Masturberende Rob deel 9 – Jonge Sanne

Ik keek haar aan. “Je bent gek.” zei ik.

Er veranderde iets in haar gezicht. “Waarschijnlijk.” ging ze akkoord. Toen fronste ze haar wenkbrauwen. “Kijk, ik heb geen tijd om het uit te leggen. Sanne is doodsbang. Ze wil spelen, maar ze is erg jong en ze heeft weinig zelfvertrouwen. Wees gewoon jezelf. Je bent een goede vent Richard en we vertrouwen je. Wees gewoon je eigen aardige, goede vent zelf. En ga de dingen doen die ik je net heb gevraagd. We zullen je hier dekken als iemand komt kijken. Maar niemand zal dat doen. Doe gewoon een dutje of zoiets, maar draag die boxershort … ‘. Ze raadpleegde haar horloge. ‘Vijf uur. Alsjeblieft? ‘

Er komt een tijd in het leven van elke man dat hij beslist op zijn strepen te staan bij een vrouw. Maar ik besloot dat dit niet het juiste moment daartoe was. Ik bedoel, ze zei wel “Alsjeblieft”.

Dus ik nam haar 20 euro en vertrok iets later. Ik zorgde ervoor dat ik al vroeg voor die winkel stond zodat het niet al heel druk zou zijn met veel mensen. Er waren vooral veel vrouwen die in mijn optiek op hoertjes leken. Ik had gelijk. Ik moest 7 “dates” afwijzen voordat ik eindelijk de verkoper aansprak. Hij droeg een zonnebril met zilverkleurig montuur en had een gouden tand.

“Raymond?” vroeg ik.

‘Wie vraagt ​​het?’ zei hij met een verwijfde stem.

‘Rachelle heeft me gestuurd.’ zei ik. Ik stond op het punt te zeggen waar ze werkte en hoe ze eruitzag, toen zijn gezicht oplichtte in een brede glimlach. Bleek dat hij twee gouden tanden had.

‘Mevrouw Verband heeft je gestuurd? Controleert ze me?’

“Verband?” Ik had geen idee.

‘Zo noemen we haar tijdens onze bijeenkomsten. Ze is mijn maatje in onze AA-bijeenkomsten.’

Wauw, je leert elke dag iets. Ik had geen idee dat Rachelle betrokken was bij de AA. Het was vast op mijn gezicht te lezen.

‘Ik had niets moeten zeggen.’ zei Raymond. “Haar ex heeft haar een nummer gegeven. Als ze had gewild dat je dat wist, had ze iets gezegd. Dus geen woord, oké?”

De manier waarop hij dat zei, suggereerde dat ik voortaan in alle discretie moest eten, ademen en douchen, anders zou ik nooit meer eten of ademen. Dat verwijfd stemmetje was weg.

“Wat wil je?” Hij was opeens niet meer zo vriendelijk.

‘Ik heb een zijden boxershort nodig.’ zei ik. Ik wilde snel weg.

“Voor wie is dat?” vroeg hij.

“Voor mij!” zei ik.

Hij bekeek me van top tot teen. ‘Over smaak valt niet te twisten.’ zei hij hoofdschuddend. Het feit dat ik niet aantrekkelijk genoeg voor hem was, stoorde me helemaal niet. Hij haalde een mobiele telefoon tevoorschijn en belde. ‘Dat is dertig euro.’

Ik was verbaasd. “Dertig euro voor een boxershort?” zei ik ongelovig. ‘Maar ze gaf me maar twintig.’ klaagde ik.

‘Mevrouw Verband heeft jou geld gegeven om een zijden boxershort te kopen?’ Nu was hij de ongelovige. Hij keek op. ‘Is ze weer aan het drinken?’

“Nee!” zei ik opgewonden. ‘Ik heb haar nog nooit van mijn leven zien drinken. Ik werk met haar samen.’

“Oh” zei hij. ‘Nou, in dat geval is het twintig euro.’

Ik keek in het zakje waar Raymond de boxer had gestopt. “Tijgerstrepen?” Hij griste de twintig uit mijn hand. “Veel plezier … tijger.” zei hij en hij blies me een kus.

Ik ben weggelopen.

Ik ging naar huis en zat op de automatische piloot. Ik nam een ​​douche, nam een hapje, trok de tijgerstreep zijden boxershort aan en ging in de fauteuil zitten. Tot de deurbel me wakker maakte.

Ik stond op en liep naar de deur. Ik dacht dat het Sanne was. Dit zou interessant worden.

Maar het was Sanne niet. Dit meisje was platina blond. Haar haar was ongeveer even lang, maar het was naar achteren gekamd, alsof het door de wind naar achteren werd geblazen, ook al was er geen wind. En ze droeg geen bril. Haar ogen waren helderblauw, de kleur van het water als je naar reclames voor cruises kijkt. Ze leek een jaar of 25 te zijn en zag er goed uit. Ze droeg een geil T-shirt dat duidelijk een mooi stel tieten bedekte, en een zwart leren minirok. Ze had hakken van 10 cm, maar stond erop alsof ze er niet echt aan gewend was. Ik dacht dat Raymond erachter was gekomen waar ik woonde en een van zijn … klanten … om de één of andere reden naar mijn huis had gestuurd.

