Dit is het verhaal van een gescheiden vrouw en moeder van twee dochters. Dit is een verhaal over een vrouw die een deel van zichzelf heeft gevonden, dat ze nooit gekend heeft.
“Fuck.”
Rob lachte achter me. Ik keek over mijn schouder terwijl er weer een rilling door mijn lichaam liep. “Wat is er zo grappig?”
Met een lachje: ‘Jij, mijn liefste. Ik herinner me de eerste keer dat je zei dat je dat woord nooit had gebruikt. ‘
“Nou, dat had ik echt niet. Oh, Rob … je hebt echt een lekkere pik. ‘
“Dank u. Ik ben dol op je poesje … en kont … en mond ook. ” Hij grinnikte die keer.
Ik leunde over het bureau in zijn kantoor. Het bureau van de baas. Het bureau van de bedrijfseigenaar. Ik was uitgekleed tot mijn zwarte dijhoge kousen en hakken. Nu vlogen overal haren en borsten rond terwijl hij zijn pik van achteren in mijn poesje neukte. Ik voelde de sappen uit mijn poesje aan de binnenkant van mijn dijen. Hij was niet de eerste die me vandaag neukte, maar, zoals ik dat vaak voelde, was hij waarschijnlijk de beste. Zijn pik was lang en dik en hij gebruikte die met hetzelfde vertrouwen en gemak als bij het runnen van het bedrijf.
Ik was bijna klaar met mijn orgasme. De laatste tijd was het niet ongebruikelijk dat ik er meerdere had voordat hij zijn hoogtepunt bereikte. De eerste keer was dat niet het geval. We waren allebei een aantal jaren alleen geweest. Maar hij herontdekte snel de uithoudingsvermogen die hij altijd had gehad en nu was ik de gelukkige ontvanger.
“Marco!” Ik draaide me om en zag Marco, de nieuwste en jongste whizzkid en website-ontwerper. Rob maakte er een punt van om iedereen in het bedrijf bij naam en enkele persoonlijke feiten te kennen. ‘Marco, haast je je nu naar iets belangrijks?’
Marco stak zijn hoofd volledig in het kantoor waar hij misschien nooit eerder was binnengekomen. ‘Ahhhh … nee meneer … Ik wilde Miss Mason gewoon even spreken over wat voorraden.’ Hij grinnikte: ‘Ik zie wel dat ze het druk heeft. Ik kom gewoon terug … eh, als ze tijd heeft. “
Rob miste nooit een slag, zijn lange pik trok zich terug en gleed terug diep in me.
‘Marco … Miss Janssen is Pat. Ik ben Rob, niet meneer. Onthouden?” Hij moet een reactie hebben gegeven omdat Rob doorging. ‘Als je niet ergens heen rent, kun je hier helpen. Ze krijgt binnenkort een orgasme en het kan een flinke zijn. Je weet toch hoe graag ze geluiden maakt? ‘ Ik hoorde niets, dus zijn reactie moet een knik zijn geweest. Ik keek over mijn schouder en zag de nerveuze maar intense blik in de uitdrukking van de jongeman. “Waarom kom je niet hierheen en steek je je pik niet in haar mond. Dat zou haar een beetje moeten dempen, vind je niet? “
Ik hoorde Marco grinniken: ‘Ja, meneer! Ik bedoel, ja, Rob. ‘
Ik was niet goed gepositioneerd voor een extra pik, dus ik duwde plichtsgetrouw terug tegen Rob en draaide me om naar de hoek van het bureau. Binnen een moment verscheen Marco met zijn spijkerbroek open en zijn pik stond overeind. Ik gebruikte een hand als ondersteuning bovenop het bureau en de andere om de nieuwe pik vast te houden. Ik likte eraan om het te smeren, en nam die in mijn mond. De jongeman hapte naar adem en kreunde toen zijn eikel bij de ingang van mijn keel kwam.
Ik kon erop rekenen dat Rob dit gedaan heeft om de ervaring te verbeteren, een onverwachte toevoeging aan wat er al gebeurde. Toen zijn vingers onder me kronkelden naar mijn klit, was mijn reactie precies zoals hij had voorspeld. Ik kwam wild klaar. Mijn lichaam schudde en beide handen waren nodig om mezelf staande te houden. Met Marco z’n lul nog steeds diep in mijn mond flikkerden mijn neusgaten bij elke ademhaling. Zoals voorspeld schreeuwde ik het uit. Zelfs ‘gedempt’, zoals Rob het noemde, wist ik zeker dat velen buiten het kantoor mijn reactie hebben gehoord.
