Aarde, eind 21e eeuw, sexverhaal van 62 pagina’s. Geschatte leestijd 2 tot 2,5 uur
In een zeer korte tijd was de Aarde sterk veranderd; door vele machtswisselingen en slecht beleid van de regeringen, was de kloof tussen arm en rijk erg groot geworden. De werkloosheid was hoog en stellen hadden vaak grote moeite hun kinderen te onderhouden. Studeren was op zich al moeilijk en duur, maar de kans op een baan was minimaal, omdat men er vanuit ging dat het toerisme overal zou aantrekken en robots zou menselijke arbeidskrachten grotendeels overbodig maken.
Dit pakte in de praktijk niet zo uit en zaten zelfs de rijke landen in een crisis. Doordat embryo’s vaak noodgedwongen verkocht werden, kwamen ze in handen van rijke mensen en/of slimme ondernemers. De hele situatie deed denken aan het vroegere Oostblok, nog vóór de val van de Berlijnse Muur. Het waren nog net geen toestanden zoals b.v. in Noord Korea, het land dat mede-verantwoordelijk was voor de ellende op de planeet.
Regina was als baby al verkocht aan een slavinnenschool, die meisjes opvoedde en verkocht om mannen en vrouwen te plezieren. Soms als dienstmeisje in het huishouden, maar vaker als sexslavin. Regina haar ouders waren kort na haar geboorte overleden door ziekte. Bij haar geboorte had ze een andere naam gekregen, maar als toekomstige slavin werd ze Regina genoemd.
De wetenschap was nu al zover, dat ze de groei van mensen vanaf de geboorte konden manipuleren. Dit gold gedeeltelijk ook voor de hersenen, zodat slavinnen (en dus ook Regina), onderdanig werden gemaakt.
Zij had in het begin een gewone opleiding gevolgd, net zoals kinderen vroeger naar school gingen. Door de manipulatie werd de groei van het lichaam afgeremd en had zij het lichaam van een vijftienjarige toen ze bij Miranda stage ging lopen. Deze leeftijd was ook het moment dat slaven en slavinnen werden klaargestoomd voor een specifieke taak en konden ze ook stage lopen. Eerst als dienstmeid en als ze eenmaal meerderjarig waren, werden ze verkocht aan een Meester of Meesteres en konden ze ook seks hebben.
Vaak namen ze na vele jaren dienst de taken van hun Meesters en Meesteressen over, om zelf weer een slaaf of slavin aan te schaffen. Doordat dit vreemd genoeg ook het meest stabiele en best verdienende beroep was, stonden arme stellen in de rij om hun kind naar de slaven- of slavinnenschool te sturen. Jongens gingen naar een aparte school om techniek of landbouw te studeren, zodat zij de economie weer op gang konden helpen.
De groei van deze kinderen was tot op zekere leeftijd wel te beïnvloeden met behulp van nieuwe injecties en een banaanvormige machine, waarin iemand dan kon plaatsnemen, zodat een speciale vloeistof de huid elastischer maakte. Vaak werden slavinnen naar een leeftijd van zestien jaar gebracht, maar een te snelle groei was op lange termijn schadelijk voor de gezondheid. De hersenen moesten mee kunnen groeien en alleen qua uiterlijk kon je iemand jonger maken. Het skelet kon men niet verjongen (niet zonder risico), dus iemand van veertig kon wel de huid en spieren krijgen van een twintigjarige, maar verder niet. De wetenschap had wel succesvolle proeven gedaan om het skelet zachter te laten worden en het te manipuleren dat het jonger werd, maar het was nog wat beperkt en werd alleen gebruikt bij kinderen, wanneer een gewone operatie aan het skelet niet mogelijk was.
Vrouwen hadden het meestal druk met het huishouden en het kleine beetje werk wat ze hadden (àls ze het al hadden), waardoor ze vaak geen tijd en energie hadden om nog seks te hebben met hun man.
De mannelijke bevolking kon met een speciale regeling toch seks hebben, wat inhield dat zij met korting seks konden hebben met een slavin, indien ze dan hun sperma ter beschikking stelden aan de overheid, die de eicellen van vrouwen ook inzamelden en invroren, om te voorkomen dat er te weinig kinderen zouden worden geboren. Het was vrij algemeen geaccepteerd dat mannen daar gebruik van maakten. Vrouwen vonden dat toch beter dan dat hun man een relatie met een ander aanging. Op deze manier was een man misschien een paar uurtjes weg naar een club of privéhuis voor seks met een meisje dat toch niet zwanger kon raken.
Regina had haar school eerder afgemaakt dan verwacht en had zelfs al een jaar stage gelopen bij Miranda, een jonge ex-slavin, die zichzelf had vrijgekocht met een onverwachte erfenis van haar eigen Meesteres. Deze jonge vrouw van begin dertig (die als slavin op een lichamelijke leeftijd van vijfentwintig zat) had een foto van Regina in het jaarboek van de school gezien en had direct geregeld dat Regina bij haar zou komen. Van de erfenis had zij een aantal bedrijfjes opgezet, die met name gericht waren op de mensen met geld. Zo had ze niet alleen een lingeriezaak, maar verhuurde ook meisjes voor in de bediening, naast natuurlijk peeskamertjes, waar seks tegen betaling werd aangeboden. Dit laatste deed ze op het landgoed wat van haar ouders was geweest en al een paar eeuwen in bezit van de familie was. Ze wou er wel een exclusievere club van maken, maar dat was teveel werk voor haar alleen en haar vriendin Sofie had een eigen dansstudio, die daar veel tijd doorbracht.
Het contract
Regina zat in haar slaapkamertje e wachten tot Miranda, haar stagebegeleidster, haar op zou komen halen om haar voor te stellen aan haar Meester of Meesteres. Ondanks haar jonge leeftijd, keek ze er naar uit om bij iemand in dienst te komen. Ze droeg een wit bloesje boven een eenvoudig zwart rokje, met daaronder een donkere panty. Een wit strikje in haar mooie, zwarte haren, maakte het af. Op advies van Miranda, droeg ze nog geen lingerie, maar een leuk wit broekje met hartjes en een bijpassend wit behaatje.
Nerveus bekeek ze zich nog even in de spiegel. Haar kleine, maar compacte borsten vormden twee kleine bollingen in haar bloesje en ze hoopte maar dat ze aantrekkelijk genoeg werd gevonden.
“Regina? Als je zover bent kun je wel beneden komen. We zitten in de voorste woonkamer”, klonk Miranda’s stem. Regina schrok op uit haar gedachten en liep naar beneden. Hoewel zij al die jaren klaargestoomd werd voor dit moment en zij niets liever wilde dan iemands slavinnetje zijn, was het toch een grote stap. Het afgelopen jaar had zij een hechte band opgebouwd met Miranda, wat niet zo vaak voorkwam, want na de stage zag je elkaar nooit weer. Afscheid nemen zou haar dan ook zwaar vallen. Doordat Regina zeer intelligent bleek te zijn en de opleiding moeiteloos in een paar jaar tijd had voltooid, had Miranda bij de overheid een verklaring gekregen dat Regina meerderjarig verklaarde. Haar niveau zat makkelijk op die van een achttienjarige, dus dan hoefde ze niet nog een aantal jaren te wachten op een aanstelling bij een Meester of Meesteres. Dat Miranda hier een speciale bedoeling mee had, bleek later pas.
Eenmaal beneden klopte Regina bescheiden op de deur van de woonkamer en liep naar binnen. Wat ze zag deed haar bijna flauwvallen: behalve Miranda en haar vaste vriendin Sofie, was er niemand! Haar nieuwe eigenaren waren er niet; zouden ze haar toch niet willen hebben? Miranda zag dat Regina bleek wegtrok en pakte het meisje snel vast. “Och meisje toch!”, suste ze. “Er is niets om van te schrikken, maar ik had niet verwacht dat je zo zou schrikken!”.
Zachtjes nam ze Regina mee naar de bank en liet haar tussen haar en Sofie inzitten. Sofie sloeg ook een arm om Regina heen en gaf haar een kusje op haar wang. Regina begon zachtjes te huilen en sloeg haar handen voor haar gezicht.
“Het spijt me Miranda, maar ik wist niet dat ik iets fout gedaan had. Nu moet ik weer wachten tot iemand mij wil hebben en ik heb er zo naar uitgekeken!”, snikte ze.
Miranda en Sofie keken elkaar een moment aan en begrepen dat Regina dacht dat zij iets fout gedaan had. Met een knipoog naar Sofie droeg Miranda Regina op om maar even naar de badkamer te gaan en het bad vol te laten lopen.
“Doe dat eerst maar en dan gaan Sofie en ik even overleggen wat we met je gaan doen, ok?” Regina knikte en liep snel de kamer uit en naar boven.
Terwijl zij het bad liet vollopen, overlegden Miranda en Sofie hoe ze het meisje konden geruststellen. “Als wij eerst in bad gaan en Regina dan bij ons in bad laten komen, dan kun je het haar vertellen en hebben we direct een excuus om met haar te vrijen. Het is haar eerste keer en om dan ook nog met twee meisjes te vrijen, zal wel even een schok zijn denk ik”, stelde Sofie voor.
Miranda vond dat een goed plan en nadat ze eenmaal in bad zaten, riep ze Regina naar de badkamer. Gedwee, maar nog met tranen op de wangen kwam ze bij de meiden in de badkamer. “Kom maar bij ons in bad”, zei Miranda terwijl ze Regina dichterbij wenkte.
Regina wist niet beter dan dat ze nooit zo intiem mocht zijn met iemand anders dan haar Meester of Meesteres en aarzelend zei ze: “Dit mag toch niet; ik mag alleen met mijn eigenaar intiem zijn.”
“Kijk eens op dat papier wat we op de spiegel hebben geplakt”, zei Miranda lachend. Ze vond het heel lief dat Regina zich zo aan de regels wou houden.
Regina begon te lezen en toen nog eens.. Er stond in dat Miranda nu haar Meesteres was en dat slavin Regina per direct eigendom was van Miranda. Cum Laude geslaagd voor zowel theorie als stage. Praktijk kwam niet zozeer in de opleiding voor, want zeker een slavin moest maagd en puur blijven voor de toekomstige eigenaar of eigenares.
Tijdens haar stage was ze wel vaak aanwezig geweest wanneer Miranda seks had met een man of vrouw. Miranda was bisexueel en bijna niets was haar te gek. Als men bereid was te betalen, wou ze best minder prettige dingen doen.
Regina’s voornaamste taak was altijd het schoonlikken van Miranda’s speeltjes en soms ook diens slipjes, wanneer een man bijvoorbeeld in Miranda’s slipje wou klaarkomen. Zo was Regina ook wel wat gewend geraakt aan de vaginale afscheiding van Miranda, ook wanneer ze voor straf diens slipjes moest dragen.
Miranda zag lachend hoe Regina vol ongeloof naar de brief keek en weer naar de meiden in bad. “Je leest het goed; ìk ben je Meesteres. Ik vond je te lief en mooi om te laten gaan en ik wou je hiermee verrassen, maar als ik had geweten dat je zo zou schrikken, had ik je het wel gewoon verteld. Kleed je maar snel uit, want dit moet gevierd worden. Als beloning voor je goede gedrag gaan we jou eens lekker verwennen. Dit weekend ga je voor het eerst zelf ervaren hoe het is om met meisjes te vrijen. Er komen ook wel mannen, maar eerst willen wij je inwijden. Wat denk je daar van?, zei ze.
Regina begon weer te huilen, maar nu van vreugde. Ondanks dat het haar eng leek om met een ander meisje te vrijen, was ze erg opgelucht. Miranda had haar altijd netjes behandeld en de straffen waren meestal plagerig bedoeld, omdat ze zelden iet fout deed.
Snel kleedde ze zich uit en stapte ze in bad, geholpen door Miranda en Sofie.
Snikkend viel ze Miranda om de hals. Sofie keek er vertederd naar en sloeg haar armen om het jonge meisje heen. Toen Regina gestopt was met huilen en haar Meesteres dankbaar aankeek, tilde Miranda diens kin wat omhoog en kuste het jonge meisje teder op haar lippen.
Regina, die alleen maar filmpjes had gezien om seks te bestuderen, wist natuurlijk wel dat er een kans bestond dat ze ook met andere meisjes zou moeten vrijen, maar nooit had ze zich kunnen inbeelden hoe het zou zijn.
Nu zat ze ineens tussen twee andere jonge vrouwen in en werd ze door haar kersverse Meesteres gekust. En het gekke was: het voelde geweldig!
Regina werd helemaal warm van binnen toen ze gekust werd en genoot van Miranda’s zachte lippen. Ze rook haar parfum, wat de nieuwe parfum was die ze van Sofie had gekregen, na een zakenreisje naar het buitenland.
Regina’s slavinnenbrein nam het over en ze gaf zich gewonnen. Langzaam maar zeker kuste ze op haar beurt Miranda op haar lippen, die met volle teugen genoot van de tedere kusjes van haar slavin.
“Dat was heerlijk!”, complimenteerde Miranda haar slavinnetje. “Kom, er zit iemand achter je met smart te wachten tot zij gekust wordt,’ lachte ze en wees naar Sofie.
Na de toch onverwachte, maar positieve ervaring met Miranda, hoopte Regina dat Sofie ook zo lekker kon zoenen en ze nam zich voor haar uiterste best te gaan doen als ze de volgende keer met hun moest vrijen. Op school had ze alleen maar saaie theorielessen gehad en tijdens haar stage bij Miranda kwam ze er achter dat het niet alleen saaie seks was, maar dat je als slavin ook wel gewaardeerd kon worden als persoon. In ieder geval behandelde Miranda haar altijd met veel liefde en respect.
Ze draaide zich om naar de wachtende Sofie, die haar naar zich toe trok. “En, vond je het lekker? Wedden dat ik lekkerder zoen dan Miranda?”, giechelde ze.
Regina kon nu ook wel lachen, want het was duidelijk dat ze in een slavinnenhemel terecht was gekomen. Sofie had wat een jongensachtig uiterlijk, met kort blond haar en bijna geen make-up. Ook deed ze veel aan fitness en ze danste graag, wat ze volgens Regina ook heel goed kon. Ze was al eens mee geweest naar de dansstudio waar Sofie eigenaar van was.
Sofie kuste Regina eerst lichtjes op haar neus en begon langzaam maar zeker haar weg naar beneden te kussen, tot hilariteit van Miranda, want dit kende Regina ook niet. Toen ze vlak boven Regina’s borsten was aangekomen, ging het weer de andere kant op en eenmaal bij Regina’s mond aangekomen, liet Sofie haar tong bij het meisje naar binnen glijden. Bijna zou Regina Sofie wegduwen, maar toen realiseerde ze zich dat dit tongzoenen was en ze deed haar best om mee te doen. Miranda begon de borsten van Regina te betasten en Sofie had het warme grotje tussen Regina’s benen al gevonden.
Regina’s vagina was anders dan die van ‘gewone’ meisjes, want omdat ze voorbestemd was om slavin te worden, hoefde ze geen kinderen te baren en werd de baarmoeder ‘uitgeschakeld’. Zodoende werd ze ook niet ongesteld, maar vanwege de vele seks, was haar vagina iets dieper dan normaal en de vaginawand was erg ruw en stug. Een eerste penetratie zou niet makkelijk zijn, maar als ze eenmaal vaak seks zou hebben, zou de vagina beter in de oude positie terugkeren en zou ze niet met een ‘ontplofte egel’ tussen haar benen zitten. Dat ze niet ongesteld kon worden was ook niet helemaal waar, want in plaats daarvan had haar vagina een betere smering gekregen. Dit, om te voorkomen dat de vagina door de vele penetraties uit zou drogen.
Als een man in een slavin klaar kwam, werd het sperma niet helemaal opgenomen door het lichaam, maar ongeveer 98% bleef achter in het diepste gedeelte van de vagina, bij wat vroeger de baarmoederhals was. Zo was het makkelijker sperma te verzamelen, omdat condooms bij slavinnen overbodig waren en er dus geen condooms met sperma overbleven. Het vocht van een slavin was ook zaaddodend, maar het was voor mannen ook al heel gewoon om aan de pil te zijn. Dus een ongeplande zwangerschap was onmogelijk bij een slavin.
In plaats van af en toe een beetje vaginale afscheiding of vocht, bleef haar vagina altijd nat en moest ze altijd tampons gebruiken, tenzij ze natuurlijk seks had. Miranda vond het altijd ontzettend geil om Regina zo lang mogelijk met een dezelfde tampon te laten doen, totdat er geen vocht meer werd opgenomen. Dan haalde zij de tampon uit Regina’s poesje en zoog de tampon dan schoon. De afscheiding van Regina was niet te dun en niet te stroperig en smaakte naar honing, zei Miranda altijd, wanneer Regina verbaasd stond te kijken als haar tampons werden schoongelikt.
Sofie moest wat kracht zetten om twee vingers goed bij Regina naar binnen te krijgen, maar toen het gelukt was, kon ze het meisje stevig vingeren.
Haar vingers schoven helemaal naar binnen, begeleid door zacht gekreun en gehijg van Regina. Die leunde achterover en terwijl Miranda haar vasthield, liet Sofie haar vingers op en neer gaan en Regina werd natter en natter.
“Ga maar staan, dan kan ik je ook likken”, fluisterde Sofie.
Miranda ging ook staan om Regina vast te kunnen houden en om innig met haar te kunnen zoenen. Dit miste zijn uitwerking niet: Regina’s poesje droop letterlijk van het vocht en Sofie haalde haar vingers terug en probeerde het vocht op te vangen met haar handen.
Dat lukte gedeeltelijk en voorzichtig slurpte ze het vocht op, wat een jaloerse blik opleverde van Miranda. Omdat Sofie’s vingers nog nat genoeg waren en Regina’s poesje nog steeds drupte, liet Sofie haar vingers aflikken door Miranda, die weer was gaan zitten. Regina hijgde hoorbaar en had haar ogen gesloten. Vreemd genoeg bleef ze keurig overeind staan, ondanks het intense orgasme. Nu was het Miranda’s beurt om van het nectar te proeven en Regina beleefde opnieuw een hoogtepunt.
Miranda likte het geil op wat langs de binnenkant van Regina’s benen liep en langzaam aan ging ze met haar mond omhoog en ging met haar tong tussen Regina’s schaamlippen door. Dit leverde een luider gekreun op en toen Miranda even omhoog keek, zag ze een zalige glimlach op Regina’s gezicht verschijnen. Eindelijk deed ze ook haar ogen weer open en keek diep in Miranda’s ogen. Dit maakte Miranda helemaal week van binnen; ze was verdorie smoorverliefd op dit meisje en omgekeerd ook!
Na een lange en heftige zoen- en vingerpartij in bad, namen de meiden Regina mee naar hun slaapkamer. Regina kreeg een klein wit slipje aan en een wit slaapshirtje. Simpel, maar het stond Regina fantastisch.
Ze lieten Regina haar nieuwe slaapkamer zien, want Sofie lag als vaste vriendin tegenwoordig meer in Miranda’s bed, dan in haar eigen bed.
Vandaar dat Regina de grotere slaapkamer van Sofie mocht hebben. “Je zult je vaak moeten omkleden en opfrissen, dus je hebt de ruimte wel nodig voor je dagelijkse spulletjes. Lingerie en dergelijke mag je alleen pakken als een van ons daar toestemming of opdracht voor geeft. Anders zoeken wij ons een ongeluk, terwijl jij het al draagt. Voor wanneer je klanten hebt, wordt er een aparte kast met kleding en lingerie in je kamer neergezet. We laten je morgen wel zien welke kamer jij krijgt”, legde Miranda uit.
Regina wist door haar stage al dat er ‘peeskamertjes’ in het bijgebouw waren en ze had er ook al eens rondgekeken.
Omdat de meiden ondertussen wel moe waren, al was het meer van de emoties, besloten ze maar vroeg onder de wol te kruipen.
Regina zou al naar haar eigen kamer lopen, maar werd door Miranda tegengehouden. “Hier blijven, jongedame! We zijn nog niet klaar met jou…”, plaagde ze en duwde Regina terug naar het grote bed en ze liet zich op het bed vallen en sleurde Regina mee in haar val.
Miranda liet zich boven op het meisje rollen en kon het niet laten nog even met haar slavinnetje te zoenen, terwijl ze nog even een paar vingers in het natte grotje liet glijden, tot grote vreugde van Regina zelf.
Al vrijend kropen ze onder de dekens en Regina viel als eerste in slaap, wat voor Miranda en Sofie een mooi moment was om hun nieuwe meisje te bekijken.
Een beetje afwezig streelde Miranda door Regina’s haar. “Wat is ze toch lief, hè?”, fluisterde ze. Sofie had al in de gaten dat Miranda verliefd was op Regina, wat ook de reden was dat zij voorstelde om het meisje te houden.
Sofie had al jaren de wens om twee vaste vriendinnetjes te hebben en het kon niet missen of Regina zou meer vriendin dan slavin worden, al maakte dat bij Miranda vaak niets uit, want die behandelde iedereen gelijk. Een slavin was met hun drukke leventje gewoon handig om naast geld te verdienen met seks, ook het huishouden te kunnen doen. Miranda en Sofie hadden niet veel tijd om de was te doen en wat al niet meer. Hun vaste huishoudster, Jorinde, deed wel veel, maar een extra paar handen konden ze goed gebruiken.
“Kom, laten we ook maar gaan slapen, want anders maken we Doornroosje hier nog wakker”, lachte Sofie. “Ik ben blij dat je mijn voorstel geaccepteerd hebt. Volgens mij ben je helemaal verliefd op haar,” plaagde ze.
Lachend gooide Miranda een van haar knuffels naar haar vriendin. “Pas maar op, anders mag je alleen met een knuffel vrijen!”
Na een poosje vielen ook zij in slaap en was de rust wedergekeerd.
Hoewel…
Midden in de nacht werd Sofie wakker en eerst kon ze niets vreemds ontdekken, hoewel er iets knaagde. Ineens wist ze het! Regina lag niet meer in bed. Ze moest zelf toch naar de wc en misschien was Regina dat ook.
In de badkamer was niemand en toen ze naar beneden liep, was ook de benedenverdieping donker en stil. Paniekerig liep Sofie naar de achterdeur, om te kijken of Regina toevallig in de tuin aan het slaapwandelen was.
Tot dusverre had Sofie nooit iets gehoord over het slaapwandelen, maar wie weet. Maar ook daar was niemand te bekennen en net toen ze zich omdraaide om weer naar boven te gaan, stond Miranda achter haar. “Wat zoek je? Is er iets gebeurd, of ben je met Regina verstoppertje aan het spelen?”, lachte ze, niet wetend dat Regina vermist werd.
Sofie vertelde dat ze Regina nergens kon vinden en in een helder moment besloot Miranda een kijkje te gaan nemen in Regina’s slaapkamer.
In de nieuwe kamer was ze niet, dus dan maar haar oude kamertje proberen.
En ja hoor! Tot Miranda’s opluchting lag Regina heerlijk te slapen in haar oude, vertrouwde bed. Sofie, die ook was komen kijken, slaakte een diepe zucht.
“Pfffffff”, wat ben ik blij dat ze er nog is”, bracht ze uit.
Ze zouden net de deur dicht doen om Regina maar niet wakker maken, toen die toch wakker werd. Slaperig keek ze van Miranda naar Sofie.
“Is er wat gebeurd? Moet ik iets doen?”, vroeg ze en zou al uit bed stappen, bang dat ze iets fout had gedaan.
“Lieverd toch”, zei Miranda terwijl ze Regina teder streelde. “We waren bezorgd omdat je niet meer bij ons in bed lag en Sofie is het hele huis doorgeweest om je te zoeken. Wou je niet meer bij ons slapen?”
“Ik dacht dat ik op m’n eigen kamertje moest slapen”, zei Regina lichtjes verbaasd. Miranda kuste haar en hield haar tegen zich aan.
“Laten we afspreken dat je niet altijd in paniek raakt als we bij je komen”, glimlachte Miranda. “Wij wouden niets liever dan je naast ons houden, omdat je nogal wat overstuur was. Maar nu is iedereen zowat in paniek en dat is ook niet nodig. Weet je wat? Het is toch vrijdag en ik heb geen dringende zaken te doen, dus ik zet in de agenda dat ik morgen alleen voor dringende zaken te storen ben. Ik neem jullie beiden mee naar bed. Dat is mijn uitspraak en daar moet je het mee doen!”, lachte ze en gaf beide meisjes een tikje op hun billen.
Sofie pakte Regina bij de hand en nam haar mee terug naar de grote slaapkamer, terwijl Miranda haar agenda ging aanpassen.
Nadat ook dat afgehandeld was, kwam ook Miranda in bed en na wat nachtzoentjes over en weer kropen ze dicht tegen elkaar aan.
Regina wist niet wat haar overkwam: haar eerste dag als slavin en dan de nacht door mogen brengen bij haar Meesteres; dat was een goed teken.
Tevreden viel ook zij weer in slaap.
Regina’s snelbrein
Na het weekend brak de echte slavinnentijd voor Regina aan en ze stond te popelen om seks te hebben. Het was maandagochtend en ze had een zalig weekend gehad met de meiden. Seks met meisjes was heerlijk; ze kon nu ook niet wachten om seks met een man te hebben.
Als dank voor haar aanstelling en het fijne weekend, had ze een bosje rozen laten bezorgen. Door haar stage wist ze waar Miranda de rozen kocht, die ieder meisje kreeg wanneer die jarig was.
Natuurlijk wisten Miranda en Sofie van niets en die zagen tot hun stomme verbazing een vaas met prachtige rozen naast hun bed staan, voorzien van een kaartje met de tekst: ‘Jullie zijn lief. Ik hou van jullie!’
Zowel Sofie als Miranda dachten van elkaar dat zij het hadden gedaan, maar beiden ontkenden dat. En dan klopte het nog niet, want wie werden dan bedoeld met ‘jullie’.
Beneden was Regina al druk bezig de ontbijttafel te dekken en toen ze Miranda en Sofie van de trap zag komen, liep ze snel naar hun toe om ze goedemorgen te kussen. “Ik dacht dat jullie pas over een uur op zouden staan”, reageerde Regina verbaasd, terwijl ze voor de zekerheid op de klok keek.
Miranda probeerde een streng gezicht te trekken, maar dat lukte haar niet.