“Mag ik binnen komen?” hoorde ik de stem van Sanne. Ik keek eigenlijk langs haar heen voordat ik me realiseerde dat dit Sanne was. Mijn mond viel open. Ze had blauwe oogschaduw op, over de langste wimpers die ik ooit in mijn leven had gezien en een paarse lipgloss die precies dezelfde tint had als het paars in de wervelende kleuren van haar topje. Haar wangen zagen eruit alsof ze bloosde.

“Richard?” zei ze met trillende stem.

Ik bewoog. “Ahh …. ” Ik schraapte mijn keel en probeerde iets te zeggen. Ik deed een stap terug en ze vatte dat op als een uitnodiging. Ze liep langs me heen en die hakken maakten haar heupen tot de meest verbazingwekkende dingen die ik ooit heb gezien. Ik stond daar nog steeds vol ontzag voor wat ze met haar hadden gedaan, toen ze zich omdraaide.

‘Ik wist dat dit een slecht idee was’, zei ze en haar stem trilde nu. ‘Ik zie er stom uit, nietwaar?’

Ik voelde de zon op mijn rug en realiseerde me dat ik in mijn deuropening stond.

“Nee” zei ik met een schorre stem. ‘Je ziet er niet stom uit.’ Ik deed een stap naar haar toe.

“Werkelijk?” Ze wilde me het nog een keer horen zeggen.

“Ik kan het niet geloven”, vond ik mijn stem terug. “Je bent prachtig.”

“Goh, bedankt” zei ze met een vlakke stem. ‘Het is fijn om te weten dat je niet kunt geloven dat ik er leuk uit zou kunnen zien.’

Mijn hart deed echt pijn dat dit meisje boos op me was. “Nee, schat” zei ik sussend. ‘Dat is het niet. Je bent altijd al schattig geweest. Maar dit … dit is zo anders. Je bent echt jezelf, maar je ziet er zo anders uit. Het is moeilijk voor mij uit te leggen. Je klinkt als Sanne, maar je ziet eruit als een supermodel. “

Ze stond daar, jong en kwetsbaar. ‘Ik had niet moeten komen.’ zei ze.

Ik wilde ineens niet dat ze wegging. Mijn hoofd klaarde op. ‘Kijk’, zei ik weer sussend. ‘Jij bent gewoon Sanne en ik ben gewoon Richard. Ik weet niet waarom je denkt dat je hier bent, maar je hoeft hier niet te zijn om een ​​bepaalde reden. Wil je een kop koffie? “

Ze keek geschrokken op. “Ja, dat zou lekker zijn.”

‘Wil je me de koffie helpen zetten?’, vroeg ik.

“Heb je hulp nodig bij het zetten?” Ze klonk wat zelfverzekerder.

‘Nee, maar ik wil niet in een kamer zijn waar je nu niet bent.’ zei ik.

Ze bloosde. “Je bent verschrikkelijk.” zei ze. Haar ogen gingen op en neer over mijn lichaam en werden een beetje groter. ‘Je draagt een ​​boxershort, precies zoals ze voorspelden!’

Ik wierp een blik op mijn nieuwe boxer. Mijn lul was keihard en stak tegen de voorkant van de broek uit. Ik had een enorme stijve gekregen door naar haar te kijken en wist het niet eens.

‘Eh, ja. Ik voel me thuis graag op mijn gemak.’

“Je ziet er niet comfortabel uit”, zei ze terwijl ze naar mijn erectie keek.

“Schenk geen aandacht aan mijn onhandelbare vriend”, zei ik. ‘Dat doet hij alleen in het bijzijn van bloedmooie vrouwen. Hij zal zich later settelen … waarschijnlijk pas vier of vijf uur nadat je weg bent.’ Ik dacht dat een extra complimentje geen kwaad kon. ‘Je helpt me dus met de koffie?’

Ze giechelde en zei “OK. Ik zou niet willen dat je je eenzaam voelt of zo.”

We liepen naar de keuken en ze overhandigde me een mobieltje. Ze keek ernaar alsof ze die nog nooit eerder had gezien. ‘Hier, ik moest je dit geven en aan je vragen om foto’s van me te maken.’

“Moest je?” vroeg ik.

“Nou, weet je … zoals in het verhaal.”

Ik pakte het mobieltje en zette hem op een bijzettafeltje. Toen draaide ik me naar haar toe en nam haar handen in de mijne. ‘Kijk, Sanne, je hoeft geen spelletjes te spelen als je dat niet wilt. Je hoeft niets te doen wat je niet wilt. Je kunt een kopje koffie drinken en naar huis gaan als dat is wat je wilt. Of je kunt me helpen met het schilderen van de keuken, of we kunnen fitness oefeningen doen. Maar je hoeft niet te doen wat die stomme wijven je misschien overgehaald hebben om te doen.

Ze zei niets. Ze trok gewoon haar handen weg, draaide me om en duwde me mijn eigen keuken in. “Dank je.” zei ze zachtjes achter me.