Natuurlijk was dat geluid voor geen van hen iets nieuws.
Het was onschuldig genoeg begonnen. Aan het einde van een drukke woensdag was ik bezig achter mijn bureau. Het was stil op kantoor, al een uur na sluitingstijd, en nu bleven alleen de baas en ik op kantoor over.
Mijn bureau was speciaal voor mij op maat ontworpen en gefabriceerd. Het was net een donut in het midden van de vijf kantoren langs de twee muren met aan elke kant een opening naar de donut. Ik had een telefoon, printer, computer en twee monitoren en persoonlijke archivering voor elk van de managers verspreid over mijn cirkelvormig werkgebied met een kopieerapparaat aan de achterkant. Ik kon gemakkelijk elke richting opdraaien om naar één van de managers te kijken en op ze te reageren als ze iets kwamen zeggen of vragen. Er was een koffieruimte die de kantoorinrichting in evenwicht bracht. Aan de voorkant van het kantoor stonden de vier ontwikkelaars en ontwerpers. Hun open kantoorindeling scheidde de voordeur van de directiekantoren. Aan de achterkant was een deur die ons kleine kantoorgebouw verbond met het grotere fabrieksgebouw tegenover een verharde parkeerplaats en een toegangsweg voor vrachtwagens.
Ik werkte voor een klein productiebedrijf dat gespecialiseerd is in op maat gemaakt kantoormeubilair. De frontoffice was van de baas, Rob Fransen, de zoon van de oprichter (ik kende hem alleen als de heer Fransen); Stan Jacobs, hoofd verkoop en marketing; Willem Groot en Dan Bosch de verkopers die voornamelijk met showrooms in de regio te maken hadden; en Marco de Jong, hoofd van productontwikkeling, design en de website.
Dit was het soort bedrijfsvoering dat geen inloopactiviteiten had. Alles kwam binnen via bestellingen via de website of showroom. We hadden af en toe verkopers van verkopers, maar de meesten hadden direct contact met onze productiemanager, Joost Prinsen, die zijn eigen kantoor had in het fabrieksgebouw en al die bezoeken werden beperkt tot woensdag, zodat hij de onderbrekingen in zijn tijd kon beheren.
Ik behandelde alle brieven en officiële correspondentie voor het bedrijf, de gegevensinvoer in de computer voor nieuwe bestellingen van de website of showrooms en verdeelde de opdrachten.
Ik hoorde Rob zijn computer uitschakelen, zijn spullen verzamelen en de lichten in zijn kantoor uitdoen. Toen realiseerde ik me dat er geen geluid meer te horen was en ik merkte dat hij net buiten mijn bureau stond. Ik keek naar hem op, toetste nog een paar regels in het gegevensblad en sloot het programma en de computer. Ik duwde me achteruit in mijn stoel en zuchtte.
‘Lange dag, hè?’ Hij was een van de aardigste jongens die ik ooit had gekend. Maar om eerlijk te zijn, was iedereen in het bedrijf lovend over de houding van deze man ten opzichte van het bedrijf.
Ik glimlachte, een deel van de vermoeidheid die me eindelijk in z’n grip had nadat ik gestopt was met werken. ‘Kennismaken met die showroom in Maastricht werpt zijn vruchten af.’ Hij knikte met een glimlach.
Hij stond daar gewoon onhandig en ik werd er zenuwachtig van. Er was iets in zijn gedachten maar ik wist niet wat, dus ik wist niet hoe ik zijn probleem kon oplossen. Ik draaide me om in mijn stoel en wachtte. Hij was begin 40 en ik was 36 jaar oud. Hij was zeven jaar weduwnaar. Ik was nu inmiddels al weer vijf jaar single en nog steeds verrast dat mijn ex man mij zo ineens had verlaten voor een jongere vrouw. Twee erg onhandige mensen in sociaal omgaan met praten over koetjes en kalfjes. Hij was heel authentiek als persoon en stond er vanaf dag één op dat ik hem Rob noemde, net als iedereen.