Lachend vroeg ze of Regina wat van de rozen afwist. Ze waren tot de conclusie gekomen dat het Regina dan geweest moest zijn.
“Ja, dat heb ik gedaan, als dank voor het fijne weekend en dat ik jullie slavin mag zijn”, antwoordde deze. Miranda smolt voor dit lieve meisje en knuffelde haar innig, gevolgd door Sofie.
“Bij wie heb je die gekocht?”, vroeg Miranda verbaasd, want als ze al naar het dorp was geweest, had ze een shuttle-taxi moeten bestellen en dan rozen kopen… Dan was ze al voor dag en dauw opgestaan, maar de bloemist was ook niet open om deze tijd. Toen begon het haar te dagen. “Je bent zeker bij Michel van het tuincentrum geweest?”
Regina glimlachte. “Bijna goed. Ik wist waar je altijd de rozen bestelde en ik heb hem gebeld en hij vond het een leuk idee en kwam ze zelf brengen.”
Sofie kon haar lachen niet meer inhouden; er was niet veel wat Miranda ontging en je moest van goeden huize komen om haar te slim af te zijn. En kijk: een jong meisje met een vlijmscherp brein. Dat kon nog leuk worden. Miranda kreeg in de gaten dat Sofie stond te lachen en na een kort moment van verbazing moest ze ook wel lachen. Tijdens haar stage had Regina al laten zien een pienter meisje te zijn, maar als dit een voorbode was, dan zou ze zelf spoedig in de schaduw staan van dit meisje. En verdomd: ze kon het nog wel waarderen ook! Die kon ze in alle drukte van het zakendoen goed gebruiken.
Omdat ze toch niet wist hoe ze anders moest reageren, stak ze haar handen in de lucht. “Oké, ik geef me over”, lachte ze. “1-0 voor Doornroosje en nu snel ontbijten, voordat mijn hersenen ingehaald worden door die van Regina.”
Regina keek haar vreemd aan. “Wie is Doornroosje?”, vroeg ze. “is er een nieuw meisje bijgekomen?”
Na dit antwoord had Sofie het niet meer en ook bij Miranda liepen de tranen over de wangen van het lachen. Toen ze doorhadden dat Regina dat verhaal niet kende, legden ze het haar kort uit. “Binnenkort gaan we denk ik maar een opvoedingsavond organiseren”, zei Miranda, nog nahikkend van het lachen.
“Ik zal eens kijken of we daar nog iets van kunnen krijgen, dan maken we er direct een leuke meidenavond van, samen met de rest.”
Ze wou al niet eens stilstaan bij de mogelijkheid dat een aantal andere meisjes ook geen sprookjes kende, want de gedachte alleen haar deed haar lachen om die malle, maar oh zo lieve Regina. Ontzettend pienter, maar nooit iets van vroeger meegekregen tijdens haar opleiding.
Na het ontbijt ging Regina met Sofie mee langs de peeskamertje, die gescheiden door een lange gang, aan de woonruimtes van de meisjes vastzaten. “We gaan iedere maandagochtend de kamertjes opruimen en schoonmaken. Voor de meisjes is dit een rustdag, na een vaak druk weekend. Dan kunnen zij hun eigen dingen doen en ik zorg voor schoon beddengoed, washandjes en dat alles weer netjes is. Daarna gaan we naar de centrale leefruimte, waar de meisjes gezamenlijk ontbijten.
Ik maak altijd ’s ochtends de ontbijttafel klaar en alle benodigdheden zoals brood, beleg, fruit e.d., worden door een leverancier in de koelcel gezet. Vaak is het genoeg voor ruim een week, dus ze hoeven geen honger te lijden. En nee, dat gebeurt niet. Dit is bij wijze van spreken”, zei ze er achteraan, omdat Regina anders nog zou denken dat er tekort was. In gedachten zag ze het helemaal voor zich: Regina die brood ging halen omdat ze bang was dat er niet genoeg zou zijn. Blijkbaar had ze een grote grijns op haar gezicht, want Regina vroeg wat er zo leuk was. “Laat maar zitten; gewoon een binnenpretje”, reageerde Sofie vrolijk.
Ze gingen de gang in en liepen naar een grote kast, die zich halverwege de gang bevond. Sofie pakte de sleutel en opende de kast. Regina zag dat er van alles op de planken lag: handdoeken in diverse maten en kleuren, washandjes, zeep.. “Hoe nemen we dit mee?”, vroeg ze aan Sofie.
“We nemen dat karretje wat hier verderop staat en gaan dan langs de kamers”, antwoordde deze. Regina vond het maar omslachtig en inefficiënt, maar wou er verder niet op doorgaan. De spullen werden in dozen gedaan en op het karretje gezet en zo gingen ze langs de kamers.
Bij ieder kamertje werden spulletjes in de kast gelegd en het gebruikte spul, waaronder ook het beddengoed, werd in zakken gedaan, die op hetzelfde karretje werden gezet, tot afschuw van Regina, die het maar een onfrisse bedoening vond. Als het aan haar lag, zou het veel efficiënter gaan, maar ze wou er niets van zeggen, want ze was al een flapuit.
Bij een enkele kamer zagen ze nog een meisje wat haar eigen make-up in een tasje deed, maar verder was het doodstil.
“Praten jullie wel met de meisjes over hun werk?”, wou Regina weten. Sofie keek even verbaasd, voordat ze antwoord gaf. “Om eerlijk te zijn heb ik me ook wel eens afgevraagd of dat niet beter kon, maar om de paar weken houdt Miranda een bijeenkomst waar allerlei zaken besproken worden. Verder zijn ze vrij om hun eigen dingen te doen wanneer ze geen klanten hebben”, antwoordde ze. “Erg jammer dat het niet vaker gebeurt”, vond Regina en liet het onderwerp verder rusten.
Rond de klok van twaalf uur besloot Sofie dat ze wel een pauze hadden verdiend en ze vertelde Regina dat het haar leuk leek in de kapel te lunchen.
Aangezien Regina geen flauw benul had waar Sofie het over had, knikte ze maar en zag hoe Sofie een berichtje stuurde naar Miranda. Glimlachend om die malle Regina die wel doorhad wat ze aan het doen was, vertelde Sofie dat ze aan Miranda doorgaf dat ze naar de kapel zouden gaan voor de lunch en of zij daar ook zou komen.
Regina aan de macht
Het was een eindje wandelen door het bos en toen zag Regina een stenen kerk-achtig gebouwtje met een bankje buiten onder de overkapping.
Sofie morrelde wat aan het hangslot en toen het slot open ging, stapte ze naar binnen, gevolgd door Regina. “Ik ben hier al een half jaar niet meer geweest, denk ik”, zei Sofie, meer in zichzelf dan tegen Regina.
De conciërge maakte af en toe wat schoon, maar verder werd er alleen het noodzakelijke onderhoud aan gedaan. Sofie gebaarde Regina dat ze maar een stoel moest pakken, terwijl ze thee ging zetten. Regina keek verbaasd om zich heen; het was zo te zien al een oud gebouwtje en Miranda en Sofie hadden er een soort theehuisje van gemaakt. Tegenover haar stond een bankje, wat je uit kon klappen tot logeerbed. Na een poosje was de thee klaar en besloten ze te wachten op Miranda, die beloofd had te zullen komen en ze zou iemand sturen met lekkere broodjes van de bakker.
In een hoek stonden een paar schilderijen en op de grond lag een schetsboek. “Mag ik die eens bekijken?”, vroeg Regina.
Sofie bloosde, maar stemde toe. “Ik kom hier wel eens om m’n hoofd leeg te maken”, zei ze. “Ik vind mode geweldig, maar ik kan niet zo goed tekenen en schilderen gaat iets minder slecht, maar het is lekker ontspannend.”
Regina vond het juist mooi gedaan. “Ik vind het knap, hoor! En als het je het leuk vindt om te doen, dan is er toch niets om je voor te schamen? Ik vond ouderwetse treinen altijd fascinerend toen ik nog klein was. Ik verzamelde plaatjes en dan fantaseerde ik dat ik op reis rond de wereld ging”, bekende ze.
Sofie vond dat ze die hobby maar weer op moest pakken; Miranda vond dat ieder meisje ook tijd moest maken voor een hobby, want zonder geestelijke uitdaging werd het ook maar saai.
“Heeft Regina nòg meer uitdagingen nodig? Alsjeblieft niet, want straks slaan die hersentjes van haar nog op hol”, lachte Miranda, die ongemerkt bij de kapel was aangekomen. Ze kuste Sofie en vervolgens Regina teder op hun mond en zag dat er nog geen broodjes waren. Net toen ze wou bellen waar het bleef, kwam er een schuchter meisje met rossig haar aangelopen.
Ze klopte beleefd op de deur en wachtte tot er open gedaan werd. Miranda deed open en bedankte het meisje. Heel even bleef het meisje Regina aankijken en liep toen weer terug naar de woning.
“Oh jee, daar heb je het al”, plaagde Sofie. “Doornroosje heeft een stille aanbidder! Hopelijk draaien haar hersenen op normale snelheid, want dan remt dat Regina’s brein tenminste een beetje af. ”
Miranda vond dat wel grappig en Regina merkte droog op dat zij de hersenen van dat meisje eerder op volle snelheid zou laten werken dan dat zij zelf vertraging zou oplopen. Sofie was stomverbaasd om die vergelijking, want zo kende ze dit meisje niet. “Dat is echt een leuke vergelijking, Gien”, complimenteerde ze haar en vertelde Miranda over de oude hobby van Regina.
Gezellig pratend over hobby’s en het wel en wee in het ‘dorp’, zoals de andere slavinnen het landgoed noemden, kwam het gesprek op de eerste ontmoeting tussen Miranda en Sofie. Regina was geïnteresseerd in hun relatie, maar zei er wel bij dat ze niet onbeleefd wou zijn. Dat paste niet bij een slavin en ze wou beslist geen straf krijgen. Ze was van plan een slavin zonder slechte aantekeningen te worden. Liefdevol klopte Miranda even op Regina’s hand.
“Ik kan het nu niet allemaal vertellen, hoewel je het best mag weten. Alleen is wat een lang en emotioneel verhaal en…” Miranda maakte de zin niet af, want ze kreeg een idee. “Het is al bijna november en we kwamen hier vroeger regelmatig voor een romantisch slaappartijtje met z’n beiden en het is al lang geleden, dus lijkt het jullie leuk om hier vannacht te slapen? Dan laat ik Jorinde een paar pizza’s bakken, die we hier kunnen opeten. Verder zorg ik overal voor. Wie stemt voor?” en Miranda zag dat Regina geen hand opstak.
“Heb je geen zin in een romantisch avondje met ons? Of ben je ziek?”, vroeg ze bezorgd. “Eh er is niks, maar ik heb geleerd dat een slavin niet een mening mag hebben, of in ieder geval dat niet mag tonen”, zei ze verlegen.
Sofie en Miranda keken even onthutst, maar het meisje had gelijk: tijdens de opleiding leerde je dat ook, maar dan was het wel een heel strenge docent geweest. Als iemand je om je mening vroeg, dan mocht je ook je mening geven. Of dat dan meegenomen werd in de overweging, was weer een ander verhaal.
Miranda gaf Regina een fijne kus en zei dat het heel lief was, maar hier mocht ze altijd haar mening geven, hoewel dat wel op een nette manier moest.
Toen gaf Regina aan dat het haar geweldig leek en zo had ze weer iets om naar uit te kijken. In haar hoofd maakte ze al plannen om haar Meesteressen lekker te verwennen.
Aan het einde van de middag, waarbij ze nog hard hadden moeten werken om de vloeren van de kamertjes en de gang te dweilen, nam Sofie Regina mee naar de sauna, die achter de bedrijfswoning stond.
Beide meisjes genoten van de sauna en wisselden ervaringen van de school uit. Sofie vertelde kort dat ze het er niet lang had uitgehouden, maar het hele verhaal zou ze vanavond wel vertellen.
Uiteindelijk was het moment daar; ze hadden pizza’s en Miranda had een paar tassen met kleren bij zich en met een elektrisch wagentje reden ze naar de kapel. Na het eten staken ze de kleine open haard aan, die voor dit soort dagen was ingebouwd en kropen tegen elkaar aan op de bank, met een warme denken om hun heen en een kop hete chocolademelk om het feestje compleet te maken. Miranda streelde Regina, die tussen haar en Sofie in zat, liefdevol door haar lange haren en na een kleine zucht besloot ze haar belofte na te komen.
“Goed, ik ga je vertellen hoe Sofie en ik elkaar ontmoet hebben. Sofie heeft ook het nodige meegemaakt en zij heeft een veel zwaarder leven gehad dan ik. Na vele mislukte afspraakjes en halfslachtige pogingen om relaties te onderhouden, zwierf ik door de stad, waar ik vaker dronken was dan nuchter”, begon ze het verhaal en Regina legde teder haar hoofd op Miranda’s schouder.
“Ik was druk bezig met het opzetten van mijn club, wat ik met moeite kon financieren en daarom stond mijn hoofd ook niet echt naar relaties en plezier.
Er moest gewerkt worden en mislukken was geen optie. Even leek het goed te gaan met Michel, ja onze Michel van de bloemen, maar ik voelde niet helemaal die passie. Hij was en is een hele lieve jongen, maar ik kon hem niet de liefde en aandacht schenken die bij een relatie hoort. Hij was druk met de zaak die hij van z’n vader had overgenomen, dus heb ik het uitgemaakt en Michel weet wel dat het me veel verdriet deed, maar het was mijn eigen keuze. Anders had ik hem ongelukkig gemaakt en dan was het beter om vroegtijdig te stoppen.”
Miranda pauzeerde even en Regina zag tranen langs haar wangen lopen. Zachtjes kuste ze Miranda in haar hals en ook Sofie had het moeilijk.
Die kuste op haar beurt Regina en ze moedigde haar vriendin aan verder te gaan met het verhaal. “Toen ik een keer uit de bioscoop kwam, botste ik op een meisje in wat vuile kleren, die mij aanstaarde. Daar herinnerde ik me eerst niet veel meer van, totdat ik briefjes kreeg met de vraag of ik haar ook miste. Na een poosje kreeg ik ineens een grote, romantische kaart met een soort noodkreet. ‘Ik wil je zien. Kom naar de brug, anders zien we elkaar nooit weer!’, stond erin met een triest gezichtje erbij getekend.
Ik ben niet bijgelovig of zo, maar iets zei me dat ik er wat mee moest doen en Jorinde, die toen net mijn huishoudster was, gaf de doorslag. Haar advies: Als ik het niet zou doen, zou ik nooit weten wat ik gemist zou hebben.”
“Toen ik bij de brug kwam, zag ik eerst niemand en ik wou al weglopen. Voordat ik me kon omdraaien, legde iemand haar handen over mijn ogen. Dat het een vrouw moest zijn, kon ik wel merken, maar wat die van mij moest snapte ik niet. Ze kuste me in mijn nek en haalde haar handen weg, zodat ik kon zien wie het was.” Regina luisterde ademloos naar het verhaal. “Dat was Sofie zeker?’, fluisterde ze. Miranda knikte en ging verder. “Sofie had mij bij de bioscoop gezien en niet alleen die ene keer, maar vaker. Ze sliep soms onder de brug en soms in een kantoortje van de bioscoop als het rustig was. Dan liet ze iemand de briefjes aan mij geven als ik weer eens langskwam.
Ze was ook slavin, maar op school werd ze misbruikt en om er weg te kunnen komen, moest ze seks hebben met een docente, anders zou ze geen slavin worden en met al die werkloosheid was dat eigenlijk het enige beroep voor een meisje om toch fatsoenlijk geld te kunnen verdienen.”
“In ieder geval; Sofie kuste mij onverwachts op mijn mond en sloeg haar armen om mijn nek. ‘Jij weet het nog niet, maar ik ben nu jouw meisje!’fluisterde ze in mijn oor. Waarom weet ik niet, maar ik werd in één klap ook verliefd op haar. Nooit had ik gedacht dat ik op vrouwen zou vallen, maar door die ene kus werd ik terug in de realiteit geslingerd. Dit was waarom ik nooit echt een relatie met een man kon hebben: wat ik bij Sofie voelde, had ik nog nooit eerder gevoeld. Geen enkele man, hoe lief dan ook, was er in geslaagd een vonk over te laten slaan en Sofie liet geen vonk overslaan, maar ze zette mij compleet in vuur en vlam! Ze heeft me meegesleurd naar haar plekje onder de brug en ik weet nog goed hoe zielsgelukkig ik me voelde. Sofie had me bevrijd met haar betoverende kus. Blijkbaar had zij wel door dat ik met een meisje wel gelukkig kon worden, wat bij een man dus niet lukte.”
Miranda pauzeerde weer even en sloeg haar handen voor haar gezicht. Regina en Sofie zagen dat Miranda huilde en Regina liet Sofie op haar plek zitten om Miranda te troosten. Na een poosje waren de tranen grotendeels opgedroogd en Miranda keek beide meisjes liefdevol aan. “Ik heb het nog nooit eerder aan iemand verteld, dus vandaar dat ik zo emotioneel ben en het vanmiddag niet wou vertellen”, snikte ze. Regina had alle begrip en gaf haar Meesteres een paar zachte kusjes.
“Dat is lief van je. We noemen je wel eens een mallerd, maar dat is lief bedoeld, want dat ben je: een lief en heel mooi meisje!”, reageerde Miranda. Ze besloot het verhaal af te maken, voordat ze zich bedacht. “In ieder geval heb ik de nacht met Sofie doorgebracht onder de brug en ik herinner me maar een beetje van wat er toen is gebeurd door alle emoties, maar wat ik me nog goed kan herinneren, is dat ik Sofie’s vingers bij me naar binnen voelde gaan en dat ik voor het eerst in mijn leven een écht orgasme kreeg. ’s Ochtends toen ik wakker werd, droeg ik alleen nog een shirtje en toen ik naar Sofie keek, zag ik dat zij mijn slipje in haar handen hield en zij was verder helemaal naakt. Het kleed waar we onder sliepen was van mij afgegleden, maar Sofie lag heerlijk te slapen, terwijl het behoorlijk fris was.”
“Ik heb haar toen wakker gemaakt en we hebben nog wat gezoend, waarna ik haar meenam naar mijn huis. Sofie dacht dat ik in de club werkte en wist niet dat ik de eigenaar van de club was en was bang dat ik haar niet meer wou zien, omdat zij een zwerver was. Toen kostte het mij veel overredingskracht haar te laten blijven en dat lukte alleen door haar mee in bad te nemen en uitgebreid te vrijen. Ik wou haar ‘zwerversjasje’ wegspoelen, om het meisje tevoorschijn te halen wat mijn vriendin wou zijn.”
Regina pakte een paar tissues uit het doosje wat Miranda had meegebracht en hielp haar de tranen te drogen. Sofie had zelf ook al een doos tissues gepakt en huilde ook. “Dit is niet rot bedoeld, maar jij krijgt het voor elkaar mensen hun emoties te laten tonen en gevoelens te uiten, zonder dat je daar op uit bent”, snikte Sofie en slaagde er in Regina toch even een kus te geven.
“We zijn allebei slavin geweest en ik ben op school een keer verkracht en toen ik onder de brug woonde, ook bijna. Die man was toen te dronken om wat te presteren, maar dat zal hij ook nooit meer kunnen”, bekende ze.
Regina vroeg zich hardop af waarom die man nooit meer iets zou kunnen presteren. “Nou ja, iets met een ongelukje en diep, zeer koud water”, legde Sofie uit. Regina snapte het eerst niet, maar toen Sofie zei dat ze die man van zich af had gerold en dat hij daardoor in het ijskoude water van het kanaal viel, had ze het door. “Hebben ze ooit geweten dat jij dat gedaan hebt?”, vroeg ze onthutst. “Ze hebben me inderdaad gevraagd of ik wat wist en heb ze de harde waarheid verteld. Het was een ongeluk, maar eigen schuld. Gelukkig bleek het een crimineel te zijn die vaker vrouwen verkrachtte, dus echt spijt heb ik niet en ik kreeg dus ook geen straf. Maar dan had ik wel in een warme cel gezeten in plaats van onder een koude brug…”
Regina omhelsde Sofie en trok Miranda ook naar zich toe en ze liet haar Meesteressen letterlijk op haar schouders uithuilen. Zelf had ze ook moeite haar tranen in bedwang te houden. “Als je huilt, dan huil ik met je mee”, fluisterde ze en liet haar tranen ook gaan. Dit stukje had ze uit een liedje van een Nederlandse komiek van decennia terug, waar Sofie haar wat van had laten zien. Die verzamelde allerlei filmpjes en liedjes van vroeger, toen het leven nog mooi was volgens haar. Het gedeelte in Regina’s brein wat emoties regelde, was een stuk groter dan bij de meeste andere mensen en ze kon zich goed inleven in anderen. Sofie keek verbaasd op. “Dat je dat herinnert. Ik heb je maar heel even wat laten zien”, zei ze. “Maar het is heel toepasselijk en ik weet dat je het meent. Je bent een schat en ik ben blij dat je bij ons bent.”
Miranda was het roerend met haar vriendin eens en wou haar slavinnetje de kans geven zich meer te ontwikkelen. Ze kon goed leren en met dat snelle brein van haar zou ze een goeie assistente zijn. Tijdens haar stage had ze Miranda honderduit gevraagd over het reilen en zeilen van de club. Nu was ze nog wat een ongeleid projectiel, maar de dokter had gezegd dat meer uitdagingen er voor konden zorgen dat ze de werkelijke wereld ging begrijpen. Met vallen en opstaan de praktijk leren zou voor Regina betekenen dat ze kon focussen op een doel. Nu had haar brein weinig uitdaging en begon zichzelf bezig te houden, waardoor ze alles er maar uit gooide wat in haar op kwam.
Tijdens haar stage was er nog wel wat uitdaging en het doel om voor Miranda te slagen, was op dat moment haar houvast en voorkwam gekke situaties.
Nu ze alle drie uitgehuild waren, werd het tijd voor plezier. “Regina: kleed je uit en haal de spulletjes die bovenaan in de witte tas zitten er uit en leg ze op grootte op de vloer”, beval Miranda streng. Dit liet Regina zich geen twee keer zeggen en als snel was ze naakt. Gedwee pakte ze de witte tas en legde alles op grootte. Het waren dildo’s variërend in lengte èn dikte. Verder nog een paar vibrerende speeltjes en haar favoriet: vaginale balletjes! Tijdens haar stage had ze die regelmatig moeten dragen.
Dit gebeurde altijd ’s avonds wanneer Regina huiswerk moest maken en taken te volbrengen had. Hoewel seks met een slavin niet mocht, vond Miranda het oplikken van dat heerlijke meisjesvocht geen aantasting van de slavin, hoewel die balletjes wel in de vagina zaten, maar het was geen actieve penetratie door een penis. Bovendien was ze tegen die tijd al van plan het meisje zelf te kopen.
Miranda liet Regina op de vloer liggen, waarbij een grijnzende Sofie met haar poesje boven Regina’s gezicht ging zitten. Ineens werd er een dildo bij Regina naar binnen geschoven en niet te zacht ook! Sofie drukte haar poesje in Regina’s gezicht en beval haar te likken. Regina kreunde hevig, maar hield zich goed en likte Sofie’s poesje, waar al snel de eerste druppels vocht uit kwamen.
Doordat Sofie haar poesje heen en weer bewoog, kwam Regina’s gezicht onder het geil te zitten, wat Sofie nòg geiler maakte.
De dildo werd nu tot in het achterste puntje van Regina’s poesje geduwd en Miranda begon hem te draaien en heen weer te bewegen. Ze moest wel oppassen voor de benen van Regina, want dit ging tot het uiterste van wat haar grotje kon hebben. Sofie haalde haar poesje wat bij Regina’s gezicht vandaan, om het vocht in diens mond te laten lopen.
Sofie was zelf ook slavin, dus ook zij maakte extra veel vocht aan en dit moest Regina nu oplikken en doorslikken. Doordat ze lag en ook nog een dildo heel diep in haar poesje had, verslikte ze zich en worstelde zich onder Sofie vandaan.
Bezorgd vroeg Sofie of alles in orde was en Miranda staakte ook met wat ze met de dildo aan het doen was. Regina knikte dat alles goed was, maar voor even was het leuk, maar dan als spel en niet om urenlang te doen.
Miranda haalde de dildo uit Regina’s poesje en liet hem door Regina zelf aflikken. “Denk je dat deze dildo helemaal in je keel kunt krijgen”, vroeg ze.
Regina wou het wel proberen en met de belofte dat ze zouden stoppen als het teveel werd, werd de dildo eerst nog even nat gemaakt met het geil van Sofie en verdween toen langzaam in de keel van Regina, die hem de eerste keer voor vijfenzeventig procent kon hebben. Miranda haalde de dildo er even uit voor een korte pauze en drukte de dildo wederom in Regina’s keel, die kokhalzend en met tranen in haar ogen de dildo probeerde te verwerken.
Sofie hield Regina’s hoofd vast, zodat Miranda de dildo nog wat verder kon drukken. Toen de dildo voor krap negentig procent in haar keel zat, schudde Regina met haar hoofd ten teken dat het genoeg was. Dat was ook wel te horen aan de geluiden, want ze moest bijna overgeven.
“Nog een paar tellen volhouden alsjeblieft. Hij zit er bijna helemaal in. Rustig ademhalen en je tong wat verder uitsteken. Ja goed zo!”, moedigde Miranda haar fluisterend aan. Onderdanig als ze was, probeerde Regina haar ademhaling onder controle te krijgen om aan haar opdracht te voldoen. Miranda haalde de dildo eerst weer een stukje terug voor meer lucht en liet hem toen weer naar binnen glijden. Sofie fluisterde lieve woordjes in Regina’s oor, wat gelukkig een positieve uitwerking had op het jonge meisje.
“Je kunt het wel, lieverd. Het is eng, maar als je er aan gewend raakt, is het een geweldig gevoel en ik word altijd kletsnat wanneer Miranda dit bij mij doet.
We zijn er bijna…Je doet het zo goed en je bent zo lief. Ontspan je maar!”