“Geen probleem”, zei ik. Ik liep naar het aanrecht en speelde met de koffiespullen. Toen ik twee kopjes pakte en me omdraaide, zat ze aan de tafel, met haar kin op haar hand, elleboog op de tafel en ze staarde me aan. Het gaf me een vreemd gevoel, alsof er een klein scheurtje in het weefsel van het universum zat. Alsof ik iemand zag die iets heel gewoons deed, maar die er beslist ongewoon uitzag.

“Het was mijn idee”, zei ze.

“Jouw idee?” Ze kan het over van alles hebben.

‘Over het naspelen van de verhalen.’ zei ze.

Ik ging zitten en gaf haar een leeg kopje. Het water druppelde nog steeds door de machine. Ik hoopte dat ik er geïnteresseerd uitzag, want ik was geïnteresseerd.

“Nadat we het eerste verhaal hadden gelezen, waren we aan het praten … weet je, vrouwenpraatjes … en Rachelle zei dat ze wenste dat ze een neef had met wie ze … intiem kon zijn, omdat ze eenzaam is. En dat doet ze niet, mannen vertrouwen. Ze zei dat ze een jonge jongen zou leren liefdevol te zijn en zo. Maar dat kun je in onze samenleving niet doen.’  Ze bewoog zich ongemakkelijk in haar stoel. ‘Dus we begonnen het over mannen te hebben en hoe de goede altijd bezet zijn, en Rachelle zei ‘allemaal behalve jij.’ Ze praatte tegen haar leeg kopje, maar nu keek ze naar me op. ‘En ik zei dat ze naar jou moest gaan en een rollenspel moest spelen als je tante.’

“Wauw” zei ik.

“Ja, en toen zei Corinne dat dat niet eerlijk was, want als je de enige aardige vent bent die nog over is, dan was het niet eerlijk voor Rachelle om je helemaal in beslag te nemen, en Rachelle zei dat ze je niet wilde trouwen of houden of wat dan ook, en ze zei dat ze je zal delen. ‘

“Geweldig” zei ik.

“En dat werkte wel, want ze waren allemaal erg opgewonden en blij. Ik dacht dat als het voor hen werkte, het misschien ook voor mij zou werken, maar het was een stom idee. Ik ben te jong en jij wilt waarschijnlijk toch niets met mij te maken hebben. “

Waarom vissen vrouwen met zoveel enthousiasme naar complimenten?

Ik stond op en liet haar mijn stijve weer zien. Toen nam ik beide kopjes, vulde ze en zette ze op tafel. Ik wees met één hand naar mijn stijve, zoals de modellen op tv doen als ze het product laten zien. Ik ging naar de koelkast, haalde de koffiemelk en kwispelde met mijn stijve naar haar. Toen pakte ik een lepel en de suikerpot, en sloeg mijn staaf met de lepel: “Af, jongen! Af!”

Ze grijnsde tegen de tijd dat ik klaar was. Maar haar gezicht werd weer ernstig. “Ik ben nog maagd Richard.” zei ze.

Jeeeeeez! Precies wat ik nodig had. ‘En je kunt nog steeds maagd zijn als je hier weggaat. Als dat is wat je wilt, dan zal dat gebeuren.’ zei ik, terwijl ik suiker in mijn koffie lepelde.

‘Maar dat is het probleem’, jammerde ze. ‘Ik wil geen maagd meer zijn. Maar ik ben bang om het met iemand te doen. Ik kan geen vriendje houden, omdat ze het allemaal willen doen en ik kan het niet.’

“Nou, daar hoef je je bij mij geen zorgen over te maken”, zei ik. ‘Ik ben geen vriendjesmateriaal. Niet voor iemand zoals jij.’

“En waarom niet?” Ik had haar vrouwelijke trots geprikkeld.

‘Nou, om te beginnen ben je jong genoeg om echt mijn dochter te zijn. En dankzij jou heb ik al contact met twee andere vrouwen.’ Ik dacht dat dat goede redenen waren voor waarom ze zich bij mij veilig kon voelen.

“Dat was het hele idee”, zei ze. “Niemand van ons wil het gedoe van een vaste vriend en we dachten dat als we je alle drie deelden, we ons plezier zouden kunnen hebben en verder geen gedoe of verplichtingen. En aangezien we met z’n drieën zijn, zou je waarschijnlijk verder met weinig andere vrouwen spelen, dus er zou ook geen risico op ziekten moeten zijn. Het zou een soort meervoudig huwelijk zijn, zonder het huwelijk.”

‘En ze gingen ervoor.’ zei ik.

“Je bent een aardige vent”, zei ze.

“Aardige jongens eindigen als laatste.” maakte ik een grapje.

‘Ik weet het. Ze zeiden het allebei. Daarom houden vrouwen van aardige jongens.’ Ze maakte geen grapje.

Ik keek haar aan. Ze hadden echt geweldig werk verricht met haar make-over. ‘Heb je ooit foto’s van je laten maken? Sexy foto’s?’ vroeg ik.