Roy bij zichzelf toe. Caroline was Roy’s enige, maar hij wist niet eens of hij één van haar eerste tien was voor haar. Het meisje had vanaf het begin de situatie onder controle. Ze had zichzelf uitgenodigd, ze kuste hem als eerste en ze had zijn hand in haar korte broek geschoven. Uiteindelijk klom ze bovenop hem en duwde zelfs zijn pik in zichzelf. Pas toen hij al in haar was, hadden zijn instincten het overgenomen en begon hij een deel van het werk te doen.
‘Ja, gaf Roy hardop toe. Ik was maagd en ze deed wat ze wilde. En sindsdien zijn er geen meisjes meer geweest.”
“Wacht,” zei Sandra, “was dat de enige keer dat je ooit seks hebt gehad met een meisje en je had niet eens de leiding?”
“Ik zou het niet zo zeggen,” antwoordde Roy, “maar eigenlijk wel. En waarom praten we eigenlijk hierover?”
“Ik ben geen klein kind meer Roy.” zei ze terug. Ze gebruikte zijn volledige naam alleen als ze boos op hem was. “Ik ben twee weken geleden ook 18 geworden, weet je wel.”
Ze wierp hem opnieuw een geërgerde blik toe en wierp dan een blik op haar telefoon. Roy deed heel erg zijn best om naar iets anders te staren dan naar haar tieten of de kleine opening tussen haar benen. Sandra staarde een hele minuut naar haar telefoon en sms’te toen iets terug. Roy staarde onhandig naar een standbeeld op de haardmantel, toen ze eindelijk opkeek.
‘Simon zegt dat hij met een paar vrienden uit eten gaat. Hij wil dat je ook meegaat.”
‘Oké,’ zei Roy, dankbaar voor een ander gespreksonderwerp. “Zeg hem dat ik naar huis ga rennen en een douche ga nemen.”
‘Doe niet zo gek,’ zei Sandra, ‘Gebruik onze douche. Er zijn nog een paar spijkerbroeken en een T-shirt van de laatste keer dat je hier logeerde.”