Miranda durfde het toch niet aan om de dildo helemaal naar binnen te duwen en vond ruim negentig procent een prima score voor een onervaren meisje en voorzichtig haalde ze de dildo er weer uit. Regina werd overeind geholpen en op de bank neergelegd. Miranda streelde de borsten van het meisje, terwijl ze haar overal kuste. Ze keek Regina aan en veegde diens haren uit het gezicht. “Ben je er weer?”, vroeg Miranda glimlachend. “Hopelijk ben je niet boos, want het was best heftig, maar wat Sofie al zei: na een poosje komt er een heerlijk gevoel over je heen en ik durf te wedden dat je zo nat wordt, dat we je in de badkuip moeten zetten.” Regina vond het wel komisch en hoewel het erg heftig was, wist ze dat de meiden haar niet wouden kwetsen, maar op het randje balanceerden van erotiek en pijn.
“Blijf maar even liggen, of fris je zelf maar even op. Achter die deur zijn de wc’s”, zei Miranda. Regina ging rechtop zitten en omhelsde Miranda stevig. “Het was wel eng, maar ook wel lekker om iets zo diep in je keel te voelen en ik geloof jullie wel als jullie zeggen dat het een volgende keer lekkerder is en beter gaat. Dat wil ik zeker voor jullie proberen!”, zei ze. Ook Sofie werd niet overgeslagen en de omhelzing ging al snel over in een innige zoenpartij.
Opfrissen was niet nodig, want het ging er toch al heet aan toe.
Nu mocht een zeer verbaasde Regina een speeltje naar keuze bij een van de anderen gebruiken. “Dat mag toch niet? Ik moet jullie opdrachten uitvoeren!”, riep ze uit, wat Miranda en Sofie zowat deed stikken van het lachen.
Regina begreep dat ze weer een ‘malle’ opmerking had gemaakt en verontschuldigde zich. “ja, ik weet het; ik hoef de regels niet zo letterlijk te nemen bij jullie, maar het zit nu eenmaal in me…”, verklaarde ze haar opmerking. Sofie, die haar ellendige verleden wat verborg achter een masker van grappen en grollen, pakte een vibrerend ei en duwde dat onverwachts bij Regina naar binnen. “Je hebt gelijk! Het zit inderdaad in je!”, zei Sofie en ze zag dat Miranda huilde van het lachen om haar gekke duo. Het onschuldige, soms kinderlijke gedrag van Regina haalde de clown bij Sofie naar boven. Als ze een komisch duo waren geweest, was Regina de aangeefster en Sofie kopte de grap er dan in. Miranda was de laatste tijd wat gestrest en de dokter had haar al een paar keer geadviseerd vakantie te nemen, maar Miranda had geen invalster en dus bleef het er bij. Ook in de weekenden werkte Miranda vaak door en al die stress kwam nu naar boven.
Miranda voelde zich ineens niet lekker en gaf aan dat ze beter de dokter konden waarschuwen. Geschrokken regelde Sofie dat de dokter zou komen en ze hielp Miranda met aankleden en opfrissen. Regina ruimde alles op en pakte een deken van het bed, die ze Miranda gaf. “Doe maar om je heen, dan blijf je lekker warm”, fluisterde ze. Miranda keek haar dankbaar aan. “Ik denk dat ik jou maar tijdelijk de leiding moet laten geven, want de dokter heeft me hier al voor gewaarschuwd, maar ik had nooit iemand die mijn taken kon of wou overnemen. Sofie heeft het zelf al druk zat met haar dansstudio en die wil ik ook niet meer belasten. We hebben beiden niet zo’n talent voor cijfers en planning als jij en aangezien de dokter mij gevraagd heeft jou meer uitdagingen te geven, zou ik niet weten wie het anders moet doen”, zei ze.
Regina keek even verbaasd, maar door de ernst van de situatie ging er bij haar een knop om. Geen malle meid meer, maar gebruik maken van de opleiding.
Economie vond ze erg interessant en de boekhouding van Miranda was niet bijzonder moeilijk, maar wel een rommeltje. Ze was vastberaden de bezem er door te halen en zolang Miranda niet terug was, ging ze het op haar manier doen. Miranda zag iets in de blik van het meisje veranderen en ze vond het een beetje eng. Het naïeve meisje was ineens een jongedame met een visie, die niet van plan was op te geven. Het had zo een kloon van haarzelf kunnen zijn, dacht Miranda. “Je kunt natuurlijk altijd Sofie om hulp vragen en anders de boekhouder van meneer Van der Woord.”
Even later was de dokter aangekomen en na een korte scan en een bloedanalyse, was het duidelijk dat Miranda overwerkt was. “Het is gelukkig net goed gegaan”, zei de dokter. “Een spontane bom van emoties, die ontladen werd door alle spanningen”, zo omschreef ze het. Zonder details te onthullen, vertelde Sofie dat ze het met Regina over hun verleden hadden gehad en dat Regina hun steeds aan het lachen maakte met haar goedbedoelde, maar naïeve opmerkingen. De dokter knikte. “Dat is een hele plausibele verklaring en komt vaak voor”, zei ze. “Als dat vaker gebeurt en er wordt niets aan gedaan, dan kun je er een hartaanval van krijgen. De techniek staat voor niets, maar niemand zit te wachten op een patiënt die al een half uur dood is en tot leven gewekt moet worden. Als iemand dat al overleeft, blijft hij meestal zwaar invalide of moet zoveel medicijnen slikken, dat het middel erger is dan de kwaal. Dus jullie hebben nu prima gehandeld en breng haar maar lekker naar bed.”
“Moeten we haar naar de woning brengen of mogen we hier blijven?”, wou Sofie weten.” Ik zag dat jullie hier wouden overnachten?”, vroeg de dokter. Sofie vertelde dat het de laatste keer van het jaar was dat het nog kon en het was een meidenavond. “Het kan best, maar stook de kachel nog maar flink op en een van jullie moet bij Miranda blijven. Ze moet om de paar uren gecontroleerd worden of haar temperatuur nog goed is, dat haar hartslag voldoende is en dat ze normaal en regelmatig ademt”, adviseerde ze de meiden. Regina liep even met de dokter mee naar buiten en vertelde haar dat ze de taken van Miranda overnam, zolang ze niet beter was. “Hoe lang duurt het voordat ze weer mag werken, dokter?”, vroeg ze.
De dokter vond dat Miranda de eerste twee maanden niet mocht werken. De eerste maand ab-so-luut niet en als ze goed herstelde, dan mocht ze drie uurtjes per dag Regina assisteren waar nodig. Veel rust en frisse lucht en geen inspanningen. “Regina bedankte de dokter, die zag dat het jonge meisje ontzettend geschrokken was van alles en ze zich schuldig voelde. “Jij hebt niets fout gedaan; sterker nog: je hebt haar aan het lachen gemaakt en ik ken Miranda al jaren en jammer genoeg heb ik haar de laatste paar jaren niet meer zoveel zien lachen. Het was vaak geforceerd, omdat ze iedereen wil laten denken dat ze alles in haar eentje aankan, maar dat kan ze niet.
Ze doet het zakelijk wel goed, maar ze voelt dingen niet goed aan, waardoor aanbiedingen aan haar voorbij gaan. Ze kon bijvoorbeeld veel meer doen met het landgoed, maar ze weet niet hoe ze dat moet aanpakken”, antwoordde de dokter.
Regina vertelde de dokter over haar ideeën om de club exclusiever te maken en misschien uit te breiden met een wellnness center. “En misschien een theehuisje in het bos, want aan de grens van dit landgoed is een natuurgebied waar veel wandelaars komen”, opperde ze.
“Ik denk dat je er goed aan doet dit nog niet met Miranda te bespreken”, lachte de dokter. “Maar het zijn volgens mij hele goeie ideeën. Zal ik je eens in contact brengen met iemand die daar verstand van heeft? Dan heeft jouw snelbrein een leuke uitdaging.”, zei ze en lachte toen Regina verbaasd was dat ook de dokter het over ‘snelbrein’ had. “Dat hebt U zeker van Sofie geleerd?”, lachte ze en de dokter glimlachte. “Jij bent een welkome aanvulling op dit peper- en zoutstel en ik weet dat ze heel erg op jou gesteld zijn. Als je de zaken de komende tijd goed voor elkaar hebt, zal ik je steunen wanneer je je plannetjes aan Miranda voorlegt. Jij zou vast een goeie assistente worden, en voor Miranda is het ook beter dat zij jouw assisteert en dat jij de dagelijkse leiding op je neemt. Miranda heeft ook nog een lingeriezaak, maar alleen doordat de dochter van Van der Woord de winkel draaiende houdt kan ze de winkel houden, maar ideaal is het niet. Ze heeft nooit kunnen kiezen tussen de club of de winkel en ze durft niet toe te geven dat de winkel niet zo winstgevend is al ze denkt. Van der Woord weet het wel, maar Miranda wil de waarheid niet horen en moet blij zijn dat ze na aftrek van de kosten nog iets overhoudt”, zei de dokter.
Ze namen afscheid met de belofte dat de dokter twee keer per week langs zou komen om bij Miranda te kijken en om te zorgen dat Regina niet overspannen zou raken. Eventuele problemen kon ze dan vertrouwelijk met de dokter bespreken, zonder bang te zijn dat Miranda er achter kwam. Regina kon altijd bellen als er wat was, zelfs al wou ze haar hart even luchten.
De meiden waren behoorlijk aangeslagen en stopten Miranda nog eens goed in. Gelukkig waren er altijd genoeg dekens in de kapel, want Miranda en Sofie zaten ook regelmatigs avonds buiten. Regina besloot dat zij zelf eerst wakker zou blijven om een oogje in het zeil te houden. Sofie kroop tegen Miranda aan en knuffelde haar vriendin zachtjes. Die was zelf al een poosje in dromenland en spoedig viel ook Sofie in slaap. Het was al licht toen Sofie wakker werd van de geur van thee en verse broodjes en ze schrok dat Regina haar niet wakker had gemaakt. Regina vond de nachtrust van Sofie belangrijker dan die van haarzelf en had besloten later op de dag maar even te gaan slapen, tussen de karweitjes door.
Sofie zag dat Regina druk bezig was een ontbijtje klaar te maken en ze kon een glimlach niet onderdrukken. “Goeiemorgen, schone slaapster. Had je mij niet moeten aflossen?”, begroette Sofie het meisje en ze kuste haar in haar hals.
Regina beantwoordde de kus met een kus op Sofia’s mond. “Je lag zo lekker tegen Miranda aan en ik vond het sneu jou wakker te maken”, antwoordde ze.
“Miranda is trouwens een paar keer wakker geweest en heeft van mij wat soep gehad en een glas water. Ik wou haar door jou wakker laten maken als de thee klaar is. Ik heb een van de meisjes bereid gevonden broodjes te halen en Jorinde komt ook zo snel mogelijk en heeft beloofd fruit van huis mee te nemen. Iedereen is op de hoogte en we zullen het met elkaar wel redden denk ik”, zei Regina.
Sofie was ontroerd door het gebaar van Regina om Miranda door haar wakker te laten maken en gaf Regina een fijne zachte knuffel. “Je bent zo lief voor ons en ik hoop serieus dat Miranda jou meer verantwoordelijkheid geeft, want de dokter heeft mij ook al verteld dat we jou moeten steunen. Op mij kun je rekenen en ik zal m’n uiterste best doen om jou te helpen waar nodig. Normaal gesproken bemoei ik me niet met de zakelijke kant van de club, maar als je mijn hulp nodig hebt, dan zal ik je helpen en als je de behoefte hebt om over dingen te praten, dan ben ik er ook voor je en de andere meisjes vast ook wel. Ik ga je niet vertellen wat je wel of niet moet doen, maar een mening van een ander kan soms handig zijn om een definitieve beslissing over iets te nemen. En dan word je ook serieuzer genomen. Miranda durft niets aan een ander over te laten en dat is niet goed. Leer van haar fouten en je zult een geweldige hulp zijn ondanks je jonge leeftijd”, adviseerde Sofie. “Je bent hoogbegaafd, ondanks dat je het zelf niet door hebt en dat maakt jou een stuk volwassener dan de meeste andere meisjes hier. De omstandigheden zijn dan wel minder leuk, maar nu heb je de kans te laten zien waartoe je in staat bent en dat is meer dan je zelf denkt!”
Even later hoorden ze Miranda hoesten en Sofie ging kijken en zag dat Miranda nog sliep en dus werd ze wakker gekust. Miranda deed haar ogen open en glimlachte naar Sofie. Ze was bleek om het gezicht en zag er ook niet helemaal fit uit. “Hoe gaat het met je?”, vroeg Sofie, terwijl ze Miranda liefdevol kuste.
Miranda ging voorzichtig op de rand van het bed zitten en zuchtte.
“Pff, ik voel me beroerd. Wel beter dan gisteravond, maar ik ben lang niet fit. Misschien heb ik wel griep”, antwoordde ze en toen zag ze Regina met een dienblad staan. “Je moet wel even een broodje eten en ik heb honing in de thee gedaan. Je medicijnen liggen op het schoteltje en Jorinde brengt zometeen fruit”, sprak Regina op een toon die geen tegenspraak duldde.
Miranda nam het dienblad aan, geholpen door Sofie.
Tijdens het ontbijt vertelden Sofie en Regina wat er gebeurd was en dat Miranda absoluut niet mocht werken gedurende een paar maanden.
Dat had de dokter al verteld, maar Miranda was het bijna vergeten. “Ik vind het eng om de leiding over te dragen, want ik heb het altijd al alleen gedaan, maar mijn gezondheid is belangrijker. We moeten er het beste maar van maken, denk ik”, zei ze zachtjes.
Toen werd er op de deur geklopt en kwam Jorinde met fruit binnen. Bezorgd liep ze naar Miranda en vroeg of alles nog goed met haar was. Nadat ook Jorinde op de hoogte was, maakte Sofie een fruithapje klaar voor haar vriendin, terwijl Jorinde met Regina naar buiten ging. Ook Jorinde beloofde Regina te steunen en wou desnoods gratis overwerken als Regina haar hulp nodig had.
“Ik zorg dat je op tijd eet en drinkt, want je moet niet overwerkt raken zoals Miranda”, zei de vrouw, die al wat jaren Miranda’s huishoudster was en ze streek Regina moederlijk door haar haren. “Ik heb je tijdens je stage gezien en ook ik denk dat je capaciteiten hebt om Miranda’s taken over te nemen.
Ik heb de andere meisjes gevraagd of ze de kaart die ik heb gehaald wouden ondertekenen en dan kun je die bij Miranda brengen. Ze leven allemaal met haar mee, dus je staat er zeker niet alleen voor!”
Regina was ontroerd door alle steun die ze kreeg en dankbaar omhelsde ze Jorinde. “Als je al over moet werken, dan zorg ik dat je daar goed voor betaald krijgt. Ik denk er niet aan iemand gratis te laten werken, dus je krijgt gewoon doorbetaald als je overwerkt”, zei Regina. “We zien je niet vaak, maar je kookt voor iedereen en ik vind het tenminste lekker en die pizza’s smaakten heel goed. Ik heb maar een paar keer eerder pizza gehad, want op school vonden ze het eigenlijk maar ongezond.” Jorinde vond dat heel lief van Regina en nadat ze afscheid hadden genomen, ging ze terug naar de woning om het avondeten voor iedereen voor te bereiden. Als extra traktatie wou ze komende vrijdag voor alle meisjes pizza bakken. Miranda liet dat maar eens per maand toe, maar Jorinde vond dat de hele situatie een uitzonderlijk geval was en hopelijk een motivatie om Regina extra te steunen. Tevreden met haar eigen besluit ging ze aan het werk.
Miranda, Sofie en Regina hadden alles weer ingepakt en gingen ook terug naar hun woning en hoewel Miranda erop stond om de planning te bekijken, werd ze resoluut door Sofie en Regina naar bed gestuurd. “De dokter komt vanmiddag langs en nu ik de leiding heb, wil ik het niet erger voor je maken. Je hebt al een griepje te pakken, dusss… huppekee in bed ermee!”, sprak Regina quasi streng, al meende ze het natuurlijk wel. “Je mag de komende maanden niet werken, dus heb je mooi tijd om een straf voor mij te bedenken voor het moment dat je weer hersteld bent, maar nu ben ik de baas.”
Sofie stond het breed lachend aan te kijken. Slavin Regina die haar Meesteres de les stond te lezen. Regina had het in de gaten en lachte ook. Ze haalde haar schouders op ten teken dat het nu eenmaal zo moest.
Ze lieten Miranda met rust en Sofie stelde voor om een slot op de deur te doen, zodat Miranda niet stiekem weg kon glippen. Regina vond het een goed idee en wou de conciërge al bellen. “Nee joh, gekkie! Het was maar een grapje”, lachte Sofie en gaf Regina een zachte kus.
Huiswerk
Een paar dagen later kwam de dokter voor haar bezoekje aan Miranda en ze had iemand meegenomen. Sofie, die ’s middags op kantoor zat, terwijl Regina even haar dagelijkse ronde deed langs de meisjes van de club, deed de deur open. Even schrok ze, want voor haar stond een voormalig docent van de Slavinnenschool: meneer De Brink, die basiseconomie gaf. Het was bij iedereen een favoriete docent, want hij maakte geen misbruik van de meisjes en behandelde iedereen met respect. Zat meisjes waren bij hem gekomen als ze ergens mee zaten, want er was officieel niemand aangesteld om klachten te behandelen. Hij had Sofie ook geholpen met de aanklachten tegen de docenten die haar hadden misbruikt en het had niet veel gescheeld of hij was ontslagen. Gelukkig stond er een zware straf op het mishandelen van slavinnen en mocht hij aanblijven als docent en kreeg tevens een vertrouwensfunctie.
“Hallo Sofie, wat leuk je weer te zien! Hoe gaat het met je?”, begroette meneer De Brink zijn voormalig studente. Nadat Sofie zich hersteld had, liet ze hem en de dokter binnen. “Ik ben uiteindelijk goed terecht gekomen, maar ik heb een hele zware periode gehad en dankzij Miranda leef ik nog. Als zij er niet was geweest, had ik denk ik geen zin meer gehad om door te leven”, zei ze en kreeg het weer zwaar. De dokter legde meneer De Brink kort uit wat er gebeurd was en hij voelde zich ook schuldig. “Was maar bij mij gekomen, lieverd. Dan had ik iets geregeld of desnoods was je bij mij komen wonen. Dit was toch niet nodig geweest?”, reageerde hij verbaasd.
Sofie droogde haar tranen en vertelde dat Miranda nu overwerkt was en de leiding uit handen had gegeven aan een nieuw meisje. “Ik zal haar even oproepen”, zei ze, maar de dokter stelde voor om haar zelf op te zoeken, dan kon meneer De Brink ook even opnieuw kennismaken met zijn andere voormalige studentes. Dat Regina daar ook bij zat, vertelde ze niet. Het leek haar leuker om het een spontaan wederzien te maken.
Aangezien de dokter wel bekend was bij de club, mocht ze natuurlijk gaan en staan waar en wanneer ze wou en zodoende liepen ze naar de woonruimtes van de meisjes, die zich aan het voorbereiden waren voor hun werk.
Regina vond het belangrijk om iedere middag persoonlijk bij de meisjes langs te gaan, om de planning en bijzonderheden door te spreken.
Dat werd erg gewaardeerd en omdat ze vond dat ze er ook als cheffin bij moest lopen, had ze bij Van der Woord een paar pakjes besteld. Vandaag droeg ze haar eerste uniform: een eendelig zwart strak jurkje, met witte accenten, een zwarte panty en zwarte laarsjes. Haar haren had ze wat los geborsteld en in een staart bij elkaar gedaan met een haarklem, zodat het netjes was, maar tegelijk ook vlot. Ze was wat eerder naar de gemeenschappelijke ruimte van de meisjes gegaan, om hun om adviezen en ideeën te vragen. Marlies, het meisje wat verliefd was op Regina (die het zelf nog altijd niet doorhad), had aangeboden Regina’s staart wat beter in model te brengen en was net bezig met borstels en diverse haarklemmen, toen de dokter binnenstapte. Ze wou eerst zeker weten of de meiden wel aangekleed waren, want uit eerdere bezoekjes wist ze dat de meiden gewend waren om voor het eten zich om te kleden en kris-kras door elkaars slaapkamer te lopen, op zoek naar mooie lingeriesetjes of om gewoon in elkaars kledingkast te snuffelen.
De dokter was geen vreemde voor de meisjes en ze werd ook direct hartelijk begroet en kreeg een stoel aangeboden door Marlies.
Ze kreeg geen kans om te vertellen dat er bezoek was, want iedereen wou het laatste nieuws over Miranda horen. “Miranda maakt het naar omstandigheden goed en er zal niet veel nieuws te vertellen zijn voorlopig, want ze heeft nog een lange weg te gaan. Maar ik heb iemand meegenomen die jullie wel kennen. Als ik zeker weet dat jullie aangekleed zijn, dan wil ik die man graag uitnodigen. Mag dat?”, vroeg de dokter. De meiden dachten dat het een belangrijke klant was, of een nieuwe dokter en nadat Marlies nog even rokje had aangetrokken, omdat zij alleen een shirtje droeg, liet de dokter meneer De Brink binnen.
Vol verbazing keken de meisjes meneer De Brink aan. Ze herkenden hem nog wel, hoewel het voor sommige meisjes heel lang geleden was dat ze hem voor het laatst hadden gezien. Een beetje ongemakkelijk begroette hij de meisjes. “Hoe is het met jullie? Fijn dat veel meisjes bij Miranda aan het werk komen. Ze is een hele nette Meesteres, al zeg ik het zelf. Ik heb haar namelijk ook in de klas gehad en het was me het doorzettertje wel. Haar hersenen reageerden niet geweldig op de lichamelijke veranderingen als slavin en het kostte haar extra moeite om te slagen. Maar dat is wel bijgetrokken toen ze voor zichzelf ging beginnen. Haar eigen Meesteres had haar ook gestimuleerd en door keihard te werken heeft ze dit allemaal weten te bereiken”, zei meneer De Brink. De meisjes omhelsden hem allemaal en wouden alles weten: hoe het met de school ging en met die of die docente, met mevrouw De Brink en hun kinderen.
“Helaas is mijn vrouw vorig jaar overleden en sindsdien geef ik nog maar één dag in de week les, hoewel ik een goed pensioen heb. Maar ik vind het leuk om de meisjes iets mee te geven waar ze later hopelijk profijt van hebben”en hij keek daarbij naar Regina. “Regina was eigenlijk het tegenovergestelde van Miranda. Waarschijnlijk waren Regina’s beide ouders wel heel intelligent, maar hadden ze nooit de kans gekregen om er wat mee te doen, zodat ze arm bleven. Tijdens de lichamelijke aanpassingen, zijn er vermoedelijk wat stofjes in Regina’s hersenen op ‘hol’ geslagen, wat er toe leidde dat ze hoogbegaafd werd. Eigenlijk jammer dat het zo gelopen is, want wie weet wat ze kon bereiken als ze in een normalere wereld was geboren met ouders die hun kind niet af hoefden te staan”, vertelde hij aan de ademloos luisterende meisjes.
De dokter vertelde meneer De Brink dat Regina door Miranda aangewezen was als plaatsvervanger en dus nu de leiding had over de club en de lingeriewinkel.
De oude man dacht eerst dat het een grapje was, maar iedereen bevestigde dat het toch echt waar was. “Dus ik ben hier uitgenodigd om Regina te begeleiden?”, bracht hij verbaasd uit. “Ik dacht dat ik Miranda zou moeten helpen, maar ik vind dit fantastisch! Wat kan ik doen om je te helpen, meid?”, vroeg hij Regina. Regina vertelde wat zij in gedachten had om de club en het landgoed te verbeteren, maar ze was alleen theoretisch geschoold, dus praktijkervaring had ze niet en ze had iemand nodig die praktijk kende en haar plannen beoordeelde op haalbaarheid en om er een begroting van te maken.
Toen meneer De Brink alles aangehoord had, bood hij aan een soort studieplan te maken, zodat Regina alles op een rij kon zetten, met daarbij de kostenplaatjes. “Dan laat ik jou zelf uitzoeken wat je er voor nodig hebt en aan het einde van iedere week ga ik met jou om tafel om het door te spreken en eventueel te verbeteren. Wat er dan nog ontbreekt, kun je daarna alsnog aanvullen en bespreken we dat de week daarop weer. En ik hoorde dat meneer Van der Woord ook kan helpen? Misschien mag je zijn boekhouding wel gebruiken als voorbeeld voor je eigen boekhouding. Ondanks de technologie, moet je het ook op de ouderwetse manier kunnen.”
Regina keek de dokter aan, die bemoedigend knikte. Regina nam het voorstel dankbaar aan, want ze kende meneer De Brink goed en hij had haar altijd alles eerst zelf laten doen, dus deze studiemethode was voor haar gesneden koek.
Regina verontschuldigde zich even, want ze wou nog even de laatste zaken met de meisjes doornemen. Er waren geen bijzonderheden en alleen Marlies moest nog tot diep in de nacht doorwerken, maar die zou van Regina persoonlijk ontbijt krijgen, want Marlies moest natuurlijk wel uitslapen. Dat was iets nieuws, want hoe goed Miranda ook voor de meisjes was, er werd verwacht dat ze niet de halve ochtend in bed bleven. Regina vond het bijna schandalig en had Marlies beloofd dat ze mocht uitslapen en dat ze later ontbijt op haar eigen kamer zou krijgen.
Zowel de dokter als meneer De Brink glimlachten bij het aanhoren van Regina. Ze gaf de meiden nog een paar instructies en wenste hun een prettige werkavond toe en dat ze moesten bellen als er wat was, ongeacht het tijdstip. “Ik ga pas slapen als jullie klaar zijn”, besloot ze en ze keek de dokter en meneer De Brink aan. “Wat lachen jullie? Ik heb besloten dit iedere dag te doen, want dan voel ik me meer betrokken bij de meisjes en ik ben ook niets meer dan hun, al heeft Miranda mij aan de macht gezet”, zei ze en iedereen schoot in de lach. ‘Aan de macht gezet’. Oh oh, die malle Regina ook met haar opmerkingen, dacht Sofie.