“Patty, de wereld is een erg moeilijke plek met de huidige opvattingen over seksuele intimidatie, vooral op de werkvloer. Begrijp me niet verkeerd, ik ben het er volledig mee eens dat mannen meer rekening moeten houden met de vrouwen waarmee ze werken en … “
Ik glimlachte naar hem: “Rob, relax, waar denk je aan? Ik beloof dat ik niets over intimidatie zal zeggen, je bent een te aardige vent om er iets negatiefs over te zeggen, dus spuug het gewoon uit. “
Zijn schouders zakten in terwijl hij diep ademhaalde en uitademde. “Ik oefen echt niet met dit soort dingen.” Hij glimlachte onhandig, leek toen wat moet te verzamelen en zette door. “We zijn allebei vrijgezel omdat we zelf geen keus hadden en we gaan terug naar lege huizen … Ik vroeg me af … zou je vanavond met me mee willen gaan voor een informeel diner, misschien een drankje of twee?”
Ik was nog steeds niet op zoek naar een nieuwe relatie. Ik wilde ontdekken wie ik was zonder mijn ex man en de meisjes in de buurt. Dit was helemaal nieuw voor mij. Dat heb ik hem precies verteld. Hij ging zenuwachtig voorzichtig verder: ‘Nee, ik begrijp het en het was niet mijn bedoeling om te klinken alsof ik je om een date vroeg, maar … Hoe dan ook, misschien gewoon vrienden die samen tijd doorbrengen? Geen verplichtingen. Gewoon kantoorvrienden. ‘
Ik glimlachte: ‘Kantoorvrienden. Jij bent mijn baas, Rob. ” ‘Geen romantiek.’ Hij schudde zijn hoofd en moedigde me aan om door te gaan. ‘Ok, dank je, Rob, ik denk dat ik dat leuk zou vinden.’
We spraken een plaats af en ik vertelde hem dat ik hem daar zou ontmoeten en een rode wijn zou bestellen, misschien een Merlot.
We lachten en dronken. De dikke biefstuk en aardappelen die hij ook voor mij bestelde, hielpen zeker bij het in evenwicht brengen van de wijn die ik dronk en voor het eerst in een zeer lange tijd had ik een geweldige tijd met een man. Gedurende de avond herinnerde ik mezelf er lang aan dat hij in feite mijn baas was, de eigenaar. Hoe gemakkelijk en ontspannen hij ook leek, het leek nog steeds een potentieel gevaarlijke situatie voor een werknemer die pas ongeveer zes maanden bij het bedrijf werkte. Maar hoe meer we met elkaar omgingen, hoe minder dat potentieel echt leek. Hij vertelde details over de ziekte en de dood van zijn vrouw. Ze hadden geen kinderen kunnen krijgen en het was iets waar ze beiden spijt van hadden, maar ze lieten die spijt niet tussen hen komen. Ik was blij voor hem. Uiteraard niet voor haar dood, maar voor het leven dat ze samen hadden gedeeld.
Ik merkte dat ik mijn eigen verhaal deelde, hoewel ik terughoudend was omdat het in vergelijking met zijn verhaal een domper leek, hij trok het zachtjes uit me en ik vertelde mijn verhaal.
Patricia Mason (ik) groeide op in een fatsoenlijk huis en leerde moraliteit, fatsoen en de rol van de vrouw in het huishouden en het huwelijk. Met ouderwetse ideeën over de vrouw die voor het huis zorgde en de man die voor het gezin zorgde, leek het allemaal in strijd te zijn met het wereldbeeld dat ik in de samenleving om me heen tegenkwam, mijn middelbare schoolervaring en de media.
Door mijn rebellie na de middelbare school werd ik eerst zwanger en trouwde toen met de vader. Ik was pas 18 jaar oud. Ik volgde de voor de hand liggende opvoeding van mijn familie bij het vinden van een rol in het opvoeden van de tweelingmeisjes, het houden van het huis en het ondersteunen van mijn man. Mijn blootstelling aan de zakenwereld bestond niet, maar was ook niet nodig. Het bleek dat mijn man snel kwam in zijn carrière. Hij reisde veel voor zijn werk en was dagen achtereen weg.
