Ik was op kantoor toen er een nieuwe jonge dame werd voorgesteld. Ze was de nieuwe management assistente.
Verdomme, wat was ze mooi gebouwd. Ongeveer 1,70 m, mooie heupen, volle tieten, schattig gezicht, blond haar, naar achteren getrokken en langs de rug gekruld. Ze was heel mooi gekleed, maar niet in een pak. Ze droeg een strakke bloemenblouse, lange pofmouwen en een felrode strakke broek. Het type “niet lullen maar poetsen” met een sleutelbos aan haar zijde.
Je kon haar energie voelen: doe je werk goed en geen grapjes, strikt zakelijk. Toen het tijd was om me voor te stellen, zei de dame van het bedrijfsbureau: “Dit is Linda, zij is de nieuwe management assistente. Hij is Ron.” Ze wierp me een brede glimlach toe, terwijl ik haar warme hand schudde. Toen trok ik mijn hand terug en zei: “Linda! Elke ‘Linda’ die ik tot nu toe gekend heb, was een lastpak!” De kantoordame sloeg me op mijn arm, glimlachte en zei: “Let niet op hem!”
Linda bleef maar glimlachen, maar met een blik van hier ga je spijt van krijgen, snotneus. Ik dacht op dat moment alleen maar, ik wed dat ik haar nat kan krijgen.
Later die dag stond ik buiten een rookpauze te nemen, toen ik haar zag aankomen. Ze zag er nog beter uit dan de eerste keer en ze liep naar me toe.
“Moet je niet werken, Ron?” Ik keek haar aan terwijl we allebei grijnsden. Ik legde mijn hand op mijn hart en zei: “Ja Linda, dat zou ik moeten doen, maar ik heb gewacht en gewacht tot je langskwam.” Ik bekeek haar van top tot teen met een ‘mooi figuur’-blik op mijn gezicht. Ze probeerde zich zakelijk op te stellen, maar kon niet anders dan een beetje grijnzen. ‘Ik moet wat dozen naar mijn kantoor dragen en ik kan wat hulp gebruiken. Na je pauze, kun je je dus bij mij melden.’. Ze was nog steeds aan het grijnzen. Ik keek naar haar schattig gezicht en zei, (weer hand op mijn hart) “Ook al werk ik niet voor je, laten we nu naar je kantoor gaan, want ik zou alles voor je doen Linda.”
Ze kleurde een beetje roze in haar gezicht, maar ik kon zien dat ze een kleine grijns onderdrukte. Ze legde haar handen op haar heupen met een ’hij moet doen wat ik zeg’ blik, en zei: “Volg mij”
Ik merkte dat ze een extra beetje wiebelde in haar wandeling terwijl ik achter haar liep. Ze probeerde serieus over te komen en nam een professionele houding aan. We kwamen aan bij haar kantoorkamer, die een complete puinhoop was met overal dozen en dossiers. “Mooi kantoor, Linda,” zei ik en ik begon wat dozen op te stapelen. Ze begon te wijzen waar alles naar toe moest en ik begon snel te werken zodat haar kantoor binnen de kortste keren helemaal netjes was. Ik keek naar haar op terwijl ze in de deuropening met haar armen over elkaar zei: “Je hebt het goed gedaan, maar probeer de volgende keer een beetje voorzichtiger te zijn.” Ze trok een wenkbrauw op en hield haar hoofd schuin naar me.
Ik glimlachte met een ‘fuck you’ blik en zei met mijn beste stem: “Elke keer dat je me nodig hebt voor wat dan ook Linda, roep me op en ik zal zo snel mogelijk hier zijn.” Ze probeerde niet te lachen, maar deed het toch en zei: ‘Ik zal je oproepen als ik je nodig heb.’ Ze bleef in de deuropening staan terwijl ik omdraaide om weg te lopen niet zonder eerst naar haar tieten te kijken. Ze kon zich niet inhouden en grijnsde met een rood gezicht terwijl ik langs haar heen glipte. Terwijl ik haar passeerde, sloeg ze me op mijn kont en zei: “Wegwezen hier!”
Naarmate de dagen verstreken, stal ik ergens een bloem van een bureau en legde die op die van Linda en legde ik repen in haar la. Alles wat ik op andere bureaus kon vinden, legde ik bij haar neer: kantoorartikelen, briefopeners, briefjes waarop stond: “Beste Linda, van mij” en niets anders dan dat.
Tot ik opeens hoorde ‘Ronald, kom eens naar mijn kantoor.’ (Ronald? Mijn formele naam.) Met mijn cool onderdrukte grijns kwam ik Linda’s kantoor binnen. Ze zei “Ga zitten Ronald.” Ze probeerde zakelijk te zijn. Ze had een blauwe blouse met lange mouwen aan, lekker strak, zodat haar tieten er mooi uit kunnen steken, een donkerblauwe rok en haar blonde haar naar achteren gekamd.
Ze zei: “Ronald, heb je dingen in mijn kantoor gezet?’ Ik zei: “Ik zou dat niet durven. Je weet dat ik teveel respect voor je heb om spelletjes te spelen.”
Ze glimlachte bijna en zei: “Ik denk dat je een leugenaar bent Ronald. Glenda zag je gisteren dit kantoor binnenlopen en nu vind ik wat snoep in mijn la.”
“Oké, maar (toen hield k een lange pauze) een … .a … misschien … deed ik gewoon een plezier aan iemand die ik leuk vind?”
“En wie is deze persoon Ronald?”
“Oh, hij is erg verlegen en daarom vertel ik het liever niet.”
“Is hij groot?”, zoals ik
“Oh nee, een kleine kleine jongen”
“Heeft hij blond haar?”, zoals dat van mij
“Oh nee, hij is kaal”
Daarop grijnsde ze, boog zich naar me toe en fluisterde: je bent zo’n leugenaar! Haar decolleté doemde nu op in mijn gezicht. Ik keek ernaar en glimlachte. Ze ging weer met een rood gezicht zitten en maakte de voorkant van haar blouse vast. Ik zei: “Als je met die man zou willen lunchen, zou hij misschien stoppen met het plaatsen van’ dingen ’in je kantoor?’ Ze antwoordde niet.
“Ik begrijp waarom hij je ‘cadeaus’ brengt, je bent zo professioneel en zakelijk, ik weet zeker dat hij je enorm bewondert.”
Ze stond op en ik stond op. Ze sloot haar deur en ging voor mijn gezicht staan met haar handen op haar heupen. We stonden daar gewoon in elkaars ogen te kijken en ze deed weer haar best om haar grijns te onderdrukken, maar dat lukte niet. Ze fluisterde:
“Kijk uit jij, je zei dat Linda een lastpak is. Jij bent degene die hier de lastpak is, niet Linda. Je ZULT me meenemen om te lunchen en ik zal alles over mezelf, en je zult zien dat ….” Ik liep haar niet uitpraten. In een flits boog ik me voorover en kuste haar. Haar ogen gingen wijd open door de shock. Ze snakte naar adem. Ze kon niet praten. Ze legde haar hand op haar keel om op adem te komen. En ik stond daar gewoon in haar blauwe ogen te kijken. Ze fluisterde: waarom doe je dat? Als we gaan lunchen, zal ik een paar regels voor je opstellen. Regel nummer 1 is: kus me NOOIT op het werk!
Ik fluisterde terug: waarom, maakt het je nat?
wordt vervolgd….