De dokter had nog een belangrijke mededeling voordat ze weer vertrok en dat was dat Miranda zeer dringend aan vakantie toe was en Sofie moest maar mee om haar te steunen. “ Volgende week is er een cruise die ruim een maand duurt”, zei de dokter. “Het kan nu nog mooi, zodat ze vlak voor Kerst weer terug zijn. Dan heeft Regina even niemand die haar op de vingers kijkt en dan bedoel ik Miranda. Die kan het werk toch niet loslaten, wat wel nodig is. Een aantal middenstanders waar de club goed contact mee heeft, hebben op mijn advies een donatie gedaan om Miranda met deze cruise mee te sturen. Het kon nog net geregeld worden met wat hulp, maar Miranda en Sofie gaan een poos op vakantie en Regina houdt het wel draaiende. Ze is slim genoeg om naast de club en de lingeriewinkel, ook de dansstudio te runnen. Het loopt allemaal wel en in die dikke maand hoeft ze heus geen gewichtige zaken te beslissen en ze heeft bovendien van iedereen in de omgeving de volledige steun.”
Sofie besprak een en ander met de dokter en uiteindelijk ging Sofie ook akkoord. “Mooi, dan heeft Regina de rest van het jaar nog de leiding en als Miranda daar bezwaren tegen heeft, krijgt ze met mij te maken”, zei de dokter.
Meneer De Brink gaf ook aan dat Regina altijd op hem kon vertrouwen voor wat betreft de zaken. Mocht er advies nodig zijn, dan was hij altijd bereid te helpen.
“Ze is geen spat veranderd sinds ik haar les gaf en dat is leuk om te zien. Ze is wel zelfstandiger geworden merk ik”, vond meneer De Brink toen hij samen met de dokter weer vertrok. “Ze zag er erg netjes uit en nu ik de reden ken, vind ik het des te interessanter om te zien hoe de andere meisjes haar als gelijke behandelen en dat Regina die meisjes zo netjes behandeld, terwijl ze nu de baas is”, vond meneer De Brink. Ze praatten nog wat verder en beloofden contact te houden. De dokter was ook erg nieuwsgierig naar het resultaat van Regina’s studie .
Miranda en Sofie gingen op een cruise, met een bezoek aan een lingeriebeurs in Parijs, aan het einde van de cruise en het werd voor iedereen even slikken.
Regina was nog nooit alleen geweest, maar ze kon altijd bij de andere meisjes langsgaan. “Als ik me weer goed genoeg voel, ga ik je straffen voor de seks die ik gemist heb!”, plaagde Miranda toen ze op de trein stapten richting het vliegveld. Regina bleef de trein nastaren, totdat die uit het zicht verdwenen was en ging naar huis. Ze had al wat huiswerk van meneer De Brink gekregen, zijnde uitzoeken waar het landgoed voor kan dienen en wat er voor nodig is om de huidige club om te bouwen tot een exclusievere club met eventuele uitbreiding van diensten, zoals een fysiotherapeut, of een massagesalon en ze kon niet wachten om met diverse mensen te spreken over haar plannen.
Maar eerst moest ze nog een van de vaste klanten bellen, die een klacht had, waar hij en Miranda al een poosje over aan het ruziemaken waren.
Dat leek haar een leuke uitdaging en toen ze thuis was, pakte ze het dossier van die klant erbij en het bleek te gaan om een zekere meneer Vries, eigenaar van een groot bouwbedrijf en was een vaste klant van Marjon, een meisje wat al een aantal jaren voor de club werkte en een goede reputatie had.
Ze nam contact op met de klant en nodigde hem uit om even langs te komen, want ze wist niet veel van de situatie af en legde uit dat Miranda ernstig overspannen was en dat zij nu de leiding had. De man was eerst een beetje kortaf, maar Regina legde hem nogmaals beleefd uit dat Miranda haar had gevraagd een poging te doen om het op te lossen, want hij was een gewaardeerde klant en het probleem moest toch uit de wereld worden geholpen. Uiteindelijk ging meneer Vries akkoord en de volgende middag zou hij wel even tijd hebben. Regina regelde een taxi-shuttle voor meneer Vries en ging toen bij Michel langs.
Ze wou een mooi boeket bloemen kopen, maar toen Michel hoorde waar het voor was, deed hij er een fles eigengemaakte perenwijn bij.
“Ik doe er een kaartje bij met de naam van mijn bedrijf als reclame, als je dat goed vindt. De bloemen mag je ook gratis hebben, maar als tegenprestatie wil ik je om een gunst vragen. “Wat moet ik dan doen?”, vroeg Regina, die even dacht dat ze seks met hem moest hebben, al vond ze hem niet onaantrekkelijk en ze was ‘gemaakt’ om seks te hebben met diverse personen.
Michel verontschuldigde zich, toen hij merkte dat Regina even aarzelde. “Dat bedoel ik niet, maar het gaat mij om dat stukje grond daar verderop. Daar staan een paar perenbomen en ik heb het idee dat er vroeger meer gestaan heeft. Miranda laat mij de peren gratis hebben, omdat ze zelf geen tijd heeft en af en toe maak ik er wijn van en mijn vrouw maakt zelf jam, waar we dan wat van bij Miranda brengen. Miranda weet niet wat ze met die grond wil, maar ik zou graag fruit willen kweken en dat stukje grond is groot genoeg om mee te beginnen. Dan kan ik ook wijn verkopen, of dat een slijterij de wijn in de handel wil nemen”, verklaarde hij z’n opmerking.
“Ik ga wat dingen uitzoeken en als ik wat weet, hoor je nog wel van me. Wanneer wou je het weten?”, vroeg Regina. Michel zei dat geen haast had en zo ging Regina met een leuk cadeau voor meneer Vries naar huis.
De volgende dag kwam meneer Vries halverwege de middag aan bij de club, waar hij bij het parkeerterrein al werd opgewacht door Regina. Het regende en Regina stond klaar met een paraplu, zodat meneer Vries niet nat zou regenen.
Toen deze uitstapte, hield Regina de paraplu boven zijn hoofd en gaf hem ene hand. “Fijn dat U langs wou komen, meneer Vries. Ik snap dat U belangrijkere dingen te doen hebt, maar het leek mij beter deze kwestie persoonlijk te bespreken. Loopt U maar mee naar mijn kantoor”, begroette zij hem.
Meneer Vries had zo’n formeel ontvangst niet verwacht en al helemaal niet door zo’n aantrekkelijke jongedame. En haar kantoor?? Wie was zij dan en had Miranda dan geen invaller geregeld?
Hij aarzelde eerst even en zag toen hoe Regina nat regende, want ze hield de paraplu boven zijn hoofd. Dit had ze ook op school geleerd: een klant of gast is belangrijker dan jijzelf. Jouw ongemak is niet belangrijk; dat de gast of klant geen ongemak ondervindt; dat is belangrijk. Ze had wel eens gehoord dat Miranda die regel ‘vergeten’ was, omdat ze gewend was “DE BAAS” van de club te zijn en dus was zij niets minder dan een ander. Daar was Regina het niet mee eens en zo kwam het dat ze vreemd aangestaard werd door meneer Vries.
“Volgt U mij, alstublieft? Anders moet ik een van de meisjes vragen de koffie naar buiten te brengen”, zei ze. Het was een bewust grapje van Regina en als het aan haar lag, konden ze net zo goed serieus in de regen koffie drinken, zolang het probleem maar opgelost werd. Meneer de Vries kon daar wel om lachen. “Ik volg je wel, jongedame, maar nu regen je zelf nat”, zei hij.
“Mijn ongemak is niet relevant. U bent hier te gast en met wee paraplu’s had ik U niet een hand kunnen geven”, reageerde Regina laconiek.
Meneer Vries had geen flauw benul met wie hij te maken had, maar het had z’n charmes wel. Miranda was vriendelijk, maar soms te gemaakt. Deze jongedame had gevoel voor humor en trok zich blijkbaar niets aan van wat een ander dacht. Hij kon deze ontvangst wel waarderen. Miranda en hij hadden al een paar maanden onenigheid, maar nog nooit had Miranda hem uitgenodigd om onder vier ogen te praten. Dat het nu wel leek te gebeuren was een goed begin, hoewel het afwachten was met wie hij zou spreken. Dat Regina nu de leiding had, kwam geen seconde bij hem op.
Regina liet meneer Vries binnen in het kantoor en gaf hem een kopje koffie. “Ik ben zo bij U terug; ik ga even mijn haren afdrogen, anders staat het kantoor straks onder water”, zei ze. Meneer Vries begon het nu wel lollig te vinden. Wie deze jongedame ook was, die mocht wel voor hem komen werken. Ze was zeer beleefd en toch vlot met grappige opmerkingen, die helemaal niet gemaakt overkwamen.
Een paar minuten later kwam Regina weer in het kantoortje, nu met droge haren en alles weer gefatsoeneerd. Ze had nu ook de bloemen en het flesje wijn meegebracht. Ze vertelde kort dat Miranda overspannen was en nu op een verplichte vakantie was gestuurd, waardoor zij nu de leiding had.
“Ik weet dat ik nog er jong uit zie, maar hoewel ik officieel meerderjarig ben verklaard, ben ik als slavin op een lichamelijke leeftijd van destijds vijftien, ondertussen zestien jaar, gehouden. Doordat er omstandigheden zijn geweest die mijn brein op een turbo-stand hebben gezet, ben ik hoogbegaafd, zoals men zegt. Dus ondanks mijn jonge uiterlijk, zit ik op het niveau van iemand van minstens achttien tot twintig jaar oud. Daardoor heeft Miranda mij ook vroeg van de school overgenomen. Mijn nadeel is dat ik nauwelijks praktijkervaring heb, want als slavin hoef je alleen maar onderdanig te zijn.”
“Het voordeel daarvan is, dat ik alles op een andere manier zie. Ik zeg soms dingen die niet helemaal begrepen worden of soms te eerlijk zijn, maar ik heb niet de bedoeling iemand te kwetsen en zo wil ik ook graag dat U daar begrip voor hebt. Daar staat tegenover dat U tegen mij alles mag zeggen wat U dwars zit. Ik voel me niet zomaar beledigd en wil ook graag dat een ander eerlijk is tegenover mij. “ Ze overhandigde meneer Vries de bloemen en de fles wijn en zei dat ze als gebaar van goede wil de wijn en bloemen schonk.
“Ik kom er niet goed achter wat er precies gebeurd is, want Miranda heeft dat niet goed gerapporteerd. Wat ik lees is dat ze vindt dat U de schuldige bent, want U had een afspraak met Marjon en toen ging het mis? Wat is er volgens U gebeurd? Ligt het aan ons of zijn er andere zaken die meespelen? Wiens schuld het ook is; wij willen ons ook verbeteren en zien vaste klanten graag terug”, zei ze.
“Jij bent heel oprecht en zoals je mij ontving met paraplu voor mij en geen paraplu voor jezelf, vond ik grappig. Alsof je wou laten zien dat ik belangrijker was en dat vind ik echt heel netjes van je”, zei meneer Vries. “Miranda wou nooit iets weten van een compromis. Ik was schuldig en dat was het dan.
Dat ze nu hiermee aankomt, vind ik keurig. Hoe wist ze dat ik een wijnliefhebber was? Dit is perenwijn en dat heb ik nog nooit gehad, dus waar hebben jullie die informatie vandaan?” Regina lachte. “Dit is niet van Miranda, maar een cadeau van mij persoonlijk. Ik heb een jaar stage gelopen bij Miranda en ik ben het ook niet altijd eens met haar methodes, maar als slavin kan ik er niets tegen doen. Ze is er nu achter gekomen, ook via de dokter die mij in alles steunt, dat ik meer kan dan met mijn benen uit elkaar liggen voor iedere man die hier komt.”
Ze herstelde zich direct: “ Sorry voor mijn taalgebruik; daar moest ik van Miranda ook aan werken, want ze noemt mij wel een flapuit”, verontschuldigde Regina zich. Meneer Vries schoot in de lach. “Oh meisje toch; ik moet zeggen dat ik me wel vermaak bij jou. Je bent zo eerlijk en nuchter met een goeie kijk op zaken. Je moet echt meer doen met dat talent, want ik ben allang niet meer boos en zal hier wel vaker ‘komen’, als je begrijpt wat ik bedoel. Dat deed Regina inderdaad en ze moesten er beide om lachen.
“Laten we zeggen dat beide partijen wat schuldig zijn en ik vind het rot dat uw favoriet meisje niet beschikbaar was. Miranda gebruikt een oud systeem om aan te geven wie beschikbaar is en wie niet en als ik meer zeggenschap krijg over deze club, dan gaan er wel meer dingen veranderen, want er gaat wel vaker wat mis en ik stoor mij daar aan. Alleen ben ik hoe dan ook volgens de wet wel meerderjarig, maar niet volwassen en moet Miranda toestemming geven voor een verbouwing”, zei Regina.
Meneer Vries zette alles even op een rij: “Jij hebt zelf spontaan besloten mij hier uit te nodigen, daarna kocht jij een bos bloemen en een fles wijn voor mij en je bent van mening dat niet ìk de schuldige ben, maar beiden? En je laat jezelf nat regenen om maar aan te tonen dat ik belangrijker ben dan jij?”
Regina knikte. “Dat klopt helemaal. Nog langer ruzie maken en proberen uit e zoeken hoe of wat kost ons beiden meer tijd en stress. U kwam hier voor niets en Miranda vond dat zij U niet had hoeven te informeren dat het meisje ziek was, terwijl U meestal iedere vrijdagavond hier komt voor dat meisje.
Als ik dat mee zou maken, had ik alles gedaan om de klant op de hoogte te stellen en anders een alternatief aan te bieden. Heeft Miranda U wel een ander meisjes aangeboden?”, vroeg ze.
Meneer Vries ontkende dat. “We hebben alleen maar ruzie gemaakt over Marjon en ik vond haar heel geschikt, want ze was wel in voor mijn wensen en daar betaal ik ook goed voor. Jullie bieden mij iets wat ik graag wil en dan wil ik best goed betalen. Zo’n meisje moet ook geld verdienen en het is ook niet makkelijk als slavin, dat snap ik ook wel. Maar zoals jij dit nu afhandelt, in amper een half uur, dat is geweldig. Mijn complimenten daarvoor. Maar je zegt nog wel eens dat je dingen zou veranderen als jij het voor het zeggen had. Wat zou je dan veranderen? Ik hoorde van de week van Van der Woord dat jullie willen uitbreiden?”, vroeg hij.
Regina vertelde hoe zij de club in de toekomst zag en wat er beter kon, zoals vaste klanten laten weten dat hun favoriete meisje niet beschikbaar is en wat er nieuw is. Ook vertelde ze over haar nieuwe studie. Meneer Vries luisterde aandachtig. “Ik heb genoeg connecties en als ik jou nou voor je huiswerk offertes stuur voor uitbreiding en apart een offerte voor alleen het moderniseren? Dan heeft Miranda later een keuze en meneer Brink zal het zeker waarderen. Als je hem weer spreekt, doe hem dan de groeten.
Hij heeft mij vroeger ook les gegeven, toen ik nog studeerde. Ik kreeg bijles van hem, omdat ik niet zo’n studiebol was”, vertelde hij. “En als hij vertrouwen in jou heeft, dan kun je letterlijk en figuurlijk op mij rekenen. Jouw plannen zitten prima in elkaar en als meneer Brink het bestudeerd heeft, zal niemand er iets tegenin brengen, want iedereen heeft respect voor hem”, zei hij en hij gaf Regina zijn visitekaartje.
“Ik vond het heel bijzonder kennis met je te mogen maken en als er wat is, kun je me altijd bellen. Voor jou is mijn advies gratis en dat zeg ik niet tegen de eerste de beste. Nogmaals dank voor de bloemen en de wijn en als het even kan, mag ik dan voor volgende week vrijdagavond Marjon boeken? Doe maar voor drie uren en het volledige pakket. Dan is het wat mij betreft afgehandeld. Ik ben niet meer boos en hoop nog lang een vaste klant van jullie te zijn”, sprak meneer Vries. Regina glunderde en meneer Vries vond dat wel leuk. “Deed iedereen maar zijn of haar best zoals jij, dan ging alles een stuk vlotter!”, zei hij toen hij met Regina naar de shuttle liep. Als afscheid gaf hij Regina een handkus, wat Regina ook alleen maar kende uit verhalen, maar ze snapte wel dat het een positief gebaar was. Tevreden ging ze terug naar haar kantoor om er een kort verslagje van te maken voor Miranda, als ze weer hersteld was.
Toen belde meneer Van der Woord om te vragen hoe hij kon helpen. Hij had al contact gehad met meneer Vries en met meneer De Brink en hij stond volledig achter het idee om Regina bij te scholen, want ze hadden hem al verteld dat Regina bijzonder intelligent was en wellicht kon zij de lingeriezaak stroomlijnen, want Miranda wou niet luisteren.
“Dan heb ik ook nog een verzoek: twee maal per jaar bestelt Miranda nieuwe lingerie voor de meisje en dan hebben we hier in de winkel een pasdag, waar al het bestelde gepast wordt en zo nodig worden kleuren en maten aangepast. Volgens mij ben jij er nooit eerder bij geweest en er wordt altijd een gezellige dag van gemaakt. Nu jij de leiding hebt, kun je dit ook niet voorbij laten gaan, denk ik”, lachte meneer Van der Woord, want welk meisje wil nou geen lingerie passen? Regina dacht even na en besloot de komende maandag te komen, dan was de club toch gesloten. “Ik laat jullie wel ophalen en mijn dochter Tamara is hier wel om jullie te helpen. Alles wordt verder geregeld, dus je hoeft je niet druk te maken over eten en zo. Ik stuur je zo een lijstje met namen van meisjes die mij bekend zijn en als er nieuwe meisjes zijn, dan hoor ik dat maandag wel. Heb je nog vragen of kan ik je nog ergens mee helpen? O ja, de boekhouder stuurt jou alles wel op. Leef je maar uit zou ik zeggen!,”zei Van der Woord.
Het was Regina duidelijk en ze had er echt zin in en maandag zou ze ook de nieuwe dweilmachine testen, die ze hopelijk vandaag zou krijgen. Een schoonmaakbedrijf uit de stad was wel bereid om tegen reclame een tijdje een nieuwe machine in bruikleen te geven. Als Regina haar bevindingen zou doorgeven, kostte het de club bijna niets. Alleen het reinigingsmiddel moest apart besteld worden.
Tegen het einde van de middag werd de dweilmachine geleverd en de werking was ontzettend simpel. Een paar knoppen om alles aan te zetten en de machine kon zelf de mate van vervuiling op de vloer meten en meer of minder water en reinigingsmiddel afgeven.
“Je mag hem een maand gebruiken en als het jullie goed bevalt, boek je het geld over en zijn jullie eigenaar van dit apparaat.”, sprak de jongeman die hem kwam brengen. Regina bedankt hem en reed de machine de gang in, nieuwsgierig gadegeslagen door de andere meisjes. Een enkel meisje grapte dat het de nieuwe bedrijfswagen van Directeur Regina was, wat zelfs Regina deed lachen. “Ik ben blij dat het een éénpersoons voertuig is, want anders had ik jullie nog als passagier mee moeten nemen, natuurlijk!”grapte ze terug.
Marlies stond ook te kijken en vond dat het wel wat op de kleuren van de spoorwegen leek en merkte op dat Regina er dan maar een paar karretjes achter moest hangen, dan kon iedereen mee op de trein.
Dat vonden ze allemaal grappig en er werd druk gefantaseerd, totdat Regina opmerkte dat het theetijd was. Dat was voor haar immers het moment om even onder de meisjes te zijn en gelijkertijd de planning door te nemen.
Regina vond die opmerking van Marlies over de karretjes helemaal niet zo gek, want dan kon ze de volgende stap nemen: het bezorgen van de schone dekens, handdoeken e.d. en ze nam zich voor de wasserette die alles voor de club waste, te vragen of ze ook een eigen kar kon krijgen. Een kar achter de dweilmachine leek haar een goed idee, maar wellicht wel wat te onhandig.
De wasserette bood haar aan al het schone goed vacuüm verpakt te leveren, wat voor hen ook praktischer was, want er waren niet veel bedrijven die dat nog op de oude manier deden.
Het kon direct bij de volgende levering wel, want ze kreeg nu gewoon vacuümverpakte spulletjes en na het wassen zou het oude goed ook zo verpakt worden. In gedachten vinkte Regina weer een taak af. Miranda zou waarschijnlijk met stomheid geslagen zijn als ze weer thuis kwam.
De rest van de week verliep prima en ze kreeg door haar huiswerk een goed overzicht hoe de lingeriewinkel er voor stond en ze had ook maar de dansstudio van Sofie doorgelicht, wat behoorlijk efficiënt draaide, dankzij Sofie’s zakenpartner. Ook kreeg ze een uitnodiging om met de middenstandersvereniging om tafel te gaan zitten, om haar plannen te bespreken. Dat zou maandagavond worden en zo kreeg ze een drukke maandag, met eerst lingerie passen en ’s avonds die vergadering, waar ze wel wat tegenop zag. Meneer De Brink was erg tevreden over het eerste huiswerk van Regina en toen hij hoorde van de vergadering, bood hij aan mee te gaan om waar nodig dingen toe te lichten. “Dat zou ik erg fijn vinden, want dit is nieuw voor mij en ik weet niet wat ik moet zeggen als ik daar eenmaal ben.” Zei Regina.
Maandag overdag werden ze opgehaald om naar de lingeriewinkel van Miranda te gaan, die in een apart gedeelte van Van der Woord’s kledingzaak zat. Van der Woord en zijn dochter stonden de meisjes al op te wachten en begroetten hen hartelijk. Regina werd voorgesteld aan zijn dochter Tamara, een vlotte meid van een jaar of vierentwintig, met halflang bruin haar.
De meisjes gingen allemaal naar de speciale pasruimte achter de zaak, waar ze alle ruimte en privacy hadden om de voor hen bestemde lingerie te passen.
Van der Woord nam Regina even mee naar zijn kantoor, waar ze de bevindingen van Regina bespraken. “Mijn dochter is net gediplomeerd fysiotherapeut en zou daar graag werk in vinden. Ze is blij dat ze deze winkel mocht bestieren, maar het is niet iets waar ze echt mee kan verdienen. Dan moet de collectie echt exclusief worden, maar jij hebt ook gezien dat er meer van deze winkels zijn.”, zei hij. “ik krijg Miranda niet aan het verstand dat ze meermoet doen met spulletjes die ze voor jullie bestelt. Dat is exclusief en van de beste stoffen gemaakt. Dan kun je meer winst maken op minder artikelen.”besloot hij.
Regina besprak de tekeningen van Sofie met Van der Woord, die behoorlijk onder de indruk was. “Misschien kan iemand ook de ideeën voor lingerie van Sofie uitwerken, dan kan Miranda dat ook gaan verkopen”, vond hij en er werd besloten via Van der Woord een lingeriecollectie te gaan maken van Sofie haar ontwerpen. Verder bespraken ze de club zelf nog: “Als wij van de club nu een wellness center maken, met wel het behoud van kamertjes, dan zou Tamara misschien haar praktijk kunnen krijgen”, opperde Regina. “Dan is het misschien ook beter dat Miranda zelf in de winkel staat, of desnoods verdelen ze de tijd. Hoe denkt U daarover?’, vroeg ze Van der Woord. Die stelde voor dat met Tamara te bespreken en ook met meneer De Brink, om de voor- en nadelen op een rij te zetten.
Terwijl de andere meisjes de lingerie hadden gepast, was Regina even een stukje gaan wandelen met Tamara, om haar ideeën te bespreken. “Al zou het eerst maar halve dagen zijn, dan kan ik iets opbouwen en houd ik dit nog achter de hand. Voor Miranda zou dat dan betekenen dat ze zelf ook meer in de winkel kan staan, terwijl jij de club leidt ”antwoordde ze enthousiast.
Eenmaal terug in de winkel zat iedereen aan broodjes hamburger en patat, wat ze niet zo vaak kregen. Lachend keek Regina naar het schouwspel. “Het zijn net een stel koeien te herkauwen” lachte ze. De meisjes trokken als antwoord gekke bekken en schoven een zak met eten richting Regina. “De boerin moet ook eten, anders moeten wij straks alleen terug naar de stal”, zei Marlies plagend.
Toen alles klaar en ingepakt was, hadden ze nog genoeg tijd om naar de bioscoop te gaan. “Dat is hartstikke duur en wat zal Miranda wel niet zeggen als ze hier van hoort?” vroeg iemand. Regina zei dat het een zakelijk iets was, wat ze van de belasting kon aftrekken en dat niemand zich zorgen hoefde te maken. Dus zo werd de dag afgesloten met een film, wat voor veel meisjes een hele belevenis was, want als slavin kwam je eigenlijk nooit in een bioscoop.
Dat Regina’s reputatie niet meer kapot kon, was wel duidelijk. Alle meisjes waren dol op haar en de frisse manier van leiding geven.
Nadat ze ’s avonds bij de middenstandsvergadering was geweest, ging ze uitgeput terug naar de club en nadat ze haar ronde had gedaan, liet ze de meisjes weten niet al te laat te gaan slapen. Ze had veel indrukken opgedaan en ze begon te begrijpen dat de echte wereld buiten de club niet zo makkelijk was. Gelukkig had ze de hulp van goeie vakmensen. Die zou ze nooit vergeten!
De weken verstreken snel en Regina had tot grote tevredenheid van meneer De Brink het wel en wee van niet alleen de club, maar ook van de lingeriewinkel en de dansstudio geanalyseerd en de uitkomst was dat met Regina’s plannen de club uitgebreid kon worden met een wellness center, waardoor de inkomsten flink omhoog zouden gaan. Uit onderzoek was gebleken dat veel welgestelde mensen uit de omgeving liever dicht bij huis bleven voor een sauna, of bezoekje aan een schoonheidssalon. De club zelf moest exclusiever en Regina wou de huidige woning daarvoor laten verbouwen, omdat het een oud huis met historie was en dan konden ze de kantoren boven houden, waar nu de slaapkamers waren en dan een stuk aanbouwen bij de woonruimte van de andere meisjes als woning voor Miranda en Sofie.
Als extra, omdat ze ineens lid was gemaakt van de Middenstandsvereniging, had Regina bij de diverse bedrijven rondgekeken en gevraagd naar hun ideeën voor het landgoed en wat ze eventueel konden leveren. Men vond het prachtig dat zo’n jong meisje serieus onderzoek deed en persoonlijk de bedrijven benaderde. Nu iedereen weer wat uit de crisis krabbelde, was de mogelijkheid om de club uit te breiden met behulp van lokale bedrijven, een geweldige kans.