Toen hij me vijf jaar geleden de scheidingspapieren gaf, was ik verbluft en onvoorbereid. Ik dacht dat ons leven bijna ideaal was, maar dat was slechts mijn beperkte perspectief vanuit huis. Dat weerspiegelde ook de fantasie die ik voor mezelf en de meisjes had gecreëerd met de toenemende afwezigheid van mijn man. Hij had een andere vrouw gevonden, een jongere vrouw die spannender, geiler en avontuurlijker was. Natuurlijk had de andere vrouw geen tweeling om op te voeden en zat ze niet de hele dag vast in huis zonder werk of contacten met de wereld. De scheiding was omstreden.
Ik mijmerde in mezelf en verloor mezelf even in de rode vloeistof in mijn glas met steel.
Nadat de meisjes naar de universiteit waren vertrokken, verkocht ik het huis en ging ik kleiner wonen. Vier maanden voordat de meisjes naar de universiteit vertrokken, waagde ik eindelijk het huis uit om een baan te vinden ter voorbereiding op de rest van mijn leven. Ik ontdekte veel dingen, niet in de laatste plaats dat ik totaal onhandig was met mannen in dating en sociale situaties. Maar dat was ook niet zo erg. Ik had geen haast om aan een andere serieuze relatie te beginnen, maar ik werd me steeds meer bewust van andere behoeften, behoeften die mijn man had vervuld met een andere vrouw of andere vrouwen. En dat leek op de een of andere manier mijn behoeften intenser en veeleisender te maken.
Zijn hand reikte over de tafel en raakte de mijne licht aan. ‘Hoezeer het me ook spijt dat je dat allemaal hebt meegemaakt, ik ben vereerd dat je het met mij hebt gedeeld. Je was een anomalie voor mij toen je kwam opdagen voor het interview. Er waren zeker andere vrouwen die meer ervaren waren … veel meer ervaren … ‘We lachten allebei, we wisten allebei dat ik bijna zonder ervaring bij hem kwam. ‘Maar er was iets met jou. Ik ben redelijk goed in mijn gevoelens over mensen en ik voelde dat er veel meer in jou zat dan wat op een cv zou kunnen. ‘ Hij keek een beetje beschaamd. “Ik ben blij dat ik die kans heb genomen, Patty.”
Hij leek te beseffen hoe laat het was geworden en we liepen al snel tussen de meestal lege tafels naar de deur. We stonden onhandig net buiten. Ik zag zijn auto aan de linkerkant en de mijne aan de rechterkant. Geen van ons leek te weten wat we nu moesten doen. Zeggen we ‘welterusten’ en hoe?
Eindelijk verraste ik mezelf. Ik draaide me naar hem toe en kwam heel dicht bij hem staan: ‘Rob … zijn we nog steeds gewoon vrienden? Vrienden die elkaar misschien een beetje beter begrijpen? ‘ Hij knikte. Misschien hield hij zelfs zijn adem in. ‘Wil je … wil je nog een drankje nemen bij mij thuis? Ik weet niet wat ik daar heb, maar … “
Hij legde zijn wijsvinger tegen mijn lippen. Het voelde zo intiem aan. Het was maar een vinger. “Graag. Het kan me niet schelen wat je daar hebt, zolang je er maar bent. ” Hij keek me intens aan en ik huiverde. ‘Nog steeds gewoon vrienden.’ Ik zei dat hij me moest volgen, maar ik wist niet zeker of mijn benen me naar mijn auto zouden dragen. Ik voelde me een schoolmeisje in plaats van een volwassen vrouw met een tweeling op de universiteit.
Het maakte niet uit wat ik in huis had om te drinken. Ik heb ons nooit de kans gegeven ernaar te zoeken. Ik opende de voordeur en hield hem voor hem vast. Toen hij binnen was en ik de deur sloot, draaide ik hem om en sloeg mijn armen om zijn nek. Ik kuste hem met alle passie die ik de afgelopen vijf jaar niet had gehad. Hij beantwoordde de kus met zijn eigen passie en we versmolten tot twee eenzame, verloren geliefden die plotseling in het enige welkome comfort werden gegooid.
Toen ik de kus brak terwijl ik naar adem snakte en mijn hart klopte alsof ik een race had gelopen, staarde ik met verlangen en angst in zijn ogen. Ik sprak de enige woorden waarvan ik dacht dat ze op dit moment veilig waren: ‘Nog steeds gewoon vrienden?’
Lees in deel 2 hoe deze vriendschap een bizarre wending krijgt en ik heb het niet alleen over sex met Rob, maar het bizarre voorstel wat later volgt.