Daarnaast had ze ook laten vallen dat er meisjes te huur waren voor in de bediening en had zich afgevraagd waarom daar geen gebruik van werd gemaakt. “Miranda heeft ons nooit een offerte gestuurd, of zelfs maar een folder”, antwoordde meneer Hoeve, die een groot timmerbedrijf had.
“We hebben inderdaad wel personeelsfeestjes en vergaderingen en het is erg lastig om geschikt personeel te vinden om drankjes en hapjes rond te brengen”, zei hij.
Regina nodigde hem uit om eens langs te komen, want ze had al een paar keer gehoord dat er in de buurt geen geschikte vergaderzalen waren. Het vroegere zalencentrum wat bij het hotel hoorde, was afgebroken.
“Misschien zou een vergaderzaal op het landgoed een optie zijn?”, vroeg Regina. “Er staat een oud koetshuis, wat op instorten staat en het zou misschien bij de bestaande kapel aangebouwd kunnen worden. Dat is voor kleine bijeenkomsten wel geschikt. Dan moet ik Miranda en Sofie wel over zien te halen, want het is een plek waar zij tot rust komen, maar ze komen er bijna nooit meer”, zei ze. Er werd afgesproken dat meneer Hoeve contact zou opnemen wanneer hij even tijd had. Dan zou hij met meneer Vries de boel bezichtigen.
Examen
Meneer De Brink liet Regina officieel examen doen, nu ze een stuk Bedrijfskunde en Management had gedaan. Dit was met de werkstukken en examens die ze op school had gedaan, voldoende om zelfstandig een bedrijf te mogen hebben of te leiden. “Nu kan niemand meer om jou heen!” lachte meneer De Brink, toen Regina vol trots haar diploma liet zien. Ze bedankt haar begeleider met een stevige omhelzing en een knuffel.
Op de volgende maandag kwamen Miranda en Sofie onverwachts terug van vakantie en aangezien ze op de avond terug waren gekomen, was Regina niet op het kantoor, maar op haar ronde langs de meisjes om schone spullen te brengen. Ze was met behulp van de conciërge erin geslaagd de waskar achter de dweilmachine te hangen en ze had de meisjes bereid gevonden in de deuropening van hun kamertje te gaan staan, om de spullen van de kar te pakken. Hierdoor hadden ze Regina de bijnaam ‘Postbode’ gegeven, waar Regina best trots op was. Toen Miranda en Sofie de gang binnen stapten, zagen ze de meisjes in de deuropeningen staan en het leek een gezellige boel. “Wat is daar nou aan de hand”, mompelde Miranda. Ze werden direct door de meisjes begroet en Miranda kon het niet laten te vragen waarom iedereen in de deur stond te wachten. “We wachten op de postbode. Oh, sorry, ik moet op m’n plek gaan staan, want anders ben ik te laat voor mijn pakje” zei Monique, een van de ervaren meisjes lachend.
Twee tellen later hoorden ze iets ratelen en Sofie had al door dat die malle Regina weer iets uitspookte. En ja hoor: Daar kwam Regina de hoek om op een dweilmachine, met daarachter een kar vol spullen, al konden ze niet goed zien wat het was. Regina had hen nog niet gezien en reed geconcentreerd door de gang, alles pico bello achterlatend. Bij de eerste deur pakte een van de meisjes een pakketje van de kar en gooide wat anders in een zak op de kar, terwijl Regina rustig doortufte. Pas na een paar deuren kreeg ze in de gaten dat er iets aan de hand was. Iemand had wel iets geroepen over “Miranda in da house”, maar ze had niet door dat Miranda en Sofie terug waren.
Ze stopte direct haar werkzaamheden en rende met betraande ogen op Miranda en Sofie af. Op hun beurt liepen die snel op Regina af en het werd een emotioneel weerzien. Alle Andere meisjes begonnen te klappen en kwamen er ook bij. “Ik heb jullie zo gemist!”, snotterde Regina, die helemaal van de kaart was. Ook Miranda en Sofie hielden het niet droog en het was Marlies die hen meenam naar de gezamenlijke ruimte, waar ze snel thee ging zetten.
“Wat ruikt het hier fris! Wat ben je allemaal aan het doen, lieve schat?” riep Miranda uit. Alle meisjes wouden hun verhaal doen en onder de thee kwam Miranda alles te weten over het efficiënte werken van Regina en hoe zij de club draaiende had gehouden, hoe zij gestudeerd had en het bioscoopbezoekje…
“Welja, dat gaat gezellig naar de bioscoop, terwijl Sofie en ik maar een klein schermpje in de treinstoelen hadden”, lachte Miranda.
Het bleek dat ze al een verslagje had gekregen over Regina’s werk en vol verbazing had ze gelezen hoe Regina zelfs die vervelende meneer Vries had weten te temmen. “Waar haalde jij in vredesnaam perenwijn vandaan? En bloemen voor een lastige klant?” vroeg Miranda toen ze het over meneer Vries hadden. Regina vertelde hoe ze bloemen ging halen en dat Michel zelf wijn maakte en haar een gratis fles mee had gegeven. Wederom zat Sofie alles lachend aan te horen. Regina knipt met haar vingers en iedereen springt.
Na een poosje wou Regina haar ronde afmaken, maar een paar andere meisjes hadden zelf de rest van de spulletjes al van de kar gehaald en de rest van de gang gedweild. Miranda was sprakeloos over de inzet van deze meisjes. Ze deden altijd hun werk wel en waren fatsoenlijk, maar ze herkende de hele club zowat niet meer terug. Iedereen kletste er op los en alles zag er zo netjes uit en het rook zo fris. “Heb je soms een schoonmaakster aangenomen”, wou Miranda weten. Regina schudde haar hoofd en vertelde over de dweilmachine en hoeveel tijd dat bespaarde. Zeker nu ze er een karretje achter had, zodat de meisjes hun spulletjes er van af konden pakken. “Dan hoeft niemand wakker te worden als ik het ’s ochtends zou doen. Dit tijdstip is veel praktischer voor iedereen; dan kunnen ze zelf alles op hun plek leggen en ze zijn direct de smerige handdoeken en zo kwijt. Die zak laat ik vacuüm zuigen en dan hoeft de wasserette maar één keer per week langs te komen, omdat we zoveel ruimte besparen. En dat bespaart weer geld”, legde ze uit.
“En gelukkig krijg ik alle hulp van mijn Smurfjes”, lachte ze en gebaarde naar de andere meisjes. Bij Sofie liepen de tranen over de wangen van het lachen. In een maand tijd was de club veranderd van een hobbelende kar, in een doorgesmeerde sneltrein en Regina kreeg de meisjes zover dat ze meehielpen en ook nog zonder klagen. Sterker nog: ze stonden te springen om Regina te helpen.
“Wat is er met jou?”, vroeg Miranda verbaasd aan de lachende Sofie. “Gewoon, die malle Regina heeft er flink de bezem doorgehaald en de boel afgestoft. Kijk eens hoe tevreden iedereen kijkt. Zo heb ik ze nog nooit gezien en ik mag een biet wezen als we er financieel niet beter op zijn geworden. Ik schat in dat Regina en haar hulptroepen niks gedaan hebben wat de club in de problemen kan brengen”, antwoordde Sofie. Regina liet op haar telefoon wat cijfers zien. “Dit was de omzet in de maand voordat jullie op vakantie gingen en als ik de cijfers voor deze week er nog bij reken, dan komt het er zo uit te zien” en ze toonde een paar grafieken. Miranda deed nooit aan grafieken, want als er maar geld binnenkwam. “Eh, dat is bijna vijfentwintig procent meer??”, bracht Miranda stomverbaasd uit. “Heb je iedereen soms ook overdag laten werken?”, vroeg ze en keek nog eens naar het overzicht. “Een paar keer, omdat een vaste klant ’s avonds niet kon en ik heb met die meisjes overlegd en die extra tijd kunnen ze later bijvoorbeeld gebruiken om een avondje vrij te nemen.
Sommigen vinden het leuk om eens met een groepje leuke dingen te gaan doen, of gewoon een meidenavond houden en wat kletsen. Dan kan dat en daar heb ik een planning voor gemaakt. Die gaat ook online, zodat klanten kunnen zien welk meisje wanneer beschikbaar is, wat de mogelijkheden zijn en de pakketten”, legde Regina uit.
Miranda wou meer weten over de pakketten en kreeg te horen dat Regina besloten had in pakketten te gaan werken. Dan hoefde men ter plekke niet meer te onderhandelen, maar was het meisje van keuze op de hoogte en al ingepland. “Dan krijg je dat gedoe zoals met meneer Vries ook niet”, zei Regina en bood direct excuses aan, want het was niet leuk dit zo te zeggen en zeker niet waar de andere meisjes bij zaten. “Het zit wel goed, ik heb wel door dat jij het goed uitgedacht hebt en ik ben eerlijk gezegd blij dat je dat probleem met meneer Vries hebt kunnen oplossen en dat hij direct meer uren dan anders reserveert, vind ik een topprestatie. Ik heb wel door dat jij een betere neus voor zaken hebt dan ik en omdat ik toch nog niet mag werken, wil ik graag zien hoe dit allemaal verloopt. Als je het goed vindt, wil ik af en toe met je meelopen, om te zien hoe jij het doet. Misschien ben ik toch niet te oud om te leren”, lachte ze en omhelsde Regina stevig. “Ik ben gek op je!”, fluisterde ze in Regina’s oor. Opgelucht ging Regina weer aan het werk, want ze wou de laatste ‘dingetjes’ nog even afhandelen. Ze zei maar niets over de offertes die ze had gekregen en haar plannetjes.
Nieuwbouwplannen
Een paar dagen later, vlak voor Kerst, liep Miranda net een rondje over het terrein, toen ze iemand zag staan. “Kan ik U helpen, meneer? De club is helaas nog gesloten, of had U een meisje gereserveerd?”, vroeg ze nadat de man op haar af was gekomen. “Ik zoek de leidinggevende van deze club, want ik had een afspraak met meneer Vries en iemand van het Kadaster”, antwoordde de man. Miranda, die niet doorhad dat hij Regina bedoelde, stelde zich voor als eigenaresse van de club. “Oh, maar ik dacht dat er een jong meisje de leiding had?”, reageerde de man verbaasd.
Toen zagen ze Regina aan komen lopen, samen met meneer Vries. “Daar was U al, fijn dat U kon komen. Ik liet meneer Vries net even de tuin zien”, begroette ze de man hartelijk. “Miranda: dit is meneer Hoeve, de eigenaar van het timmerbedrijf in het dorp en meneer Vries kent U al. Meneer Hoeve: dit is mijn Meesteres Miranda, de eigenaresse van de club. Zij is wat overspannen, vandaar dat U met mij een afspraak heeft.” Toen kwam ook de man van het Kadaster en ook die werd aan iedereen voorgesteld. “Waar gaat dit over, Regina? Is er iets met het landgoed?”, vroeg Miranda geschrokken.
“Nee hoor, maar ik had je niet verwacht, maar nu je er toch bent: ik had wat ideeën voor de club en deze mensen hebben aangeboden vrijblijvend te kijken wat haalbaar is. Zullen we eerst koffie drinken? Dan kan ik Miranda ook even vertellen wat we van plan zijn”, stelde Regina voor. Miranda liet alles maar over zich heen komen, want dat snelbrein van Regina was toch niet bij te houden.
In het kantoor was, na de opruimwoede van Regina, ineens weer plek om een handjevol mensen te ontvangen. De grote plant die in de weg stond, was naar de gang verhuisd en ze had bij Michel een paar kleine plantjes gekocht. Op een scherm aan de muur werd de beschikbaarheid en bijzonderheden van alle meisjes getoond. Toen iedereen voorzien was van koffie en lekkere koeken, die door Jorinde gebakken waren, legde Regina aan Miranda uit wat ze met haar studie had gedaan en dat vond dat het voor de toekomst van de club beter was om ook andere diensten aan te bieden. “Er is in de buurt niet zoveel meer en als iedereen hier komt, voor bijvoorbeeld de fysiotherapeut of een massage, dan willen ze misschien ook wel een keer gebruik maken van de meisjes, of ze zoeken een vergader- en feestzaal, dan kunnen ze hier terecht. Dan kun je de meisjes van de bediening ook meer uren geven.“, lichtte ze toe.
Regina liet haar berekeningen zien, die door meneer De Brink goedgekeurd waren, met de offertes van de bedrijven van meneer Vries en meneer Hoeve.
“Jouw lingeriezaak draait niet geweldig en meneer Van der Woord vond dat je over moet stappen op luxere lingerie, die we ook voor de club gebruiken.
Dan verdien je meer per setje en je vond de winkel altijd al je favoriet, maar je zat ineens met meerdere bedrijfjes, die nu allemaal zorgen opleveren”, vervolgde ze.
Miranda zat een poosje na te denken en tot Regina’s verrassing, vond Miranda het geen gek idee. “Zo heb ik het nog nooit bekeken”, gaf ze toe.
“Maar hoe komen we aan een fysiotherapeut?”, wou Miranda weten. “Kunnen we dat wel betalen?” Regina vertelde over Tamara van der Woord, die werk zocht als fysiotherapeut. “In het begin kun je misschien halve dagen in de zaak en halve dagen in de club werken”, suggereerde Regina.
“Dan hou ik hier de boel wel draaiende en als we jouw praktijkervaring koppelen aan mijn snelbrein, dan denken we dat jouw lingeriezaak ook beter kan draaien en heb je wat minder zorgen. Meneer van der Woord is bereid desnoods een stukje van zijn kledingzaak op te offeren, als jij hem in dienst neemt als inkoper. Als hij toch bij de fabrikanten langs gaat, kan hij ook voor jou onderhandelen en inkopen. Dat zouden jullie prima samen kunnen”, vertelde Regina.
Na de vergadering werd er een wandeling over het landgoed gemaakt en de man van het Kadaster deed hier en daar wat metingen. Met enige tegenzin ging Miranda akkoord om de kapel om te laten bouwen tot kleine vergaderzaal, indien de plannen uitvoerbaar waren. Het koetshuis werd dan opgeknapt om dienst te doen als theeschenkerij en het bestaande woonhuis werd uitgebreid in de bestaande stijl, want ze hadden op oude foto’s ontdekt dat er vroeger ook een dienstwoning had gestaan.
’s Avonds lagen de meiden in bed en Regina zat nog in haar kantoortje te werken.Op een bepaald moment fluisterde Miranda:”ik mis iets. Jij ook?”
Sofie draaide zich om en wist niet waar haar vriendin het over had. “We hebben toch alle bagage terug en de souvenirs voor de meisjes hebben we uitgedeeld, behalve die knuffelbeer voor Regina…”en toen snapte ze wat Miranda bedoelde. “Het heeft zeker lang, zwart haar en scheurt vaak op een karretje door de gangen?”, lachte ze. Miranda had een voorstel: “Ik wil die avond van laatst goedmaken met haar, want met die dildo was behoorlijk heftig en toen kreeg ik die aanval en eigenlijk voel ik me schuldig. Als we Regina nu ‘overvallen’ en seks eisen, dan ontvoeren we haar naar onze slaapkamer, waar ik haar vast wil binden. De rest kun je zelf wel invullen, denk ik!”, lachte ze.
Sofie vond het een prachtplan en ze bonden beiden een beha op hun hoofd en een hemdje om hun gezicht te bedekken. Verder droegen ze beiden een knalroze slaapshirt. “We zijn aliens die het brein van Regina komen verwijderen”, sprak Sofie met een verdraaide stem. Giechelend liepen ze naar beneden naar het kantoor en voorzichtig keken ze of Regina er nog was en dat was ze. Miranda deed de deur open en gevolgd door Sofie stapte ze het kantoortje binnen. Regina keek verschrikt op en toen herkende ze haar vriendinnen. “Wij zijn aliens en komen jou ontvoeren. Geef ons al je seks, anders gaan we je hersenspoelen!”, dreigde Sofie met een gekke stem.
Even keek Regina verbaasd naar beide meisjes en toen schoot ze in de lach.
“Wat zien jullie er uit!”, riep ze. “Ik wil niet dat jullie mijn hersenen spoelen, maar seks kan ik wel geven. Hoeveel willen jullie?”, reageerde ze lachend op de overval. Sofie en Miranda hadden een grote vibrator in de hand als ‘wapen’, waarmee ze naar Regina wezen. “Geen grapjes, jongedame, anders gebruik ik mijn wapen”, zei Sofie en ze liet de vibrator even trillen.
Miranda kon haar lachen ook niet meer inhouden en ze pakte Regina bij de hand. “Kom, het is seks o’ clock; we gaan je ontvoeren naar ons hoofdkwartier”, commandeerde ze lachend.
Ze namen Regina mee naar hun slaapkamer en lieten haar plaatsnemen op een sybian. Miranda had er speciaal beugels op aan laten brengen, om meisjes er op vast te kunnen zetten, wat ze nu ook bij Regina deed.
Ze had een dildo op de sybian gezet, die ze nu in Regina’s poesje liet verdwijnen. Regina’s voeten werden boven de enkels vastgezet en haar handen werden geboeid en met een takel aan het plafond omhoog gehesen, zodat ze rechtop zat en niet weg kon komen.
Sofie kwam met een bakje aanlopen, die ze op een tafeltje zette en opende. “We hebben de tampons van de andere meisjes verzameld en al het vocht eruit geperst en bij elkaar in dit bakje gedaan. Het spreekt voor zich dat wij het ook aangevuld hebben met ons eigen vocht en met wat sperma uit de centrale opvangtank. “, zei ze. Het sperma wat de meisjes in zich kregen na de seks, werd weer uit hun gezogen en opgevangen.
Sofie pakte een sponsje en zoog wat vocht op uit het bakje, waarna ze Regina insmeerde. Langzaam liet Sofie het vocht bij Regina’s hals naar beneden lopen en doopte het sponsje opnieuw in het bakje. Sofie smeerde nu Regina’s borsten in en likte af en toe zelf wat grote druppels op , waarna ze het jonge meisje zoende. Regina vond het heerlijk en merkte ook hoe de sybian aangezet werd door Miranda. De dildo vibreerde heftig en Regina voelde een trilling door haar lichaam gaan. Haar poesje werd kletsnat en het duurde ook niet lang voordat ze haar eerste orgasme kreeg. Het geil stroomde langs haar benen, terwijl Miranda en Sofie ongenaakbaar doorgingen met spelen.
Sofie had Regina’s lichaam nu helemaal ingesmeerd en nu was haar gezicht aan de beurt. “Wat ben je toch een geil slavinnetje!”, fluisterde Sofie en ze kuste Regina vol op haar mond, wat gretig beantwoord werd.
“Ik ben helemaal van jullie!”, kreunde Regina, terwijl ze weer een orgasme kreeg en als ze niet vastgebonden was geweest, was ze nu waarschijnlijk van de sybian gegleden. Haar lichaam schokte bij ieder orgasme en Miranda en Sofie waren niet van plan te stoppen. Het laatste vocht werd opgezogen met een schone tampon en door Miranda in Regina’s mond gestopt.
“We krijgen je wel aan de praat, Aardling. Waar is de geheime grot met de verborgen schat?”, zei Miranda met een stemmetje, zoals Sofie eerder had gedaan. “Hmm vwlke grot?”, antwoordde Regina onduidelijk, vanwege de tampon in haar mond. Miranda liet haar rechterhand tussen Regina’s benen glijden en dwong het meisje haar onderlijf wat omhoog te brengen. Sofie takelde Regina iets omhoog, zodat ze wat vrij kwam van de sybian, die ze nu uitschakelde. Zo kon Miranda het meisje lekker vingeren, wat een nieuw orgasme teweeg bracht. Ze hoorde hoe Regina hijgde en het maakte haar nog geiler. Ze maakten Regina los en namen haar tussen hun in op het bed.
Terwijl Miranda Regina begon schoon te likken , ging Sofie op zoek naar de geheime grot tussen Regina’s benen.
“Ik heb wat gevonden: een grot vol heerlijke nectar. Nu moet ze het nog aan ons overdragen!”, zei Sofie en ze keek Regina plagend aan, die glimlachend terugkeek. Sofie liet haar tong bij Regina naar binnen glijden en met zachte, maar toch stevige halen, liet ze haar tong tussen Regina’s schaamlippen door glijden. Met moeite kon ze Regina wat in bedwang houden, want het meisje kreeg weer een orgasme en dat stimuleerde Sofie nog meer en ze nam Regina’s clitoris onder handen. Regina, die helemaal gek gemaakt werd, omhelsde Miranda stevig. “Dit is zo lekker. Ik heb zoiets nooit eerder gevoeld!”, fluisterde ze en kuste haar Meesteres innig.
Nadat Sofie klaar was met het verkennen en uitlikken van Regina’s natte grotje, hielp ze Miranda met het schoonlikken.
Toen de meiden klaar waren, was het Regina’s beurt en nam Miranda over zich heen, zodat die met haar poesje over haar gezicht kwam. Omdat ze als slavin natuurlijk precies wist hoe ze zoveel mogelijk vocht uit een poesje kon halen en hoe ze opgeslagen sperma ‘los’ kon maken, was dat precies wat ze deed.
Vlak voordat ze op vakantie gingen, had Miranda nog seks gehad met een paar klanten en ze bracht ook wel zelf sperma in, om later door Sofie te laten oplikken. Ze had de speciale smalle dildo daarvoor al zien liggen en pakte die nu van het nachtkastje. Miranda lag nu met haar hoofd tussen Regina’s benen, terwijl Regina de dildo naar binnen schoof.
Sofie genoot van het aanblik van haar vriendin, die door hun slavinnetje onder handen werd genomen en regelmatig kusten zij en Miranda elkaar, waarbij er natuurlijk vocht van Regina werd uitgewisseld.
Het duurde niet lang voor dat de eveneens zeer opgewonden Miranda een orgasme kreeg en ook het in haar opgeslagen sperma kwam los, wat door Regina werd opgelikt. Vermengd met Miranda’s geil, werd het een heerlijke cocktail. Miranda kwam nu regelmatig schokkend klaar op Regina’s gezicht. Sofie greep die kans om nog meer van Regina’s druipende grotje te proeven en toen ze merkte hoe Regina’s gezicht glom van Miranda’s geil en het sperma, bedacht ze zich geen moment en likte alles gretig op. Zo maakten de meisjes elkaar helemaal gek en uitgeput lieten ze elkaar uiteindelijk los en lagen nog even na te genieten.
“Wat ik je nog had willen vragen, Gien; je haar zit de laatste tijd zo mooi. Doe je dat zelf?”, wou Miranda weten. Regina vertelde hoe Marlies haar haar altijd deed en dat ze het zelf ook fijn vond om wat tijd bij Marlies door te brengen. “Doe jij haar ook?”, lachte Sofie en ze kreeg een plagend stootje van Miranda, die ook moest lachen om dat grapje. Maar Regina had het niet door. “Nee, zij doet alleen mijn haar en die van haarzelf”, zei ze en vroeg Sofie wat er zo grappig was. “Oh meisje toch. Marlies is smoorverliefd op jou. Het zou serieus een lieve vriendin voor jou zijn”, vond Sofie. Zij en Miranda hadden het tijdens de cruise al over gesproken; een trio is best geil, maar soms is het ook zalig om een op een met een meisje te vrijen en ze vonden Marlies best een leuk meisje om samen met Regina een kwartet te vormen. Regina twijfelde. “Ze is heel lief en ik zou onze ‘haarmomentjes’ echt niet willen missen, want ze is best grappig en denkt eerst aan anderen, voordat ze aan zichzelf denkt.”
Miranda en Sofie besloten er verder niet op in te gaan, want ze wouden Regina ook niet dwingen, als was ze als slavin aangekocht.
Voordat ze gingen slapen, werd er eerst uitgebreid gedoucht en naakt kropen ze weer in bed, inclusief Regina, die ‘verplicht’ werd om tussen de beide andere meiden in te liggen.
Vlak voor kerst kwam meneer Vries met een kleine teleurstelling. “Jullie woning is helaas niet geschikt om tot club te worden verbouwd, want in tegenstelling tot wij dachten, is deze woning niet zo oud. Wel bijna honderd jaar, maar niet eeuwenoud, zoals wij dachten en het is door amateurs en met weinig inzicht gebouwd”, zei hij. “Wat doen we dan?”, vroeg Miranda verbaasd.
“Er is ook goed nieuws: Er is in het verleden gesjoemeld met de kaarten en uw grootouders hadden meer land in hun bezit, wat nu het natuurgebied is.
Men wil dit bij de gemeente rechtzetten, maar ze hopen dat U het niet afsluit voor publiek, of erger: dat het allemaal platgegooid wordt.”
Regina dacht even na en kwam met een voorstel: “Als we daar nu een park van maken, dan wordt het aantrekkelijker om hier te komen. Dan maken we er één groot geheel van en er is toch wat een kale plek op de grens, dus waarom zetten we daar niet een nieuw gebouw neer? Een soort boerderij of landhuis misschien? Dan wordt dat onze nieuwe woning, met een ruim kantoor. Waar nu het koetshuis staat, kan een gebouw komen voor sauna, fysiotherapie en schoonheidssalon. Dan kan onze oude woning, die wat klein wordt, meegenomen worden in de plannen voor een vergaderzaal. Als het toch te duur wordt om te verbouwen, waarom dan niet nieuwbouw en dan grondig. Als de nieuwe club klaar is, kunnen we de woonruimte van de meisjes opknappen en de oude kamertjes bij hun slaapkamers trekken. De nieuwe club komt haaks op het oude gedeelte te staan, met een tussenruimte van ongeveer tien meter. Dan laten we Michel daar wat bomen of struiken tussen zetten.”
Meneer Vries vond dat geen slecht idee. “Maar dan beter in stijl, want ik heb hier oude tekeningen van hoe het heel vroeger was en dan is dat idee van een landhuis niet zo slecht” en hij liet wat tekeningen zien.
“Als we van Regina’s idee uitgaan, dan hebben we verspreid over het terrein een paar gebouwen, allemaal in dezelfde oude stijl. Binnenmuren kunnen we zo maken, dat ze verplaatsbaar zijn, dus net als een wand, maar dan dikker”, opperde hij. “Maar hoe betalen we dat?”, vroeg Miranda. Regina had daar al over nagedacht: “Ik hoop dat we op dezelfde manier te werk kunnen gaan als de oorspronkelijke plannen en dat we eerst een nieuw gebouw maken voor de club, dan een gebouw neerzetten voor sauna, beautysalon en fysiotherapeut, en als laatste de woning voor ons, met een ruim en modern kantoor, zoals ik net voorstelde. Een percentage van de inkomsten van alles, gaat naar de bedrijven als aflossing.”
“Het voordeel is dat wij niet een dure lening bij de bank hoeven te nemen en de bedrijven hebben een goede reputatie bij de bank en niemand wil de bedrijven dwars zitten, dus niemand zal zonder geld komen te zitten.
Als wij uiteindelijk afbetaald hebben, is dat meer dan wat ze zouden krijgen wanneer we het op de oude manier zouden doen, maar minder voor ons dan wanneer we bij de bank geld zouden lenen. Dus wij betalen, net als bij de bank, in termijnen, alleen dan aan de bedrijven. En de middenstandsvereniging heeft ons hun volledige steun toegezegd. Zo blijft er niets bij de bank hangen, maar komt het bij de bedrijven”, sprak ze.
Miranda stond met haar oren te klapperen. “Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Sterker nog: Hoe kwam je op dat idee?”
Meneer Vries lachte om Miranda’s verbazing. “Laat haar maar schuiven, want ze is ontzettend pienter en ik sta soms ook versteld. Het is een heel ongewoon voorstel, maar uiteindelijk is het voor iedereen winstgevend en zeker nu Regina alles doorgelicht heeft met de heren De Brink en Van der Woord, staat iedereen achter haar en jullie club kan altijd op ons rekenen, dat staat wel vast!”, sprak hij. Miranda zocht stotterend naar woorden. “Ik vind het geweldig dat iedereen ons zo steunt! Ik schaam me eigenlijk dat ik U laatst zo raar behandeld heb, want U bent best een geschikte man. En ik moet toegeven dat Regina een geschenk uit de hemel is, al blijft ze soms een mallerd, maar ze is ontzettend lief en goed met mensen. Ze heeft U in recordtijd tevredengesteld na ons akkefietje en dat is een compliment waard. Ze is een goeie steun en ik heb me voorgenomen om een stapje terug te doen en Regina de dagelijkse leiding te geven, dan kan ik kleine dingetjes op de achtergrond doen en wat meer tijd besteden aan mijn lingeriewinkel”, zei ze.
Meneer Vries kon het wel waarderen. “We hebben het uitgepraat en Regina heeft me netter behandeld dan veel zakenrelaties mij behandelen en toen ik van haar plannen hoorde, die eigenlijk alleen als huiswerk voor haar studie bedoeld waren, heb ik direct mijn steun toegezegd. Maakt U zich geen zorgen, want de uitbreiding komt er en we zullen uw ideeën ook meenemen. Het is een goeie stap naar exclusiviteit”, vond hij. Regina nam meneer Vries even apart. “Mag ik U wat vragen? Zou het niet leuk zijn alle bedrijven uit te nodigen om alle plannen te bekijken, want dat schijnt wel vaker te gebeuren heb ik gemerkt.” Meneer Vries had bewondering voor deze jongedame. Ze had bij de bedrijven veel opgestoken en gebruikte de informatie goed. “Dat is inderdaad niet ongewoon. Vaak wanneer de eerste paal de grond in gaat, of als het hoogste punt is bereikt”, zei hij en zag Regina lachen. “U bent wel grappig, met uw “hoogste punt”, lachte ze en stelde voor om dan een bord bij de ingang neer te zetten, met de tekst ‘Onze club heeft ook een hoogtepunt bereikt’. Beiden vonden het best grappig, maar of het door moest gaan, wist meneer Vries nog niet.
Vriendinnetje voor Regina
’s Avonds kwam Regina ineens huilend de woonkamer instormen, waar ze bijna Miranda ondersteboven liep. “Nou nou, wat is dit? Helemaal in tranen? Kom, even rustig zitten, want dit moet wel serieus zijn”, suste Miranda.
Ze sloeg een arm om het meisje heen en knuffelde haar. Zo, bedwing je tranen eerst even en vertel me wat er aan de hand is. Is er een vervelende klant geweest, of heeft iemand je iets aangedaan?”, vroeg ze.
“Ruzie met Marlies gehad”, snikte Regina en begon weer te huilen. Miranda gaf Regina een zakdoekje en liet haar even uithuilen. Toen Regina weer wat bedaard was, legde ze uit wat er gebeurd was.
“Ik heb met Marlies gezoend”, bracht ze uit, tot Miranda’s grote verbazing, want die had heel wat anders verwacht en bovendien waren Regina en Marlies de laatste tijd bijna onafscheidelijk. Regina ging regelmatig even bij Marlies langs voor een praatje of om haar haar en/of make-up te laten doen.
“Jullie hebben gezoend en dan hebben jullie ruzie?”, vroeg Miranda. “Dat is toch leuk of wou jij niet zoenen en Marlies wel?”
Regina vertelde hoe ze wat last had van haar schouders en Marlies had aangeboden haar te masseren. Toen Regina had aangegeven dat het fijn was, had Marlies haar pardoes gekust en dat had Regina in verwarring gebracht.
“Toen ben ik zonder wat te zeggen weggelopen en ik weet niet wat ik nu moet doen, want ik wil geen ruzie met haar”, snikte ze.
Miranda wou net naar Marlies lopen om haar te vragen met Regina te praten, toen deze zelf al voor de deur stond. “Sorry dat ik U stoor, maar weet U waar Regina is? Ze is weggelopen en het is mijn schuld denk ik.”
Miranda liet haar binnen. “Kijk maar wie er in de kamer zit”, zei ze en ging Marlies voor naar de woonkamer.
Regina schrok toen ze Marlies zag. Miranda gebaarde dat Regina rustig moest blijven zitten en liet Marlies op een stoel plaatsnemen.
“Ben je nog boos op me?”, vroeg Regina voorzichtig aan Marlies, die duidelijk zelf ook had gehuild. “Welnee, maar ik schrok en dacht dat jij boos op mij was. Ik had je niet moeten zoenen; sorry, maar het ging eigenlijk onbewust. Ik wil niet dat onze vriendschap verpest wordt, maar als je geen vriendinnen meer wilt zijn, dan respecteer ik dat en zul je geen last meer van me hebben”, snotterde Marlies. Nu barstte Regina ook weer in tranen uit en Miranda vond dat er maar eens knopen doorgehakt moesten worden.
“Jij voelt volgens mij meer voor Marlies dan gewoon vriendin, maar om een of andere reden ben je bang je over te geven aan die gevoelens. Of heb ik het mis, want ik wil je absoluut niet dwingen om iets te doen wat je niet wilt”, zei Miranda, toen ze Regina even apart had genomen.
Regina gaf toe te twijfelen, maar ze dacht dat Miranda het niet zou goedkeuren als ze op een ander meisje verliefd zou worden.
Miranda vertelde haar over wat zij en Sofie hadden besproken over een extra meisje, nu Regina meer een vaste vriendin was geworden.
“Het bed is al krap met z’n drieën en met elkaar vrijen houdt in dat één persoon vaak minder betrokken is bij de vrijpartij en als we met ons vieren zouden zijn, dan kunnen we afwisselen en houd je toch twee stelletjes”, legde Miranda uit. “Hoe langer is over dat voorstel nadenk, hoe geiler ik het begin te vinden. Marlies begint zich hier thuis te voelen en ik vind dat jij daar aan bijgedragen hebt, want ze is in alles vrouwelijker geworden en ook sexier. Een beetje een mix van jou en Sofie. Ze heeft soms iets jongensachtig over zich, maar als ze het wil, is ze best sexy. Met mooie lingerie is het een knap meisje om te zien, alleen ze moet zich overdag wat vrouwelijker kleden en niet altijd die joggingbroeken dragen”, vond Miranda.
Dat was Regina het wel met haar eens en probeerde Marlies ook wel rokjes en dergelijke te laten dragen, maar ze durfde dat alleen nog in het bijzijn van Regina te dragen. “Zie je wel”, zei Miranda, “ze voelt zich op haar gemak bij jou en jij vindt het fijn bij haar. Natuurlijk hoef je dan niet verliefd te zijn, maar ik herken de signalen wel. Je durft je niet over te geven aan haar, omdat je bang bent ons te verliezen. Dat gebeurt niet. Als jij ervoor zou kiezen om alleen met haar een relatie aan te gaan, dan zou ik het erg jammer vinden, maar ik zou je vrij laten. Daarom hoop ik dat het wat wordt tussen jullie en dat jullie beiden onze vaste vriendinnen willen worden.”
Regina keek Miranda aan. “Ik wil jullie absoluut niet missen, dus als ik al verliefd wordt op haar, dan moet ze ook bereid zijn met jullie te vrijen. En ik weet hoe lekker het is en we zouden genoeg tijd samen door kunnen brengen”, zei ze. En direct weer de twijfels: “Ik weet het echt niet, Miranda! Ik voel misschien inderdaad meer voor haar dan als gewone vriendin, maar ik weet niet of ik er aan toe ben.”
“Hoe voelde die kus van Marlies?”, wou Miranda weten. “Eh best lekker eigenlijk. Onverwacht, maar heel liefdevol. Het is niet zo dat ze ineens vol op m’n mond nam, maar teder en langzaam. Van schrik heb ik denk ik wel een minuut met haar gezoend”, antwoordde Regina. Miranda glimlachte.
“Laat het rustig bezinken, maar persoonlijk denk ik dat je het heel fijn gaat vinden. Jullie vinden elkaar al gewoon aardig en je vond die kus ook wel lekker, dus ik zie het probleem niet. Ga met haar praten over je twijfels en slaap er een paar nachtjes over. Ze verwacht heus niet dat je ineens met haar naar bed gaat, maar dat je met je gevoelens worstelt. Jullie zijn beiden overstuur, dus blijf vannacht bij haar slapen, anders durven jullie elkaar morgen niet meer aan te kijken. Praten, praten en nog eens praten. Je moet zelf een keuze maken, maar maak die vriendschap niet kapot door dit akkefietje. Marlies is dol op je. Verpest het niet, want dan wordt het zeker nooit wat. Afgesproken?”, zei ze en veegde een paar tranen van Regina’s gezicht.
Na een innige omhelzing en een paar lieve kusjes, gingen ze weer naar de kamer, waar Marlies nog zat te wachten. Ook die werd even apart genomen, om uit te leggen dat Regina haar niet kwijt wilde, maar gewoon geschrokken was. “Ik heb haar opdracht gegeven bij jou te blijven slapen en jullie moeten er eens rustig over praten. Geen overhaaste beslissingen nemen. Jij bedoelde het heel lief en het was een reflex omdat je Regina zo aantrekkelijk vindt, maar nu zijn jullie beiden in tranen. Ik denk dat jullie wel begrip hebben voor elkaars situatie en daarom moeten jullie gewoon vriendinnen blijven. Wat vind jij? Mag ze bij jou blijven slapen?”, vroeg Miranda. Marlies was allang blij dat Regina niet boos was en ging akkoord.
Voordat Marlies wegging, bedacht Miranda zich en vertelde ook Marlies wat ze aan Regina had verteld. “Begrijp één ding goed: je bent weliswaar bij mij in dienst, maar wat je privé-zaken betreft heb ik niets te zeggen.
Als je het niets vindt, is er niets aan de hand, maar het is eigenlijk de enige manier om Regina als vriendinnetje te houden. Zij mag ook zelf bepalen, maar ze vindt het moeilijk om te kiezen. Praat zeker ook over dat voorstel. Wat jullie ook beslissen: dan is het voor iedereen duidelijk”, zei ze en kuste Marlies op haar wang. De meeste meisjes hadden wel eens met Miranda en Sofie gevreeën en het was niet ongewoon, maar ook heerlijk. Miranda was een knappe jonge vrouw, die wist hoe ze een meisje moest verwennen en Sofie was ook niet onknap en was een expert in het klaar laten komen van een meisje met haar tong. Dat Marlies het een eer vond om als vast vriendinnetje gevraagd te worden, was zachtjes uitgedrukt en ze werd ook wanhopiger. Samen met Regina de vriendinnetjes worden van hun Meesteres was meer dan ze had durven dromen. Alleen als die malle Regina nou eens wist wat ze wou…
Twee dagen later was het Kerst en alles was weer bij het oude. Marlies en Regina werden regelmatig samen wandelend in het bos gezien en iedereen vroeg zich af hoe het zou aflopen, want er waren nog geen tekenen dat Regina overstag was gegaan.
’s Avonds was er groot feest in een tent en er waren diverse bekenden uitgenodigd om met elkaar Kerst te vieren. De meisjes voor de bediening kregen te horen dat ze binnen niet al te lange tijd meer werk zouden hebben, omdat ook het hotel personeel nodig had. Er zouden ook nieuwe meisjes gevraagd worden, om in de toekomst ook in hun eigen vergaderruimtes en de vernieuwde club te kunnen bedienen.
Wat Regina nog niet wist, is dat Marlies zich ook had ingeschreven om in de bediening te werken. Miranda snapte wel waarom en dat had Marlies ook uitgelegd. Nu ze toestemming van Miranda had, wou ze voor eens en altijd van Regina weten wat zij wou. Al die twijfels maakten Marlies gek en ze wou of verkering met Regina, of misschien maar geen vriendschap, want zo wou ze ook niet langer.
Laat op de avond zag Marlies haar kans schoon om even met Regina een blokje om te gaan. Regina vond de sterrenhemel ook mooi en het was volle Maan, wat voor een romantisch samenzijn perfect was. De zenuwen gierden Marlies door de keel. Zou ze haar wel vragen, of toch niet?
“Het is heel gezellig zo, met al die mensen en iedereen is enthousiast over de nieuwbouw”, zei Regina. Marlies zei niet zoveel en Regina vroeg haar of er iets aan de hand was. “Lijkt het je dan niet spannend? Het wordt echt mooi en Miranda zal er goed mee verdienen”, zei Regina.
Marlies zuchtte en nam Regina bij de hand. “Kom even mee, ik wil je wat vertellen”, fluisterde ze en nam Regina mee naar een plekje achter de kapel.
“Ik ga misschien in de bediening werken”, zei ze, alsof het een groot geheim was. Regina was blij voor haar. “Waarom dan? Ik vind het leuk dat je iets gaat doen wat je leuk lijkt, maar ik meende dat je het wel naar je zin had in de club”, merkte ze op. “Ja, op zich wel, maar dan hoef ik niet steeds met vreemden naar bed…” zei Marlies en ze aarzelde even. “Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen. Je weet dat ik verliefd op je ben en misschien wil je wel verkering met mij als ik niet meer met mannen naar bed ga. Dan ben ik er helemaal voor jou en ik zou graag met jou Miranda en Sofie’s vriendinnetje willen zijn.
Misschien word je nu wel boos op me, maar ik houd het niet meer uit met dat getwijfel. Het laatste wat ik wil is jou kwijt raken, maar nu zijn we van beiden niets: Jij twijfelt steeds en dat is ook niet goed voor onze gewone vriendschap. Wil je nu alsjeblieft, heel alsjeblieft verkering met mij? Ik ga me vrouwelijker kleden en na het werk zal ik je opwachten in mooie lingerie en ga alles met je doen wat je fijn vindt! Het enige wat ik wil is de jouwe zijn. Voor altijd en eeuwig blijf ik je trouw!” Zo, dat was er uit. Ze drukte zich tegen Regina aan en kuste haar op haar mond.
Tot Marlies’ grote verbazing verbrak Regina de kus niet, maar sloeg juist haar armen om Marlies’ hals en liet zich gewillig zoenen.
Nadat ze een poosje hadden gezoend, lieten ze elkaar los en Marlies keek met betraande ogen geschrokken naar Regina, bang dat ze het nu verpest had. “Misschien haat je me nu, maar dat is wat ik voor je voel en ik meen het echt”, sprak ze en begon te huilen, nu alle emoties weer loskwamen.
Regina pakte Marlies bij de hand en trok haar naar zich toe. “Je bent wel een doorzettertje!”, lachte Regina, die ook begon te huilen. “Tegen zo’n betoog ben zelfs ik niet opgewassen. Ik geef me over, want je bent heel lief en sexy en je zoent heerlijk”, lachte ze door de tranen heen. “Ik vind het ontzettend lief dat je jezelf opoffert voor mij, maar je weet dus al dat we dan regelmatig met Miranda en Sofie ‘moeten’ vrijen?”, vroeg Regina. Marlies wou niets liever.
“Dan zijn wij de aliens en zullen hun verwennen tot ze ons smeken te stoppen”, giechelde Marlies en ze zoende Regina wederom, wetende dat ze het mooiste meisje van de club nu voor zichzelf had. Nou ja, delen met Miranda en Sofie was ook geen straf, nu ze er zelf ook bij hoorde.
Miranda en Sofie ondertussen, begonnen de twee vriendinnen al te missen en het duurde zolang, dat ze dachten dat ze mogelijk knallende ruzie hadden gekregen en weggelopen waren, of erger.
Ze verontschuldigden zich bij de gasten, die met name Regina misten. Na een poos zoeken, vond Sofie de beide meisjes, die innig zoenend achter de kapel stonden. Snel haalde ze Miranda op en wees naar de donkere plek waar ze de meisjes had gezien. Er was even bewolking, maar nu die voor de Maan wegtrok, kon ook Miranda de meisjes zien.
Vertederend keken ze toe, totdat Sofie moest niezen. Geschrokken lieten Regina en Marlies elkaar los, totdat ze zagen wie hen betrapt had.
“Jullie stonden zo lief te zoenen”, zei Miranda vertederend, “we konden niet anders dan toekijken en we wilden dat moment ook niet verpesten”.
Regina schaamde zich een beetje, maar Miranda en Sofie vonden het niet erg. “De gasten vermaken zich wel even en dit was zo te zien belangrijker”, vond Sofie. Nadat Regina het verhaal had gedaan, werden ze omhelsd en gekust door Miranda en Sofie. “Gefeliciteerd dames. Dit vind ik echt leuk. Vanavond verplicht bij ons slapen en oh wee als het niet lekker is”, plaagde Miranda.
“Wat doen we, Marlies? Zouden ze ons aankunnen of moeten we de dokter waarschuwen?”, grapte Regina. Miranda zei dat ze maar fijn samen moesten slapen, maar zowel Regina als Marlies vonden het geen probleem om bij de meiden te slapen. “Weet waar je aan begint”, plaagde Sofie.
“Misschien ben ik wel een alien die jouw hersenen opzoent”, lachte Marlies.
Miranda schudde lachend haar hoofd. “Misschien dat een nachtje bij ons de roddelmachine wel laat stoppen”, zei ze, doelend op de overval waar Regina blijkbaar alles over had verteld.
Eenmaal terug in de grote tent, besloten Miranda en Sofie niets te vertellen. Als ze het bekend wouden maken, dan moesten ze het zelf vertellen. Marlies vond dat heel lief, want ze wist niet hoe de andere meisjes zouden reageren.
Natuurlijk wouden de andere meisjes weten wat er gebeurd was, want ze hadden Miranda en Sofie weg zien gaan en nu ze allemaal weer terug waren, hadden Regina en Marlies alleen maar oog voor elkaar. Toen ze Miranda of Sofie er naar vroegen, wezen die naar de meisjes, die het onderwerp van gesprek waren. “Vraag het zelf maar”, was dan het antwoord, “Het is niet aan ons om daar iets over te vertellen.”
Dit had als gevolg dat al gauw alle andere meisjes om Regina en Marlies heen kwamen staan en hen feliciteerden. “Zijn jullie dan niet jaloers?”, vroeg Marlies. De anderen lachten. “Natuurlijk niet, want anders had Regina een van ons wel uitgezocht en we gaan immers allemaal wel eens met Miranda en Sofie naar bed. Daar zijn ze onze Meesteressen voor en die het meegemaakt hebben, weten dat het heerlijk is. Een beetje jaloers zijn we wel, maar we gunnen het jullie van harte!”, zei Monique namens alle meisjes.
Na wat grapjes over connecties met de baas, werd het weer rustig en begon het ingehuurde bandje een romantisch nummer te spelen. “Speciaal voor het leukste koppel van de club: Regina en Marlies!” Het nummer was ‘Sweet Child O’Mine’ van een 20e eeuwse band, genaamd Guns ‘n’ Roses, waar Marlies regelmatig naar luisterde. Die had een voorkeur voor oudere muziek en met name rockballads. Ze vond dat er veel meer gevoel in zat dan de tegenwoordige, voornamelijk elektronische, muziek. Dit liedje had ze een keer opgezet toen ze Regina’s haar deed.
Marlies sleepte Regina mee de dansvloer op en nam haar kersverse vriendin in de armen en hoewel beiden geen dansles hadden gehad, deden ze hun best wat te ‘schuifelen’, zoals Sofie dat later noemde.
Regina was maar al te blij dat ze een keuze gemaakt had en als ze al even twijfelde, hoefde ze maar even in de ogen van Marlies te kijken, die een en al verliefdheid uitstraalden. Dat alleen al deed Regina smelten. Het deed haar denken aan de ontmoeting tussen Miranda en Sofie. Het was inderdaad zo dat echte liefde onverwachts kwam en dat het al je ideeën over liefde overboord liet gooien. Ze was Miranda ontzettend dankbaar dat die achter haar keuzes stond, ongeacht wat het was. Veel Meesters en Meesteressen beschouwden slavinnen als een object, dat alleen goed was voor vervelende klusjes en seks, maar Miranda was anders: Je had de keuze om een ‘vrije’ slavin te zijn, MITS je je werk deed en je aan de regels hield. Je had vrije tijd, maar als je de stad in wou, dan moest je dat vragen en meestal was het geen probleem. Wanneer je dacht zomaar weg te kunnen gaan, of de regels te kunnen negeren, dan was het ook direct gedaan met de luxe. Dan mocht je wel blijven, maar dan moest je altijd op het terrein blijven en altijd beschikbaar zijn, ongeacht het tijdstip.
Tot dusverre was er niemand die het in haar hoofd had gehaald om de vrijheid te verpesten en iedereen vond het ook een eer om voor Miranda te werken.
Eerlijke en duidelijke afspraken; doe je best en krijg vrije tijd, of negeer de afspraken en je zult werken tot je er bij neervalt als straf.
Regina keek even naar Miranda, die goedkeurend knipoogde. Marlies ging helemaal op in het liedje, wat perfect was voor deze situatie, vond ze:
‘She\’s got a smile that it seems to me
Reminds me of childhood memories
Where everything
Was as fresh as the bright blue sky
Now and then when I see her face
It takes me away to that special place
And if I stared too long
I\’d probably break down and cry
Sweet child o\’ mine
Sweet love of mine’
“Sweet child van me”, fluisterde Marlies in Regina’s oor, wat haar een verliefde blik terug opleverde. Innig schuifelden ze over de dansvloer, tot het liedje afgelopen was en ze kregen een luid applaus van de aanwezigen, die allemaal al te horen hadden gekregen wat er zich afgespeeld had tussen de beide meisjes. Meneer Vries gaf Miranda een compliment. “U hebt geweldige meisjes en het is fijn om te zien hoe trouw en ook vrij ze zijn. Dit geeft wel aan dat U heel goed voor ze bent en dat is ook een reden dat deze club alle steun van de middenstanders krijgt!”, zei hij. “De meesten van ons hebben wel gebruik gemaakt van één van de meisjes en het was altijd keurig in orde. Daarom vinden wij ook dat de meisjes die slavin zijn, een goed onderdak nodig hebben, waar ze niet misbruikt worden. Het zijn ook gewoon mensen en ze hebben er ook niet bewust voor gekozen, dus een fatsoenlijke behandeling hebben ze zeker verdiend!”, zei hij.
Miranda was helemaal van mening veranderd over deze man. “Laten we afspreken dat we niet meer zo officieel doen. Ik ben in ieder geval Miranda en ik moet nogmaals zeggen dat ik U in het begin verkeerd heb ingeschat en dat spijt me oprecht. Hopelijk leidt dit tot een prettige en langdurige samenwerking!”, antwoordde ze.
Meneer Vries vond het wel leuk dat Miranda zo uitgebreid excuses maakte en ze meende het ook echt. Regina had gezorgd voor een frisse wind door de club.
“Dan ben ik voortaan Joop, zei hij” en hij gaf haar een hand. “Dat akkefietje is allang vergeten, maar ik vind het netjes dat U, eh, je toch excuses aanbiedt. Doe ons allemaal een plezier en laat Regina lekker haar gang gaan met haar plannen. Ze heeft de gave om dingen te zien die anderen niet zien en ik weet zeker dat iedereen perplex zal staan als de nieuwbouw klaar is en ik denk dat Regina daarna nog lang niet klaar is met haar ideetjes”, zei hij.
Uiteindelijk was het feest afgelopen en Regina en Marlies gingen met Miranda en Sofie mee naar hun woning. Marlies was wat zenuwachtig, maar Regina kneep zachtjes in haar hand. “Als je liever naar je eigen kamer wilt, moet je het zeggen, want dan gaan we daar slapen”, fluisterde Regina.
Marlies vond het te spannend om niet te doen, dus gewillig ging ze mee.
“Kijk maar wat jullie willen”, zei Miranda, “als jullie met z’n tweetjes willen slapen is dat prima, maar weet dat jullie ieder moment welkom zijn om bij ons in bed te komen, al wordt het wat krapjes.”
Regina en Marlies besloten eerst maar even alleen te zijn en nadat ze Miranda en Sofie welterusten hadden gekust, gingen ze naar Regina’s slaapkamer.
Marlies kon niet wachten om met haar vriendin te vrijen en wou zich snel uitkleden. “Laat mij dat maar doen”, fluisterde Regina en ze kleedde Marlies uit. Eerst haar bloesje en beha en toen haar rokje. Toen ze daarmee klaar was, begon ze Marlies te betasten en te zoenen, die zich zo gauw geen raad wist met de ondertussen ervaren Regina. Er waren wel eens klanten die haar helemaal wouden uitkleden, in plaats van dat ze alleen haar broekje uittrokken, maar ze had helemaal geen ervaring met meisjes.
Regina kneedde langzaam de kleine, maar stevige borsten van Marlies, terwijl ze innig met haar zoende. Daarna liet ze haar rechterhand in het slipje glijden, wat een zachte kreun van Marlies opleverde. Regina vond het grotje van Marlies en drukte haar middelvinger naar binnen.
Marlies viel bijna flauw van genot en hield Regina stevig vast. “Toe, ik wil naakt voor jou”, hijgde Marlies, maar Regina wou haar vriendin eerst nat zien.
“Stoute meisjes mogen niet naakt”, giechelde Regina, terwijl ze een extra vinger naar binnen liet glijden en de tampon van Marlies voelde.
“Fatsoenlijke meisjes verleiden geen onschuldige slavinnen in het bos”, zei ze en keek Marlies verliefd aan.
Marlies beloofde lachend het nooit weer te zullen doen, waarna Regina het slipje naar beneden trok. Ze bracht het slipje bij Marlies haar gezicht. “Niet stout? En wie heeft jou zo geil gemaakt dat je slipje doorweekt is van het vocht?”, plaagde ze en liet Marlies haar eigen vocht oplikken.
Hoewel dit helemaal nieuw was en ze haar eigen vocht alleen maar proefde als ze een man oraal bevredigde, nadat hij al in haar was geweest, was dit toch anders, maar omdat Regina het was, deed ze alles wat haar opgedragen werd.
Stiekem genoot ze wel van de aparte fantasieën van haar vriendinnetje en ze liet zich helemaal gaan.
Ze likte onderdanig haar eigen slipje schoon en liet het Regina zien. “Is dit zo goed, Meesteres Regina?”, vroeg ze. Regina keurde het goed en liet zich nu door Marlies uitkleden, die al een hele tijd op dit moment had gewacht.
Nadat Regina ook uitgekleed was, stelde deze voor om Marlies’ tampon schoon te likken. “Dit heb ik tijdens mijn stage geleerd lekker te vinden”, zei ze. “Ik zou graag jouw tampon schoon willen likken en zuigen, maar als je dat niet bij mij wilt doen, hoeft het niet, hoor. Het lijkt me ontzettend geil, maar je hoeft niets te doen wat je niet prettig vindt”, zei ze.
Marlies had zich al voorgenomen alles te proberen wat Regina voorstelde, omdat zij meer ervaring had met meisjes en al veel dingen had gedaan.
Als het Regina opgewonden maakte, dan deed ze het en het zou vast wel wennen.
Marlies ging op het bed liggen en spreidde haar benen, met haar heupen iets omhoog, zodat Regina goed bij haar kutje kon. Terwijl ze Marlies ondeugend aankeek, pakte Regina met haar tanden het touwtje van de tampon en trok het terug, zodat de tampon heel langzaam naar buiten kwam. Ze had het totaal niet verwacht, maar de aanblik van Regina tussen haar benen en de tampon die voor haar gevoel tergend langzaam naar buiten werd getrokken, maakte haar nog natter dan dat ze al was. Ze streelde Regina liefdevol door haar haren en moedigde haar aan. “Je maakt me zo nat en ik word helemaal gek… Ik doe alles voor je….Lik me schoon, alsjeblieft!”, smeekte ze fluisterend.
Na een poosje had Regina de tampon eruit en hield hem tussen haar tanden. Plagend liet ze de tampon boven Marlies haar mond bungelen en tot haar verbazing nam Marlies de ene helft van de tampon in haar mond. Hierdoor aangemoedigd, nam ze zelf de andere helft in haar mond, totdat hun lippen elkaar raakten. Dit leidde tot een intense zoenpartij, waarbij ze beiden het vocht uit de tampon zogen en met elkaar deelden.
Toen de tampon droog gezogen was, begon het spel overnieuw, waarbij Marlies het aandurfde om de tampon van Regina uit diens poesje te halen, tot grote vreugde van Regina zelf.
Voorzichtig nam Marlies de tampon van Regina in haar mond en zoog het vocht eruit, terwijl ze Regina uitdagend aankeek. “Wat had je gedaan als ik je niet terug gekust had? Wees eerlijk alsjeblieft, want ik denk dat Miranda gelijk had, toen ze zei dat ze bang was dat onze vriendschap verpest zou worden”, vroeg Regina. Marlies legde de tampon aan de kant en nam Regina in haar armen.
“Dan was ik denk ik niet meer je vriendin geweest”, antwoordde Marlies zachtjes. “Ik kon er gewoon niet meer tegen dat je niet wist wat je wou en ik merkte dat je je toch wat afstandelijker gedroeg als je bij me was. En stiller, dus het zat jou ook dwars”, zei ze. “En waarom besloot jij mij wel terug te kussen? Ben je echt verliefd op mij?”, wou Marlies weten.
Regina nestelde zich tegen haar vriendin aan. “Geloof me; ik ben echt wel verliefd op je. Maak je geen zorgen, want ik wil je niet voor de gek houden. Jij wist van geen ophouden en ik voelde wel meer voor je, maar ik bleef twijfelen, totdat je zo lief smeekte of ik verkering met je wou en dat je voor altijd en eeuwig de mijne wou zijn. Dat was best wel ontroerend en heftig en in een fractie van een seconde wist ik dat het nu of nooit was. Mocht ik je weer afwijzen en later toch verliefd op je zijn, dan wou je misschien niets meer met me te maken hebben. Ik denk dat ik de stap niet durfde te zetten, omdat ik ook het vriendinnetje ben van Miranda en Sofie en ik dacht dat jij dan misschien zou vinden dat ik je alleen voor de seks wou gebruiken, terwijl ik nooit misbruik van je zou maken. Je bent altijd een hele lieve vriendin geweest, in die korte tijd dat we elkaar kennen en ik wou ook altijd bij jou zijn.
Miranda heeft het ook met jou besproken en wij hebben het er van de week nog over gehad en je vond het niet erg om ook met hen te vrijen. Dat was denk ik de geruststelling die ik nodig had”, zei Regina en ze keek Marlies verliefd in haar ogen.
Marlies drukte Regina stevig tegen zich aan zocht diens lippen om heerlijk te zoenen. “Ik geloof je wel, hoor”, lachte Marlies tussen de kusjes door, “maar ik wou het zeker weten.” Daarna zeiden de meisjes niets meer en hadden alleen maar oog voor elkaar. Toen ze uitgezoend waren, sloegen ze hun armen om elkaar heen. “Ik vond het geweldig”, fluisterde Marlies, “ik hou zielsveel van je en ben blij dat ik het mooiste meisje voor me heb gewonnen!”
Regina knuffelde Marlies uitgebreid en spoedig vielen ze in een diepe slaap.
’s Ochtends vroeg werd Regina gewoontegetrouw heel vroeg wakker en hoewel de club alleen voor vaste klanten open was, deed Regina toch haar ronde, al was het maar om er zeker van te zijn dat alles in orde was.
Op de namiddag zouden ze gezamenlijk een kerstdiner klaarmaken en met elkaar eten, maar eerst was er de eveneens traditionele kerstbrunch. Dat was iets wat Miranda altijd al gedaan had en het was altijd één van de gezelligste dagen van het jaar. Een paar meisjes zouden de inkopen doen en een groepje zou samen met Jorinde alles voorbereiden en klaarmaken, terwijl anderen het dessert deden en weer anderen zouden de tafels feestelijk dekken.
De meisjes hadden al een paar tafels tegen elkaar aan gezet en ook de kerstboom stond er, opgetuigd en wel.
Regina merkte dat iedereen nog lag te slapen en besloot even haar hoofd leeg te maken, door een stukje te gaan wandelen.
Ze schrok toen ze Michel tegenkwam, die nog wat kleine bestellingen rond ging brengen. “Goeiemorgen, Regina. Goed dat ik je zie”, begroette hij haar.
Ze maakten even een praatje en Michel vroeg Regina of ze wat voor hem bij Miranda wou afleveren, nu ze hier toch was. Regina vond het prima en nam de verpakte bloemen aan en ze namen afscheid.
Terug bij de woning zette de bloemen maar in een emmertje en besloot direct maar wat mooie lingerie voor Marlies klaar te leggen. Een witte hipster en een mooie witte beha en natuurlijk kousen, voor onder het rokje wat ze de vorige avond voor het eerst had gedragen. Nu ze er over nadacht, had Marlies het misschien wel voor haar gedaan, om extra mooi te zijn en haar te verleiden.
Terwijl zij op haar ronde was, had Marlies gemerkt dat haar vriendinnetje niet meer in bed lag en ze vermoedde dat ze Regina bij Miranda en Sofie in bed zou aantreffen. Dat vond ze ook geen probleem, want er was haar nadrukkelijk verteld dat ook zij altijd welkom in bed was.
Ze klopte zachtjes op de deur van de grote slaapkamer en ging naar binnen. Miranda was al wakker en was wat dingen aan het nakijken voor de planning, toen Marlies binnenkwam. “Marlies! Wat leuk dat je langskomt. Sofie slaapt nog, maar kruip maar naast mij in bed”, nodigde Miranda haar vriendelijk uit.
Marlies kroop bij de meiden in bed en vroeg of ze Regina ook hadden gezien.
“Oh die malle meid is natuurlijk weer een ronde aan het doen, terwijl er pas vanmiddag één klant gereserveerd staat voor Marjon. Maar Regina houdt van een vast patroon en is niet eerder tevreden dan wanneer ze weet dat de meisjes tevreden zijn. En haar kennende, controleert ze ook de kamertjes nog een keer”, zei Miranda glimlachend. “Je hebt wel goed werk geleverd, moet ik zeggen”, zei Miranda en Marlies wist even niet waar het over ging.
“Dat jij in zo’n korte tijd Regina hebt weten te versieren. Jullie hebben met Regina’s stage misschien eens met elkaar gesproken, maar verder hadden jullie toch weinig contact?”, legde Miranda uit.
“Klopt, op een of andere manier voelde ik me helemaal op m’n gemak bij haar en ik vond haar direct al aantrekkelijk, maar later merkte ik dat ik stomweg verliefd was en ik heb dat nooit eerde voor een meisje gevoeld”, zei Marlies.
Miranda vertelde hoe zij op haar beurt als een blok viel voor Regina, toen die nog stage liep. “Het is een heel mooi meisje en vreselijk lief. En jij hebt het aangedurfd haar te vragen. Nu is ze van jou en ik kan je wel garanderen dat ze nu echt helemaal van jou is. Misschien nog wel meer dan dat ze van mij is en ik heb ook tegen Regina gezegd dat ik daar prima mee kan leven. Qua leeftijd passen jullie mooi bij elkaar en bij mij was het voor haar de eerste keer dat ze seks had en was het meer werk, omdat ik haar Meesteres was. Nu heeft ze bij jou ware liefde gevonden, dus vandaar dat je goed werk hebt geleverd”, zei Miranda.
Voorzichtig bracht ze het hoofd van Marlies naar zich toe en kuste het meisje langzaam. Bij Marlies gierden de zenuwen door het lijf, want nu ging het echt gebeuren! Marlies beantwoordde de kus en al gauw liet ze zich gaan, zoals ze ook bij Regina had gedaan en ze merkte dat Miranda heel fijn zoende.
Miranda ging liggen en nam Marlies bovenop zich en sloeg haar armen om het meisje heen en zoende haar weer. Marlies merkte dat ze nat werd en wou dat Regina erbij was om haar schoon te likken. Maar die gedachte maakte haar nog natter en er liep al snel vocht langs haar benen, wat op Miranda’s benen terecht kwam. “Mmm lekker zo’n nat meisje”, grinnikte Miranda. “Zeker geen nieuwe tampon ingebracht?”, lachte ze en Marlies schaamde zich.
“Dat is niet erg, lieverd. Het is lekker geil, maar je moet je meisje aan de lijn houden, want die is weer nergens te bekennen nu het net spannend wordt. Opgestaan plaatsvergaan zeg ik maar, dus heb ik jou even voor mezelf”, stelde ze Marlies gerust en begon het geil van het meisje van haar benen af te vegen met haar vingers en likte ze af.
Toen Regina haar vriendin wakker wou maken, zag ze dat die al opgestaan was, maar waar was ze dan? De badkamer was niet op slot en beneden was ze ook niet, want dan had Regina haar wel gezien of gehoord. Toen ze naar de grote slaapkamer liep, hoorde ze de stemmen van Marlies en Miranda.
Ze wou naar binnen stappen, maar bedacht zich. Nu kon ze wraak nemen op de ‘overval’ en besloot Marlies te bevrijden uit de handen van de ‘aliens’.
In haar slaapkamer pakte ze een lang, roze badlaken en trok een zwarte latex body aan, met daaronder witte kousen. Het badlaken werd een cape en tevreden bekeek ze zich in de spiegel. Glimlachend om haar plannetje, sloop ze naar de grote slaapkamer en deed de deur harder open dan gepland, waardoor de meiden in bed schrokken.
Lachend sprong Regina de slaapkamer binnen. “Ik ben Super Slavin en jullie hebben mijn vriendin ontvoerd. Geef haar terug, anders gebruik ik mijn zweep!”, riep ze. De meiden waren even van hun stuk gebracht door die vreemd uitgedoste Regina, maar toen speelde Marlies het spel als eerste mee.
“Eindelijk! Deze aliens wouden een slavin van mij maken. Bevrijd me voordat ze me tot seks dwingen!”, riep ze naar Regina.
Sofie, die ook wakker geworden was, wist niet wat ze zag. “Wat een herrie, zeg. Betaal eerst maar losgeld voordat we haar laten gaan”, grinnikte ze, toen ze zag dat Marlies bij hun in bed lag. Regina had een tampon van zichzelf meegenomen en het natte slipje, wat Marlies de avond daarvoor had gedragen en gooide ze op het bed. “Laten jullie haar nu gaan?”, giechelde ze.
“Wees voorzichtig, anders gaan ze je nog zoenen! Dat hebben ze ook bij mij geprobeerd”, waarschuwde Marlies. “Je vond het anders wel lekker”, lachte Miranda. “Nou vooruit; in ruil voor die tampon en het slipje laat ik haar wel gaan. Kom maar bij me, dan beklinken we de deal met een zoen”, stelde Miranda voor en maakte een plekje vrij voor Regina.
Regina liep naar het bed en werd innig zoenend begroet door Marlies. “Dus je hebt met de aliens gezoend?”, vroeg Regina uitdagend, wat Marlies bevestigde.
“Alleen met deze, die is de baas denk ik en de andere alien sliep nog”, zei ze. “En hoe ging dat zoenen dan? Ik bestudeer hun gedrag namelijk”, zei Regina met een knipoog naar Marlies.
“Nou, eerst werd ik heel stiekem in bed uitgenodigd, waarna er dit gebeurde…”en ze zoende een verbaasde Miranda op haar mond.
Sofie had het allemaal vol verbazing aangekeken en lag nu dubbel van het lachen om die gekke meiden. Ze had veel verwacht met Regina als vriendinnetje, want dat brein was totaal onvoorspelbaar (gelukkig maar, vond ze), maar dit had ze niet achter de normaal zo stille en bescheiden Marlies gezocht. Regina versterkte iets in het meisje en dit was wel heel grappig. Regina had geweldig wraak genomen.
Plotsklaps werd ook zij door Marlies gekust en voelde diens handen onder haar shirtje glijden. “Hmmm!”, kon ze nog uitbrengen, voordat Marlies haar met haar gezoen het zwijgen oplegde. Sofie vond het prachtig en liet zich lekker door het meisje verwennen. Ze trok het slaapshirtje van Marlies uit en ging met haar tong over diens borsten. Daarna ging ze liggen en met haar handen op de billen van Marlies, drukte ze het meisje naar zich toe en pakte de vaginale balletjes uit het kastje naast het bed. Marlies keek vol verwachting toe en hoopte dat de balletjes voor haar bestemd waren.
Sofie controleerde of de balletjes vibreerden en drukte ze bij Marlies naar binnen. Direct voelde Marlies hoe de balletjes uitzetten en haar poesje opvulden. De balletjes vibreerden dat het een lieve lust was en Marlies kon niet anders dan keer op keer klaarkomen. Regina, die ondertussen door Miranda toegeëigend was, werd heerlijk gemasseerd en keek machteloos toe hoe haar vriendinnetje door Sofie gek gemaakt werd. Marlies keek Regina smachtend aan, maar geen van beiden kon op dat moment ontsnappen.
Na een hele tijd was iedereen uitgespeeld en Regina en Marlies vielen elkaar in de armen en kusten elkaar, alsof ze elkaar in geen tijden hadden gezien.
“Was het lekker?”, fluisterde Regina tegen Marlies, die met een grote glimlach bevestigde dat het echt lekker was. “De verhalen zijn dus echt waar!”, zei ze en kuste Regina teder. Plagend vroeg Miranda welke verhalen er waar waren en Marlies vertelde dat de andere meisjes hadden gezegd dat vrijen met Miranda en Sofie lekker was. “Dus, we hebben een reputatie hoog te houden? Dan is het maar goed dat je het lekker vond, anders hadden we je nog moeten straffen ook”, lachte Miranda, terwijl ze zowel Regina als Marlies kuste.
Toen ze gedoucht hadden en aangekleed waren, liepen ze naar de woonruimte van de andere meisjes voor de kerstbrunch.
Ze zaten nog maar net, toen Miranda’s telefoon ging. Het was meneer Van der Woord, die met zijn dochter Tamara bij de club stonden en iemand aan de meisjes wouden voorstellen. Miranda ging naar de ingang en liet hen binnen.
“We komen net uit het ziekenhuis, want Tamara heeft een dochtertje gekregen”, zie meneer Van der Woord enthousiast.
Toen zag Miranda dat Tamara iets in haar armen hield: haar dochtertje, gewikkeld in een warme doek. Eenmaal binnen keken de andere meisjes vertederd naar de baby, die naar de naam Feline luisterde.
Ze hadden nog geen tijd gehad om te ontbijten, dus werden ze uitgenodigd om ook een hapje mee te eten. Tamara vertelde hoe de vader van de baby er met een andere vrouw vandoor was gegaan en dat ze zich zorgen maakte over oppas voor Feline. Regina zag geen problemen: “als je overdag een oppas zoekt, dan denk ik dat er hier genoeg zijn die jou kunnen helpen”, zei ze en keek naar de andere meisjes, die gretig knikten.
“Als je later hier een praktijk hebt, wordt het nog makkelijker, want dan laat je haar maar bij een van ons achter en dan kun je ieder moment langskomen”, zei Regina. Tamara omhelsde Regina dankbaar. “Dat is erg lief van jullie en ik heb echt zin om hier aan de slag te mogen gaan. Een betere praktijk kan ik me denk ik niet wensen”, zei ze ontroerd.
Na de brunch was het tijd voor cadeautjes; alle meisjes kregen een leuk knuffelbeertje en make-up spulletjes van Miranda en Sofie.
Toen bleef er toch nog een pakje over, wat zo te lezen voor Regina was. Stomverbaasd pakte ze het pakje onder de boom vandaan en keek naar Miranda en Sofie, die aangaven dat ze echt van niets wisten.
Toen ze het pakje open gemaakt had, kwam er een doosje tevoorschijn. Voorzichtig opende ze het doosje en wist niet wat ze zag: een mooie ring en een tegeltje met een spreuk. De ring was niet te opvallend, maar des te sierlijker. “Dat is een vriendschapsring en die heb ik speciaal voor jou in de stad gekocht”, zei Marlies, toen Regina zich afvroeg van wie het kwam.
Vertederend keek ze haar vriendin aan en ze pakte het tegeltje helemaal uit, waarop te lezen viel: ‘: Ontsteek je innerlijk licht van vrede, rust en liefde zodat ik je vinden kan.’ De andere meisjes vonden het super-romantisch. “Ahhh, wat lief!”, zeiden ze en vonden het geweldig dat Marlies dat voor Regina had gekocht. “Die spreuk vond ik wel toepasselijk”, zei Marlies, “want je liet je niet zomaar vinden door mij. Je ging mij als het ware uit de weg en met deze spreuk hoop ik dat je samen met mij vrede, rust en liefde vindt, zodat ik je kan steunen om de nieuwe club tot een succes te maken…”
Regina hield het niet meer droog en barstte in tranen uit. Alle emoties van de afgelopen periode kwamen los. Tijdens Miranda’s afwezigheid als leidinggevende, had ze ineens de volle verantwoordelijkheid op zich genomen en had het ook goed gedaan, maar nu merkte ze hoeveel het van iemand vroeg. Des te meer respect had ze nu voor Miranda, die zowel de club als de lingeriewinkel draaiende hield en ook nog meisjes voor in de bediening verhuurde. Marlies omhelsde haar liefdevol en liet Regina op haar schouders uithuilen. Al gauw werd Regina ook door de andere meisjes, inclusief Tamara, omhelsd. Toen ze haar tranen had gedroogd, pakte Regina een pakje uit een kast. Ze had het voor een later moment willen bewaren, maar vond dit moment het ideale moment. Nu was het de beurt aan Marlies om verbaasd te zijn en ze maakte het pakje open. “Een halsbandje met een hangertje”, zei Regina, toen Marlies probeerde uit te vinden wat het precies was.
“Jij bent me te snel af met je ring, maar ik had dit cadeautje al eerder gekocht, als teken van vriendschap. Je kon dan zelf een leuke tekst in de hanger laten graveren, maar nu moeten onze namen er maar in, dacht ik zo”, legde ze uit aan een met stomheid geslagen Marlies. “Je wou van mij zijn, dus beschouw het nu maar als een vriendschappelijk teken dat je mijn slavinnetje bent”, zei Regina. “Of vind je dat overdreven? Dan kun je er wel iets anders inzetten, hoor.”
Marlies wist geen woord uit te brengen en omhelsde haar vriendin nogmaals. “Wat vreselijk lief van je! Dit is zo mooi en natuurlijk gaan onze namen er in, wat denk je wel niet. Ik heb gezegd dat ik van jou wil zijn en dat mag een ander best weten”, glimlachte ze tussen de tranen door.
Miranda en Sofie keken elkaar wat verbaasd aan. “Slavinnetjes die elkaar slavin maken! Heb je het ooit zo gek meegemaakt?”, lachte Miranda.
“Maar ze zijn wel van jou en daar mag je trots op zijn!”, vond Sofie oprecht en trots was Miranda zeker!
Omdat de baby nog sliep en het buiten hevig sneeuwde, vond Miranda het beter dat Tamara en haar vader nog even bleven. “Blijf gezellig voor het diner, dan kan de baby lekker doorslapen en ik geloof niet dat de meisjes het een straf vinden om te baby erbij te hebben”, glimlachte ze.
Dankbaar maakten ze van de gelegenheid gebruik en genoten van de gezelligheid. “Waar ga je nu wonen, Tamara?”, vroeg Miranda. Tamara woonde tijdelijk in een oud huis, wat nauwelijks geïsoleerd was en om daar met een baby te wonen was niet echt ideaal. “Ik heb nog geen idee, moet ik zeggen. Wat ik nu heb is beter dan niets en in de stad is het me te duur en als ik hier meer ga werken, wil ik niet altijd tijd kwijt zijn met reizen”, antwoordde ze.
“Misschien kunnen we één van de kamertjes wel verbouwen”, opperde Regina. “De huidige kamertjes worden toch reserve en de woonruimtes worden ook uitgebreid, dus waarom zou Tamara daar niet een grote kamer kunnen krijgen?”
Miranda vond dat geen slecht idee. “Regina heeft een goed punt en bij deze beloof ik je dat je daar een kamer krijgt, maar eerst moeten we ruimte hebben”, zei Miranda. Marlies vond dat te lang duren en stelde voor haar woonruimte beschikbaar te stellen, omdat ze toch meer bij Regina zou zijn.
“Dan moet Regina maar eerder wennen aan het feit dat ik iedere avond naast haar lig”, grapte ze. Miranda keek naar Tamara, die hoopvol terugkeek.
“Ik weet niet wat ik moet zeggen! Jullie zijn zo lief voor me. Eerst een baan en nu een woning? Ik wil niemand uit haar kamer jagen, hoor!”, zei ze.
Iedereen was vastbesloten Tamara uit de brand te helpen en de kamer van Marlies zou als eerste verbouwd gaan worden, zodat het peeskamertje ook bij de ruimte betrokken werd. Dan had ze eerst onderdak en zouden ze later wel verder zien als de nieuwbouw klaar was. Van der Woord bedankte de meisjes voor het meedenken en beloofde dat hij het niet zou vergeten. “We moeten elkaar toch helpen, nu meer mensen woonruimte zoeken? Jullie hebben Regina en mij al geholpen en we vinden het fijn om Tamara als personeelslid erbij te krijgen”, zei Miranda.
Tamara was verrast. Ze wist niet beter dan dat ze zelfstandige zou worden en daar had ze wat tegenop gekeken. De huur van de praktijk en wat als er niet genoeg klanten zouden komen?
“Eh, personeelslid? Bedoel je dat je mij in dienst neemt?”, riep ze verbaasd uit.
Miranda knikte. “Wij willen zekerheid voor beide partijen. Als jij bij mij, nou ja, eigenlijk bij Regina, in dienst komt, heb je zekerheid. Je krijgt een goed salaris en als het niet druk is, hoef jij je geen zorgen te maken. Als tegenprestatie kun je misschien helpen in de theeschenkerij die we aan de rand van het bos willen beginnen. Jouw praktijk gaat voor, dus als je het druk hebt, ben je gewoon daar. Marlies gaat al in de bediening als een van de zaaltjes verhuurd wordt, maar aangezien zij het leuk vindt om massages te geven, kan zij jouw assisteren als het nodig is. Maar dan moet Marlies het goed vinden, want het is haar keuze, maar dan houden we iedereen zoveel mogelijk bezig. We moeten natuurlijk wel efficiënt blijven!” Marlies vond het een prachtig idee. Ze wou haar belofte nakomen en niet meer met mannen naar bed gaan, om trouw te zijn aan Regina. Nadat er was afgesproken dat ze er later nog wel over zouden vergaderen, genoten ze van de sorbets die een paar meisjes hadden gemaakt.
’s Avonds na de thee vertrokken Van der Woord en zijn dochter met de baby, nadat zij Miranda en de meisjes wel duizendmaal hadden bedankt.
Toen ze weer in hun eigen woning waren, herinnerde Miranda zich dat ze bij Michel rozen had besteld, maar ze had hem nog niet gezien.
Ze keek in de kamer en zag iets in een emmer staan. Het waren inderdaad de rozen die ze voor Regina en Marlies had gekocht.
De beide meisjes waren net van plan vroeg te gaan slapen, toen Miranda hen riep. “Kijk, dit was voor jullie als cadeautje voor jullie relatie. Blijkbaar heeft Michel het gebracht toen wij zaten te eten”, zei ze en gaf het boeket aan de verraste meisjes. Ze waren dolblij met het mooie boeket, wat door Michel op verzoek van Miranda extra mooi opgemaakt was.
Dankbaar omhelsden ze Miranda, waarna Regina vertelde hoe zij Michel had ontmoet en vergeten was te vertellen dat er bloemen voor de club waren.
“Dat is ook weer fraai!’, lachte Miranda, “dat krijgt de bloemen mee die voor haarzelf bestemd zijn!”
Nadat ze de bloemen in een vaas op hun kamer had gezet, kroop Marlies weer in bed. Regina moest nog even wat ophalen en zou zo weer terug komen had ze gezegd. Marlies lag te dagdromen over haar relatie met Regina en haar nieuwe baan, toen het onderwerp van haar fantasie weer de kamer binnenkwam met een doos. “Wat heb jij nou meegenomen?”, bracht Marlies verbaasd uit. Regina zei niks, maar pakte een setje handboeien waarmee ze Marlies aan het bed vastmaakte. “Ohh, was het gisteravond nog niet kinky genoeg?”, lachte deze en liet zich gewillig boeien.
Regina maakte de doos open en Marlies zag dat er met name fruit in zat. “Heb je honger of zo?”, giechelde Marlies, die nog niets in de gaten had.
“Ja, want jij bent om op te vreten!”, antwoordde Regina en gaf haar vriendin een plagerige kus. Ze pakte een kommetje en een paar bananen uit de doos en prakte alles fijn in het kommetje. Daarna pakte ze een pak vla en goot een beetje in het kommetje, terwijl Marlies stomverbaasd lag toe te kijken.
Regina maakte een papje en toen ze tevreden was, liet ze haar vingers door Marlies aflikken. “Smaakt het?”, wou Regina weten. Marlies beaamde dit door te knikken. Ze begon iets door te krijgen en dat maakte haar vreselijk nerveus. Wel in de goede zin, want ze wou niets liever dan gek gemaakt te worden door Regina, die ze een beetje als haar Meesteres beschouwde.
Langzaam liet Regina wat van het papje in Marlies haar slipje vallen, wat ze met één hand open hield. Tevreden zag ze dat het papje zich mooi verdeelde over het poesje van Marlies. Door de stukjes banaan moest het wel een heel apart gevoel geven en dat was nou net de bedoeling.
Bij het voelen van het papje dat tussen haar benen door liep, ging er een rilling door Marlies. Ze voelde aan dat Regina heel wat van plan was. Nu smeerde Regina haar vriendin in met de rest van het papje. Ze deed het hemdje van Marlies eerst omhoog en terwijl ze wat van het papje uitgoot, smeerde ze het uit over de rest van het lichaam. Marlies wenste dat Regina haar nu zou zoenen, want ze werd helemaal gek en haar poesje brandde van verlangen.
In plaats daarvan, pakte Regina een bus met slagroom en spoot deze leeg over het lichaam van Marlies en natuurlijk ook in het slipje.
Regina had nog meer fruit bij zich en het duurde niet lang voordat Marlies helemaal bedekt was met allerlei soorten fruit en slagroom. Toen kleedde Regina zich uit en propte haar slipje langzaam in Marlies haar mond, die totaal verrast was. Toen begon ze langzaam met Marlies te zoenen en al snel likte ze haar vriendin van boven naar beneden schoon. Alleen het slipje bleef aan, tot grote teleurstelling van Marlies. “Zo, dat was deel één van je straf”, plaagde Regina, terwijl ze Marlies zachtjes kuste en het slipje uit diens mond haalde.
“Wat heb ik dan fout gedaan, Meesteres?”, vroeg Marlies uitdagend.
“Je hebt mij tot je Meesteres benoemd, terwijl een Meesters zelf een slavin uitkiest. Hoewel je een lieve en bovenal ontzettend geile slavin bent, kan ik niet anders dan je te laten zien dat ik de baas ben”, antwoordde Regina.
“Ik wil niets liever dan Uw slavin zijn”, giechelde Marlies, hoewel ze het ook meende. Ze wou gewoon helemaal van Regina zijn. “En wat verberg jij in je slipje?”, vroeg Regina, terwijl ze met een hand over de stof van het slipje wreef.
“Niks anders dan allerhande lekkers voor U, Meesteres. Als U me uitkleedt, kunt U van al dat lekkers genieten”, antwoordde Marlies.
Regina trok het slipje naar beneden en bracht het naar Marlies haar gezicht. “Oplikken, geil sletje van me!”, droeg Regina haar vriendin op. Die, op haar beurt, had de hele tijd al smachtend uitgekeken naar dit moment en likte de smurrie uit haar eigen slipje. Regina keek goedkeurend toe en toen het slipje bijna schoongelikt was, zoende ze Marlies, die gretig terugzoende.
Uiteindelijk werd Marlies’ smachtende poesje ook schoongelikt en Regina genoot van de mix van geil en banaan en vroeg zich af waarom ze niet eerder verliefd was geraakt op Marlies. Ze voelde een dieper verlangen naar dit meisje dan wat ze bij Miranda had gevoeld. Nu merkte ze dat het toen het verlangen naar seks met een Meester of Meesteres was en die te behagen en nu met Marlies was het van een hoger niveau. Meer verliefdheid en de wens om met iemand samen te zijn, hoewel een slavin dat niet geacht werd te voelen.
Ze was blij dat Miranda iedere slavin als een persoon behandelde, zolang ze zich maar aan de regeltjes hielden.
Ze keek diep in Marlies haar ogen en straalde een en al verliefdheid uit. Dit ontging Marlies niet en met een grote glimlach omhelsde ze Regina en hevig zoenend kropen ze tegen elkaar aan. De suggestie van Regina om eerst te douchen, werd door Marlies resoluut afgewezen. “Ik vind het te geil om het er nu af te spoelen en ik wil in jouw armen liggen”, zei ze en voegde woord bij daad. “Waarom heb je me niet eerder zo verleid?”, vroeg Regina fluisterend.
“Waarom ben jij niet eerder in mijn leven gekomen?”, lachte Marlies.
“Omdat ik je immers niet veel zag, maar sinds we vriendinnen zijn voelt het gewoon goed en dat had ik nooit verwacht”, zei Regina.
“Je bent nooit te oud om te leren”, plaagde Marlies en kuste Regina zachtjes op diens lippen. Zonder iets te zeggen lagen ze nog even in elkaars armen, alvorens ze in slaap vielen.
Nieuwbouw
De maanden verstreken snel en door de zachte winter kon de eerste paal voor de nieuwbouw al snel de grond in en spoedig kreeg de dienstwoning gestalte.
Er was uiteindelijk besloten de dienstwoning aan de club vast te maken, met er tussenin een wat smaller gebouw met gang en een grote keuken, waar alle meisjes gezamenlijk konden eten. De bovenverdieping was ingericht als kantoorruimte, met genoeg zitruimte om bijvoorbeeld met potentiële VIP-klanten opties door te spreken, of klachten af te handelen. De club zelf werd nu echt een exclusieve club, met een grote bar, ruimte voor paaldanseressen en striptease en boven kwamen er aan weerszijden kamertjes om klanten te ontvangen. In de kelder bevonden zich een paar grotere kamers, die meer bedoeld waren voor SM sessies en een grote ruimte voor orgies. Dat was een idee van Miranda, omdat die zelf klanten wist die daar belangstelling voor hadden. Ze was zelf ook wel als Meesteres voor klanten beschikbaar en nu ze het toch groots aanpakten, kon dat ook meegenomen worden. Die kamers konden altijd nog als reserve dienen als de club kamertjes tekort kwam. Voor de meisjes werd er aan de andere kant van de dienstwoning een grote woonruimte gebouwd, met natuurlijk ook een kamer voor Tamara. Alle gebouwen kregen dezelfde uitstraling van een landhuis of grote woonboerderij.
De oude woning van Miranda zou blijven bestaan, maar werd tegelijkertijd ook onderdeel van de nieuwbouw, met een vijver voorhuis. Doordat er op een oude fundering werd gebouwd, beschouwde de gemeente ook de nieuwbouw als monument, wat goedkoper was. Gescheiden door bomen, kwam er bij de oude kapel vergaderruimte en aan de andere kant van de kapel verrees het wellness gedeelte, met ruimte voor een fysiotherapeut, massagesalon, sauna, schoonheidssalon en een kleine fitnessruimte. Zo had je de gebouwen in een boog om de tuin heen staan, die door Michel en zijn team helemaal vernieuwd werd, inclusief een grote vijver. De club en het wellness gebeuren kregen ieder een eigen oprijlaan en parkeerterrein, zodat gasten voor het wellness gedeelte niet langs de club zelf hoefden en andersom.
Doordat Regina van treinen hield en er vroeger een spoorlijntje door het bos had gelopen voor met name de houthakkers, kreeg haar kantoor van de meisjes al snel de bijnaam ‘Station Regina’, waar ze zelf erg trots op was.
De schilders hadden als verrassing een ouderwetse stoomlocomotief op de muren van het kantoor geschilderd en daar was Regina zo blij mee, dat ze zo weinig mogelijk van de muren bedekte. Als één van de meisjes het over de ‘concudctrice’ had, bedoelden ze Regina.
Doordat het bouwbedrijf van meneer Vries grote gedeeltes van de muren en daken al kant en klaar in hun werkplaatsen hadden gemaakt, kon de bouw doorgaan, zonder de meisjes en hun werkzaamheden te storen.
Er werd eerst over de bestaande bebouwing heen gebouwd en langzaam maar zeker werd er naar binnen gewerkt. Zo schoot het lekker op en na een jaar kon de geplande Open Dag worden gehouden.
Miranda had ondertussen geleerd Regina blindelings te vertrouwen en ze was maar wat trots dat haar slavin het zover geschopt had. Alle meisjes waren dol op haar en zeker nu ze hun nieuwe kamertjes zagen. Ze misten de sfeer van het oude gebouw wel, maar nu hadden ze grotere kamers en ze woonden los van het werk. Dit gaf wat meer vrijheid en privacy, want ze zouden niet altijd klanten van een ander meisje tegen hoeven te komen.
Regina zag er zeer netjes uit in haar mooie jurk en op advies van Marlies had ze het witte strikje, wat ze als slavin had gedragen, in het haar gedaan.
Natuurlijk had Marlies de haren van Regina keurig in model gebracht en de make-up gedaan. In de grote tent, die tijdens de bouw als kantine voor de werklieden en opslag voor materiaal had gediend, stonden nu tafeltjes en er was een bar geïnstalleerd, waar meisjes van de bediening keurig gekleed stonden te wachten tot de gasten arriveerden.
Het duurde ook niet lang voordat de tent bomvol gasten zat. Ook docenten en begeleiders van de Slavinnenschool waren uitgenodigd en vol trots liet Regina de foto’s van de bouw zien en vertelde ze over haar carrière.
Miranda heette de gasten welkom en vertelde kort over het tot stand komen van de nieuwe club en hoe Regina er voor had gezorgd dat er efficiënt werd gewerkt. “Tijdens de periode dat ik overspannen was, heb ik gemerkt hoe Regina zich in recordtijd de zaken eigen maakte en er flink de bezem doorhaalde, waar ik wel erg aan moest wennen”, zei ze. “Met behulp van een aantal mensen, die we nu wel tot goede vrienden mogen rekenen, hebben we Regina aan de macht geholpen, zoals zij het zelf uitdrukt en heeft zij losse ideeën uit weten te werken tot concrete plannen en daarbij heeft ze een onorthodoxe manier van financiering weten te regelen. Dit scheelt enorm veel aan rente, wat we anders aan de bank kwijt waren geweest. Dankzij Regina’s snelbrein kunnen we dat in de club steken en de schulden afbetalen.
We noemen haar vaak onze malle meid, maar ze doet het toch maar en ik ben trots op mijn lieve slavin, die niet alleen mij persoonlijk uit de brand heeft geholpen, maar ook de club naar een veel hoger niveau heeft getild. Met exclusiviteit hopen we meer te kunnen bieden dan een standaard uurtje met een meisje in een klein kamertje. De meiden verdienen een ruimere werkplek en de VIP-kamers hebben nu allemaal een eigen bad.
Regina is ook het brein achter de pakketten, waardoor het reserveren en betalen ook veel sneller gaat. Het wellness centrum was ook haar idee en na gedegen onderzoek van haar kant, bleek ook daar behoefte voor te zijn en zodoende bieden we ook pakketten om eens lekker te onthaasten.
Ik weet dat Regina niet zo van toespraakjes houdt, maar ze heeft wel een applaus verdiend en zij zal de eerste groep een rondleiding geven. Dank u wel!”
Alle aanwezigen applaudisseerden voor Regina, die blozend de complimenten in ontvangst nam. Marlies, die naast haar stond, glom van trots. Het mooiste meisje van de club, die ook nog eens de leiding had, was haar vriendin.
Regina bedankte iedereen even en met name de meisjes die alles geduldig en zonder mopperen hadden ondergaan en proostte op de nieuwe club.
Toen ze het doek van het naambord afhaalde, zag ze tot haar grote verrassing dat het wellness gedeelte de naam ‘De Remise’ kreeg en de club zelf kreeg de naam ‘De Engel’. Miranda legde uit dat ze geen passende naam uit het spoorwegjargon wist en dat ze met elkaar al fantaserend op deze naam uitkwamen, omdat iedereen Regina een engeltje vond.
Regina werd overmand door emoties en snel sloeg Miranda een arm om het meisje heen. “Dat is zo lief van jullie, maar het is toch jouw club?”, snikte ze.
Miranda pakte een zakdoekje en veegde de tranen van Regina weg. “Jij hebt er voor gezorgd dat dit mogelijk werd en ik heb jou de leiding gegeven en hoe je het ook wendt of keert: het is een passende naam. Jullie bezorgen klanten een hemelse tijd en jij bent onze engel. Een mal, maar ontzettend lief engeltje, dus het is je gegund!”, zei Miranda en gaf Regina een tedere kus op haar wang.
Alle gasten waren het roerend met Miranda eens en vonden dat er geen passendere naam was en trots liet Regina het bordje aan Marlies zien.
Nadat de gasten de rondleiding hadden gehad, ging Regina alleen met Marlies door de club. Hand in hand liepen ze door de club en bekeken de nieuwe kamertjes. Plots trok Marlies Regina mee in een van de kamertjes en deed de deur dicht. “Ik ben zo ontzettend trots dat ik van jouw ben en we hoeven vast niet bang te zijn dat de meisjes niets te doen hebben. Het ziet er prachtig uit en ik ga m’n best doen om de bediening optimaal te laten functioneren!”, zei ze, terwijl ze Regina verliefd aankeek.
Regina kuste haar vriendin en plagerig vroeg ze of zij zelf wel optimaal functioneerde. Dat liet Marlies zich geen twee keer zeggen en zoende Regina vol op haar lippen, die gretig terugzoende.
Na een poosje verlieten ze het kamertje weer en gingen terug naar de tent om de vertrekkende gasten te bedanken voor hun komst. De tent stond vol met geschenken en bloemen en iedereen had iets moois in het gastenboek gezet.
Meidenavond
Toen de rust was teruggekeerd, had Miranda nog een verrassing voor de meisjes. “Bij deze gaan we jullie nieuwe onderkomen inwijden met een meidenavond. Film, drankjes, hapjes en natuurlijk zelfgemaakte pizza’s van Jorinde!”, zei Miranda en dat werd natuurlijk met gejuich ontvangen.
“Een echte meidenavond houdt natuurlijk in dat jullie je slaapshirtjes dragen en mooie lingerie eronder is verplicht, want vanavond willen wij met ieder van jullie knuffelen”, vervolgde Miranda en de meisjes waren helemaal in extase.
De meesten hadden al vaker met Miranda en Sofie gevreeën en het was ook niet ongewoon voor de meisjes om wat intiemer met elkaar te zijn.
Nu alles mocht, beloofde het een lange en hete nacht te worden. Regina keek Marlies aan, die aangaf best met een ander te willen vrijen, als een van de meisjes dat zou willen en als het van Regina mocht.
Die dacht er hetzelfde over, dus fantaseerden ze al over wie het met wie zou doen.
Tamara, die ook op het terrein woonde, was door Miranda al gevraagd wat zij er van vond, want Tamara had geen vriendin, maar hoorde er wel bij, dus het was onbeleefd om een orgie te houden waar zij bij was als ze niet mee wou doen of er niet bij wou zijn. Vandaar dat Miranda het meer uit beleefdheid vroeg, verwachtend dat ze alleen de film wou zien.
Tot Miranda’s verbazing leek het Tamara wel spannend. “Ik heb nooit met een meisje gezoend, maar als ik jullie allemaal zo zie en hoor, moet het echt lekker zijn en omdat jullie mij zo geholpen hebben, denk ik dat ik me vanavond overgeef aan jullie, om te zien of ik het ook fijn zou vinden met een meisje. Chloë bijvoorbeeld, is best lief en we kunnen prima met elkaar opschieten, maar misschien voelt zij wel niks voor mij”, zei ze. “Het is hier ontzettend gezellig bij de meiden en zolang mij niets verplicht wordt, ben ik benieuwd.” Miranda beloofde dat er niets verplicht was en dat ze altijd weg kon gaan als ze dat wou.
Het werd een fijne meidenavond, met na de film ongedwongen en vrijblijvend met elkaar vrijen. Niet zozeer seks, maar lekker knuffelen en zoenen, hoewel Marlies succesvolle pogingen deed om Regina kletsnat te maken.
Terwijl ze lekker bezig waren, vroeg Monique of ze mee mocht doen. Regina en Marlies vonden dat geen bezwaar en het bleek dat Monique zich het liefst door meerdere meisjes tegelijk liet betasten. Regina en Marlies maakten er goed gebruik van en al snel lag Monique naakt tussen de beide meisjes in, die zich lekker lieten gaan.
Miranda zag ondertussen dat een van de nieuwe slavinnen, Chloë, Tamara kuste, die het zo te zien niet onprettig vond. Chloë had vanaf haar jeugd altijd al wat voor meisjes gevoeld en nadat ze een paar keer door Tamara was gemasseerd, was ze als een blok voor haar gevallen. Dat Tamara al een dochtertje had, maakte haar niets uit. Net als Regina en Marlies waren ze al snel elkaars beste vriendin, wat niet zo gek was, aangezien iedereen bij de club woonde en met elkaar optrok.
Tamara zoende wat onwennig terug, wat Chloë best lief vond en ze nam de leiding. Al gauw ging Tamara overstag en zoende zij ook vol overgave, tot groot genoegen van Miranda. Natuurlijk wou ze zelf ook wel even met Tamara zoenen, maar wou zich niet opdringen. Net toen ze zelf even met Sofie aan het knuffelen was, kwamen Tamara en Chloë erbij zitten. “Ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat het met z’n vieren nog lekkerder is”, zei Chloë brutaal.
Sofie keek naar Tamara, die knipoogde. “Tja, wat moet ik zeggen. Jullie hebben mij besmet en nu doe ik het ook al met meisjes”, lachte ze wat zenuwachtig.
“Er is niets om je voor te schamen”, zei Sofie. “Wij zijn een hechte groep en met meisjes vrijen is gewoon lekker. Kom er lekker bij en geniet ervan!”, zei ze, terwijl ze Tamara naar zich toe trok. “Zoen eerst maar met mij, anders laat Miranda niks voor mij over”, zei ze met een knipoog naar Miranda.
“Je doet maar en als je jaloers bent omdat Chloë mij niet meer wil laten gaan, dan is het je eigen schuld”, plaagde Miranda terug en nodigde Chloë uit om tegen haar aan te komen zitten. Het nieuwe meisje was erg populair bij de klanten van de club, vanwege haar lange benen en haar bruine krullen. Daarnaast vond zij het heerlijk om mannen te pijpen en met name deepthroat was haar specialiteit. Sperma vond ze heerlijk en nog lekkerder was een trio, waarbij ze het sperma met een ander meisje deelde.
Zowel Tamara als Chloë vonden het geweldig om met Miranda en Sofie te vrijen en de ervaring maakte Tamara emotioneel. “Nooit gedacht dat ik het lekker zou vinden en nu heb ik met drie meisjes op een avond gevreeën”, zei ze en liet zich door Chloë omhelzen. Toen iedereen moe was en naar bed wou, gingen Regina, Marlies, Miranda en Sofie naar de nieuwe woning, waar ze voor het eerst sinds een aantal maanden weer konden slapen. Tamara was met Chloë meegegaan naar diens kamer en zo werd het weer rustig op de club.
De volgende dag kreeg Michel officieel de bevestiging dat hij het stuk grond bij de perenboom mocht pachten en ook het recht kreeg om het aangrenzende stuk te pachten. Ze hadden al afgesproken dat Michel niet zoveel hoefde te betalen, mits hij het onderhoud van het groen bij de club op zich zou nemen.
Dat leverde hem een heel stuk extra werk op en kon hij zijn hoveniersbedrijfje uitbreiden. Door de aanleg van de tuin had hij van een aantal andere bedrijven al opdrachten gekregen om ook daar de tuinen te onderhouden.
De club en het wellness centre draaiden overuren en Regina merkte dat ze er goed aan gedaan had al vroeg nieuwe meisjes van de school te plukken, om die rustig in te kunnen werken. Marlies deed het fantastisch als gastvrouw tijdens vergaderingen en feestjes en ondanks dat ze het druk had, vond ze het juist ontspannend om ’s avonds klanten te masseren. Regina had ook erotische massage in het totaalpakket gedaan, waarbij klanten een paar drankjes kregen en dan als opwarmertje een erotische massage konden krijgen, voordat ze met hun favoriete meisje naar de kamer gingen.
Tamara’s praktijk voor de fysiotherapie draaide ook uitstekend en de uren dat zij aan het werk was, waren er wel meisjes die op haar baby konden passen.
Haar relatie met Chloë hield gelukkig stand en ze waren duidelijk gek op elkaar.
Meneer Van der Woord was verrast toen hij het hoorde, maar ook erg blij voor zijn dochter. Hij wist hoe de sfeer binnen de club was en dat zijn dochter en kleindochter een leuke vriendinnenclub om zich heen hadden, wat het allerbelangrijkste was.
De lingeriewinkel van Miranda had even tijd nodig, maar nadat de winkel wat gemoderniseerd was, kreeg ze al snel meer klanten. De lingerielijn van Sofie deed het boven verwachting goed en er werd eindelijk weer winst gedraaid.
Van der Woord bleek een uitstekende inkoper te zijn, die de beste aanbiedingen binnen wist te slepen, zodat er meer winst op gemaakt kon worden.
Sofie gaf overdag in de club les in paaldansen, omdat er meiden waren die haar vroegen hoe de meisjes daar dansten. Eén van de cursisten had veel talent en had een mooi figuur en mocht danseres in de club worden.
Zo kreeg de club een dusdanig goeie reputatie, dat de collega-club in de stad het moeilijk kreeg. Regina en Miranda besloten daarop die club over te nemen, inclusief de meisjes die er werkten. Nieuwe slavinnen van de Slavinnenschool konden dan ook daar terecht, onder dezelfde voorwaarden als bij Miranda en Regina in de club.
Iedere zondag namen Miranda, Sofie, Regina, Marlies en Tamara de resultaten van de afgelopen week door, onder het genot van een kop thee.
Regina had alles altijd perfect voor elkaar en ze zette zich zelf ook altijd voor honderd procent in en deed nog altijd zelf haar ronde langs de kamertjes, wat haar een groot respect opleverde van de andere meisjes.
Met de Slavinnenschool werd afgesproken dat alle meisjes eerst bij de club voorgesteld zouden worden, om zoveel mogelijk meisjes een fatsoenlijke werkplek te kunnen geven. Of ze nou seks moesten hebben of in de bediening; Regina wou zoveel mogelijk meisjes een goede toekomst bieden.
Na een paar jaar liet de overheid weten het slavinnenprogramma af te bouwen. Er was nu weer kans op een andere baan en er was weer volop werk, dus kinderen afstaan was niet meer nodig. Meisjes die achttien waren en zelfstandig in de seksindustrie wouden werken, mochten zich wel aan laten passen als slavin. Voor de club was het een geluk dat men het ondertussen nog steeds geen probleem vond dat met name mannen naar een seksclub gingen.
Het aantal verkrachtingen was daardoor zeer sterk gedaald en ook steeds meer vrouwen lieten zich in de club door andere meisjes verwennen.
Het pakket met een erotische massage, gevolgd door een sauna, was een schot in de roos. Vrouwen lieten zich verwennen en zo kwamen er vaker echtparen, waarvan de man seks had met een meisje en zijn vrouw zich liet verwennen door een meisje of vrouw.
Miranda genoot van haar winkel en van het feit dat haar club het zo geweldig deed, allemaal dankzij die malle Regina met haar snelbrein.
Haar gezondheid was met sprongen vooruit gegaan, had de dokter gezegd en dat voornamelijk door Regina. Iedere middag als ze thuiskwam, genoot ze van het aanblik van het complex. Geen oude bar meer en geen kleine kamertjes meer, maar een volwaardige en exclusieve club, waar Regina met zachte hand de scepter zwaaide. Waar Miranda aan begonnen was, werd nu door Regina afgemaakt. Door de diverse activiteiten was er altijd wel een onderdeel wat geld opleverde. De schulden van de nieuwbouw konden zodoende ook zonder problemen worden afgelost. Regina werd door Miranda symbolisch tot Meesteres bevorderd, nu ze duidelijk een aanwinst was voor de club.
De club werd een begrip en van heinde en verre kwamen mensen om een paar uurtjes met een meisje door te brengen of voor een massage.
Regina was trots op zichzelf dat ze dit voor Miranda had kunnen doen en dat ze de kans had gekregen. De club was haar stageadres geweest en nu was ze de baas over een club en wellness centre. Als het aan haar lag, zou ze hier ook haar laatste adem uitblazen.
Binnenkort deel 2
